Enginn sérstakur umhverfissinni Viktor M. Alexandersson skrifar 20. október 2022 14:01 Hvar eiga vindmyllur heima? Í upphafi er rétt að taka fram að undirritaður höfundur er enginn sérstakur umhverfissinni. Þ.e. undirritaður hefur, hingað til, ekki lagt sig fram um að tala hagsmunum umhverfisins og náttúrunnar. Kannski eitthvað sem undirritaður hefði átt að gera fyrir löngu síðan. Undirritaður er þó ekki alveg ókunnur málefninu sem hér fer á eftir en kærasta hans er sveitarstjórnarfulltrúi Borgarbyggðar fyrir hönd Vinstri Grænna. Hefur undirritaður því án þess að hafa sérstaklega myndar sér skoðun á málefninu fylgt henni, sérstaklega upp á síðkastið, og verið áheyrandi á þeim fundum sem hún hefur sótt vegna málefnisins. Þá hefur undirritaður dvalarstað í Norðurárdal í Borgarfirði en þar hafa raforkufyrirtæki áhuga á að koma fyrir vindmyllum. Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur Sem ungur drengur ferðaðist ég mikið um Ísland. Einkum vegna íþróttaiðkunnar minnar hef ég farið hvert á land sem er, iðulega með bíl sem farþegi og sjaldan styttra en 200 kílómetra. Hef ég í ferðalögum mínum m.a. fengið að fara hringveginn á sólarhring og þrisvar til Hafnar í Hornafirði frá Stykkishólmi sama mánuðinn. Ég var svo „heppinn“ að ná flestum þessum ferðum snjallsímalaus. Því var um lítið annað að gera en að horfa út um gluggann og sjá hina síbreytilegu og mögnuðu náttúru sem Ísland hefur upp á að bjóða. Það var ekki það sem ég hugsaði þá en nú, síðar, átta ég mig á því hversu dýrmætt það var og náttúran er. Það er ekki alls staðar og alls ekki sjálfgefið að geta virt fyrir sér svo til ósnortna náttúru svo langt sem augað eygir. Nú er svo komið að háværar raddir og áform eru uppi um að koma vinmyllum fyrir um land allt. Slík sé orkuþörf landsins að í raun ættu bændur og aðrir jarðareigendur um land allt að grátbiðja raforkufyrirtæki með aðgang að vindmyllum að koma og setja upp nokkrar á hverri jörð. Þeir sem fyrir orkuþörfinni tala og fyrirsvarsmenn vindmyllufyrirtækja hafa þó ekki sleppt orðinu um orkuþörifna þegar þeir fara að tala um þá uppbyggingu sem hægt sé að fara í með tilvonandi vindmyllum. Ha? Vitanlega er orkuþörfin ekki slík að hér þurfi vindmyllur svo mikið að ekki sé hægt að velja þeim skynsamlega staði eftir fyrirfram ákveðnum leikreglum. Samt virðist svo ekki vera. Eru engar lágmarkskröfur? Ágæti vindmylla ætla ég ekki að draga í efa og eru að ég held ýmsum kostum gæddar. Það getur þó ekki þýtt að þeim skuli planta án reglubundins háttar, hvar sem er og á sem flestum stöðum. Við hljótum að þurfa koma okkur saman um staðsetningu þeirra og verkferla við uppbyggingu slíkra risa mannvirkja. Það gefur auga leið að ekki geta allir verið sammála. Eftir sem áður hljótum við að geta komið okkur saman um einhverjar lágmarkskröfur. Í umræðuna hefur stórlega skort allan náungakærleik og samúðarsjónarmið. Að hlífa öðrum fyrir því sem maður myndi ekki vilja lenda í sjálfur. Ég fyrir mína parta, með aðsetur í Kópavogi, hefði ekki áhuga á að vindmyllur risu í vatnsendahverfinu. Ég fer sjaldan, einkum vegna fjarlægðar, norður í land. Afhverju ekki setja einn risastóran vindmyllugarð þar? En á Gufunesið? Hugsa íbúar Norðlendingar kannski til baka. Afhverju eiga bændur og aðrir jarðareigendur að þurfa lúta því að nágranni þeirra sjái einhverja gróðavon í að leyfa raforkufyrirtækjum að tjalda vindmyllum í garðinum hjá sér? Afhverju getum við ekki sýnt þeim þann náungakærleik að tala málsstað þeirra. Það sem ég vil ekki í bakgarðinn hjá mér, skil ég vel að hann vilji ekki í bakgarðinn hjá sér. Ekki spurning um hvort heldur hvar Ísland er 103.000 ferkílómetrar að flatarmáli. Samt virðast öll áfrom um uppbyggingu vindmylla vera í bakgarðinum hjá næsta manni. Leikur einn væri að gera lágmarkskröfur um fjarlægð frá byggð. Jafnvel með undantekningum með samþykki landeigenda. Einnig væri hægt að gera kröfur um lágmarks sýnileika. Með því móti gætum við verndar náttúruna og umhverfið fyrir okkur öll sem lítum út um gluggan í okkar bílferðum. Svo ég tali nú ekki um ferðamennina sem hingað koma í leit að ósnortinni náttúru. Ef áfram heldur sem horfir í lagaleysi Alþingis og staðfestuleysi sveitastjórna gætum við endað með áform um vindmyllur um allt land. Með því væri hægt að tryggja að hvert sem við litum væri hægt að sjá að minnsta kosti 5-6 vindmyllur. Hversu frábært yrði það? Væri ekki nær að vindmyllur væru þar sem þær gætu verið fleiri saman og minna til þeirra sést. Með 103.000 ferkílómetra undir ætti það vel að vera möguleiki. Að kasta krónunni fyrir aurinn Svo ég fari aftur að unga drengnum sem ferðaðist um Ísland þá virðist það fljótt að gleymast í umræðunni um vindmyllur að náttúran og umhverfið á Íslandi eru verðmæti. Verðmæti sem allt of fáir eru tilbúnir að taka málsstað fyrir. Ég heyrði á fundi sem ég var viðstaddur um daginn mann segja að hann treysti á að Vinstri Grænir töluðu fyrir umhverfinu. Er það nóg? Væri ekki nær að við hin töluðum öll fyrir þeirri auðlind sem náttúran er líka? Því sem ferðamenn koma hingað til lands að sjá og upplifa? Sem við tökum sem sjálfsögðum hlut en er það alls ekki. Fyrir mína parta segi ég að ég liti frekar niður í símann en upp úr honum ef Baula í Borgarfirði væri umvafinn vindmyllum. Myndi ég velja Hítará sem laxveiðimaður ef við hana blöstu vindmyllur á báða bóga? Verðum við ekki að fara taka slaginn með Vinstri Grænum og gera það að kröfu að allir flokkar ætli að tala með náttúrunni og umhverfinu? Ekki að selja hana ódýrt til fárra útvaldra á kostnað nágranna þeirra og okkar allra? Höfundur er laganemi og hefur hingað til ekki verið sérstakur umhverfissinni. Ætli það sé ekki kominn tími til að breyta því? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Vindorka Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Skoðun Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar Skoðun #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson skrifar Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson skrifar Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson skrifar Skoðun Gjaldfrjálsar máltíðir fyrir leikskólabörn Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar Skoðun Huglæg réttlætiskennd og skattar á verðmætasköpun Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Loksins fær þyrlan heimili fyrir norðan Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Opið bréf til stjórnvalda Elín Ýr Arnar Hafdísardóttir skrifar Skoðun Við skuldum þeim að hlusta Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar Skoðun Alvarleg staða í umhverfi fréttamiðla Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum Hamas. Einungis þannig getum við stöðvað hryllinginn á Gaza BIrgir Finnsson skrifar Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Æfingin skapar meistarann! Sigurjón Már Fox Gunnarsson skrifar Skoðun 140 sinnum líklegra að verða fyrir eldingu Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar Skoðun Traust í húfi Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Verðmætasköpun án virðingar Berglind Harpa Svavarsdóttir skrifar Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur við náttúruna og sjálfbæra þróun Anna María Ágústsdóttir skrifar Skoðun Aðgerðir gegn mansali í forgangi Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Framtíðin fær húsnæði Ingunn Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Hvar eiga vindmyllur heima? Í upphafi er rétt að taka fram að undirritaður höfundur er enginn sérstakur umhverfissinni. Þ.e. undirritaður hefur, hingað til, ekki lagt sig fram um að tala hagsmunum umhverfisins og náttúrunnar. Kannski eitthvað sem undirritaður hefði átt að gera fyrir löngu síðan. Undirritaður er þó ekki alveg ókunnur málefninu sem hér fer á eftir en kærasta hans er sveitarstjórnarfulltrúi Borgarbyggðar fyrir hönd Vinstri Grænna. Hefur undirritaður því án þess að hafa sérstaklega myndar sér skoðun á málefninu fylgt henni, sérstaklega upp á síðkastið, og verið áheyrandi á þeim fundum sem hún hefur sótt vegna málefnisins. Þá hefur undirritaður dvalarstað í Norðurárdal í Borgarfirði en þar hafa raforkufyrirtæki áhuga á að koma fyrir vindmyllum. Enginn veit hvað átt hefur fyrr en misst hefur Sem ungur drengur ferðaðist ég mikið um Ísland. Einkum vegna íþróttaiðkunnar minnar hef ég farið hvert á land sem er, iðulega með bíl sem farþegi og sjaldan styttra en 200 kílómetra. Hef ég í ferðalögum mínum m.a. fengið að fara hringveginn á sólarhring og þrisvar til Hafnar í Hornafirði frá Stykkishólmi sama mánuðinn. Ég var svo „heppinn“ að ná flestum þessum ferðum snjallsímalaus. Því var um lítið annað að gera en að horfa út um gluggann og sjá hina síbreytilegu og mögnuðu náttúru sem Ísland hefur upp á að bjóða. Það var ekki það sem ég hugsaði þá en nú, síðar, átta ég mig á því hversu dýrmætt það var og náttúran er. Það er ekki alls staðar og alls ekki sjálfgefið að geta virt fyrir sér svo til ósnortna náttúru svo langt sem augað eygir. Nú er svo komið að háværar raddir og áform eru uppi um að koma vinmyllum fyrir um land allt. Slík sé orkuþörf landsins að í raun ættu bændur og aðrir jarðareigendur um land allt að grátbiðja raforkufyrirtæki með aðgang að vindmyllum að koma og setja upp nokkrar á hverri jörð. Þeir sem fyrir orkuþörfinni tala og fyrirsvarsmenn vindmyllufyrirtækja hafa þó ekki sleppt orðinu um orkuþörifna þegar þeir fara að tala um þá uppbyggingu sem hægt sé að fara í með tilvonandi vindmyllum. Ha? Vitanlega er orkuþörfin ekki slík að hér þurfi vindmyllur svo mikið að ekki sé hægt að velja þeim skynsamlega staði eftir fyrirfram ákveðnum leikreglum. Samt virðist svo ekki vera. Eru engar lágmarkskröfur? Ágæti vindmylla ætla ég ekki að draga í efa og eru að ég held ýmsum kostum gæddar. Það getur þó ekki þýtt að þeim skuli planta án reglubundins háttar, hvar sem er og á sem flestum stöðum. Við hljótum að þurfa koma okkur saman um staðsetningu þeirra og verkferla við uppbyggingu slíkra risa mannvirkja. Það gefur auga leið að ekki geta allir verið sammála. Eftir sem áður hljótum við að geta komið okkur saman um einhverjar lágmarkskröfur. Í umræðuna hefur stórlega skort allan náungakærleik og samúðarsjónarmið. Að hlífa öðrum fyrir því sem maður myndi ekki vilja lenda í sjálfur. Ég fyrir mína parta, með aðsetur í Kópavogi, hefði ekki áhuga á að vindmyllur risu í vatnsendahverfinu. Ég fer sjaldan, einkum vegna fjarlægðar, norður í land. Afhverju ekki setja einn risastóran vindmyllugarð þar? En á Gufunesið? Hugsa íbúar Norðlendingar kannski til baka. Afhverju eiga bændur og aðrir jarðareigendur að þurfa lúta því að nágranni þeirra sjái einhverja gróðavon í að leyfa raforkufyrirtækjum að tjalda vindmyllum í garðinum hjá sér? Afhverju getum við ekki sýnt þeim þann náungakærleik að tala málsstað þeirra. Það sem ég vil ekki í bakgarðinn hjá mér, skil ég vel að hann vilji ekki í bakgarðinn hjá sér. Ekki spurning um hvort heldur hvar Ísland er 103.000 ferkílómetrar að flatarmáli. Samt virðast öll áfrom um uppbyggingu vindmylla vera í bakgarðinum hjá næsta manni. Leikur einn væri að gera lágmarkskröfur um fjarlægð frá byggð. Jafnvel með undantekningum með samþykki landeigenda. Einnig væri hægt að gera kröfur um lágmarks sýnileika. Með því móti gætum við verndar náttúruna og umhverfið fyrir okkur öll sem lítum út um gluggan í okkar bílferðum. Svo ég tali nú ekki um ferðamennina sem hingað koma í leit að ósnortinni náttúru. Ef áfram heldur sem horfir í lagaleysi Alþingis og staðfestuleysi sveitastjórna gætum við endað með áform um vindmyllur um allt land. Með því væri hægt að tryggja að hvert sem við litum væri hægt að sjá að minnsta kosti 5-6 vindmyllur. Hversu frábært yrði það? Væri ekki nær að vindmyllur væru þar sem þær gætu verið fleiri saman og minna til þeirra sést. Með 103.000 ferkílómetra undir ætti það vel að vera möguleiki. Að kasta krónunni fyrir aurinn Svo ég fari aftur að unga drengnum sem ferðaðist um Ísland þá virðist það fljótt að gleymast í umræðunni um vindmyllur að náttúran og umhverfið á Íslandi eru verðmæti. Verðmæti sem allt of fáir eru tilbúnir að taka málsstað fyrir. Ég heyrði á fundi sem ég var viðstaddur um daginn mann segja að hann treysti á að Vinstri Grænir töluðu fyrir umhverfinu. Er það nóg? Væri ekki nær að við hin töluðum öll fyrir þeirri auðlind sem náttúran er líka? Því sem ferðamenn koma hingað til lands að sjá og upplifa? Sem við tökum sem sjálfsögðum hlut en er það alls ekki. Fyrir mína parta segi ég að ég liti frekar niður í símann en upp úr honum ef Baula í Borgarfirði væri umvafinn vindmyllum. Myndi ég velja Hítará sem laxveiðimaður ef við hana blöstu vindmyllur á báða bóga? Verðum við ekki að fara taka slaginn með Vinstri Grænum og gera það að kröfu að allir flokkar ætli að tala með náttúrunni og umhverfinu? Ekki að selja hana ódýrt til fárra útvaldra á kostnað nágranna þeirra og okkar allra? Höfundur er laganemi og hefur hingað til ekki verið sérstakur umhverfissinni. Ætli það sé ekki kominn tími til að breyta því?
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson skrifar
Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal skrifar
Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir skrifar
Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson skrifar
Skoðun Mikilvæg gagnrýni eða tilraun til valdayfirtöku í Sósíalistaflokknum? Ása Lind Finnbogadóttir skrifar
Skoðun Matvælaverð hefur nær þrefaldast frá stofnun Viðskiptaráðs! Sigríður Ingibjörg Ingadóttir skrifar
Skoðun Dagur líffræðilegrar fjölbreytni 2025 Rannveig Magnúsdóttir,Ole Sandberg,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Rebecca Thompson,Skúli Skúlason,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Konum í afplánun fjölgar: Með flókin áföll á bakinu Tinna Eyberg Örlygsdóttir,Sigríður Ella Jónsdóttir skrifar
Skoðun Enginn á verðinum – um ábyrgð, framtíðarsýn og mikilvægi forvirkrar stjórnsýslu Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun