Er verið að púsla saman nýju stjórnmálaafli? 27. september 2011 06:00 Það hefur ekki farið fram hjá neinum að þessa dagana eru hræringar í tengslum við nýjan stjórnmálaflokk undir forystu Guðmundar Steingrímssonar. Er hér um nýja hugmynd að ræða eða er gömul hugmynd að taka á sig mynd? Það er áhugavert að standa á hliðarlínunni, horfa og hlusta. Nú er það komið upp á borð að Besti flokkurinn, eða einstaklingar innan hans, ætlar sér í landsmálin, bjóða fram í öllum kjördæmum með Guðmundi og ýmsum öðrum áhugasömum. Við heyrum Guðmund segja frá því að fólk úr ýmsum áttum hafi gefið sig fram og lýst yfir áhuga. En áhuga á hverju? Guðmundur hefur sagt að hann vilji berjast fyrir umhverfisvænum miðjuflokki sem leggi áherslu á fjölbreytt atvinnulíf. Þetta eru áherslur og gildi sem ég held að flestir Íslendingar gætu tekið undir. Öðru máli gegnir um stefnu þessa óstofnaða flokks þegar kemur að afstöðu hans til aðildarviðræðna og aðildar að ESB. Því má ætla að Guðmundur hafi leynt og ljóst í ræðu og riti undanfarin ár bæði í Samfylkingu og Framsókn barist með oddi og egg fyrir þessum gildum og boðað færar leiðir að settu marki. Ég get raunar með sanni sagt að ég var ekki mikið vör við baráttu hans fyrir stefnumálum sínum þann stutta tíma sem hann starfaði innan Framsóknar. En Guðmundur hefur sagt að sér hafi ekki tekist að vinna málum sínum brautargengi innan flokksins og því sá hann enga aðra leið færa en að hoppa frá borði og byrja upp á nýtt með fólki sem hefur í raun mismunandi bakgrunn. En eru þetta þau gildi sem Besti flokkurinn stendur fyrir og kynnti kjósendum í síðustu borgarstjórnarkosningum? Þegar horft er til fortíðar Guðmundar í Samfylkingunni og vinatengsla hans við Dag B. Eggertsson, varaformann Samfylkingarinnar, og nánasta samstarfsmanns Jóns Gnarr á samstarf Guðmundar og Jóns Gnarr ekki að koma svo mjög á óvart. Þegar horft er síðan í baksýnisspegilinn og rifjuð upp ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur eftir síðustu kosningar þar sem hún sagði það sína skoðun að væntanlega væru núverandi flokkakerfi gengin sér til húðar og Samfylkingin sem slík ekki upphaf og endir alls þá fer óneitanlega að fæðast mynd í kollinum á mér. Einnig má ekki gleyma því að Össur Skarphéðinsson hefur oftar en einu sinni boðið Framsókn velkomna í Samfylkinguna. Í bók Björgvins G. Sigurðssonar fv. ráðherra Samfylkingarinnar kemur fram að hann gengur með þann draum í maganum að hér verði til einn öflugur flokkur með sameiningu núverandi flokka sem tilheyra miðjunni. Þegar öllum þessum brotum er raðað saman kemst ég ekki hjá því að velta upp þeirri hugsun að brotthvarf Guðmundar úr Framsóknarflokknum, samstarf hans við Jón Gnarr og ummæli ýmissa Samfylkingarmanna sé ekki tilviljun ein. Getur verið að Guðmundur hafi metið stöðuna þannig að Framsókn yrði ekki breytt þannig að nánara samstarf Framsóknar og Samfylkingar kæmi ekki til og því það eitt í stöðunni að yfirgefa flokkinn, safna saman fólki og stofna nýjan flokk? Getur löngu úthugsað púsluspil verið m.a. ástæða þess að Jóhanna ætlar aftur að gefa kost á sér sem formaður í Samfylkingunni þó svo að það traust sem stór hluti landsmanna bar til hennar sé nú ekki lengur til staðar? Getur verið að þetta sé ástæða þess að helstu forystumenn í Samfylkingunni hugsa ekki um að bjóða sig fram – og af hverju hætti Þórunn Sveinbjarnardóttir svo skyndilega á þingi? Ég óska henni velgengni í námi en má ekki ætla að hún hafi vitað við lok þings í vor að hún stefndi á nám nú í haust. Það fer ekki fram hjá nokkrum manni að þreytu er farið að gæta í stjórnarsamstarfinu og mjög margir kjósendur og stuðningsmenn Samfylkingarinnar þreyttir og pirraðir á samstarfinu við VG. Sá pirringur kom vel fram í viðtali við Þórunni í Kastljósi eftir að hún sagði af sér og ítrekað tala þingmenn eins og Sigmundur Ernir og Kristján Möller í þá átt að ýmsar ákvarðanir stjórnarinnar falli ekki að stefnu þeirra né flokksins og það sama má raunar segja um ýmis ummæli Árna Páls. Ég veit að fjölmargir Samfylkingarmenn gætu vel hugsað sér að stokka spilin og gefa upp á nýtt. Eftir eðlilegu tímatali á að kjósa til Alþingis eftir tvö ár en tvö ár er mjög langur tími í stjórnmálum og margt sem gerist á mun skemmri tíma. Er það hugsanlegt að þeir sem leiða Samfylkinguna geti í raun vel hugsað sér kosningar fyrr en eftir tvö ár og sjái það sem ákjósanlegan kost í stöðunni að fljótlega verði komið á koppinn nýtt afl sem gæti tekið þátt í að mynda þann nýja fjölmenna miðjuflokk sem marga krata dreymir um? Það er vitað að Samfylkingin sér sig ekki til langs tíma í stjórnarsamstarfi við VG og ekki heldur í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn miðað við núverandi áherslur þess flokks í mörgum veigamiklum málum. Því er það mjög nauðsynlegt fyrir Samfylkinguna, í núverandi mynd eða undir breyttu merki, að kalla saman fólk sem myndað getur stjórnmálaafl sem í stórum dráttum aðhyllist stefnu þeirra. Ef þessar vangaveltur mínar eiga á einhvern hátt við rök að styðjast er spurning hvort Guðmundur Steingrímsson taki meðvitaður eða ómeðvitaður þátt í þessu spili. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Skoðun Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Fjórði hver vinnur í verslun og þjónustu Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Sjá meira
Það hefur ekki farið fram hjá neinum að þessa dagana eru hræringar í tengslum við nýjan stjórnmálaflokk undir forystu Guðmundar Steingrímssonar. Er hér um nýja hugmynd að ræða eða er gömul hugmynd að taka á sig mynd? Það er áhugavert að standa á hliðarlínunni, horfa og hlusta. Nú er það komið upp á borð að Besti flokkurinn, eða einstaklingar innan hans, ætlar sér í landsmálin, bjóða fram í öllum kjördæmum með Guðmundi og ýmsum öðrum áhugasömum. Við heyrum Guðmund segja frá því að fólk úr ýmsum áttum hafi gefið sig fram og lýst yfir áhuga. En áhuga á hverju? Guðmundur hefur sagt að hann vilji berjast fyrir umhverfisvænum miðjuflokki sem leggi áherslu á fjölbreytt atvinnulíf. Þetta eru áherslur og gildi sem ég held að flestir Íslendingar gætu tekið undir. Öðru máli gegnir um stefnu þessa óstofnaða flokks þegar kemur að afstöðu hans til aðildarviðræðna og aðildar að ESB. Því má ætla að Guðmundur hafi leynt og ljóst í ræðu og riti undanfarin ár bæði í Samfylkingu og Framsókn barist með oddi og egg fyrir þessum gildum og boðað færar leiðir að settu marki. Ég get raunar með sanni sagt að ég var ekki mikið vör við baráttu hans fyrir stefnumálum sínum þann stutta tíma sem hann starfaði innan Framsóknar. En Guðmundur hefur sagt að sér hafi ekki tekist að vinna málum sínum brautargengi innan flokksins og því sá hann enga aðra leið færa en að hoppa frá borði og byrja upp á nýtt með fólki sem hefur í raun mismunandi bakgrunn. En eru þetta þau gildi sem Besti flokkurinn stendur fyrir og kynnti kjósendum í síðustu borgarstjórnarkosningum? Þegar horft er til fortíðar Guðmundar í Samfylkingunni og vinatengsla hans við Dag B. Eggertsson, varaformann Samfylkingarinnar, og nánasta samstarfsmanns Jóns Gnarr á samstarf Guðmundar og Jóns Gnarr ekki að koma svo mjög á óvart. Þegar horft er síðan í baksýnisspegilinn og rifjuð upp ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur eftir síðustu kosningar þar sem hún sagði það sína skoðun að væntanlega væru núverandi flokkakerfi gengin sér til húðar og Samfylkingin sem slík ekki upphaf og endir alls þá fer óneitanlega að fæðast mynd í kollinum á mér. Einnig má ekki gleyma því að Össur Skarphéðinsson hefur oftar en einu sinni boðið Framsókn velkomna í Samfylkinguna. Í bók Björgvins G. Sigurðssonar fv. ráðherra Samfylkingarinnar kemur fram að hann gengur með þann draum í maganum að hér verði til einn öflugur flokkur með sameiningu núverandi flokka sem tilheyra miðjunni. Þegar öllum þessum brotum er raðað saman kemst ég ekki hjá því að velta upp þeirri hugsun að brotthvarf Guðmundar úr Framsóknarflokknum, samstarf hans við Jón Gnarr og ummæli ýmissa Samfylkingarmanna sé ekki tilviljun ein. Getur verið að Guðmundur hafi metið stöðuna þannig að Framsókn yrði ekki breytt þannig að nánara samstarf Framsóknar og Samfylkingar kæmi ekki til og því það eitt í stöðunni að yfirgefa flokkinn, safna saman fólki og stofna nýjan flokk? Getur löngu úthugsað púsluspil verið m.a. ástæða þess að Jóhanna ætlar aftur að gefa kost á sér sem formaður í Samfylkingunni þó svo að það traust sem stór hluti landsmanna bar til hennar sé nú ekki lengur til staðar? Getur verið að þetta sé ástæða þess að helstu forystumenn í Samfylkingunni hugsa ekki um að bjóða sig fram – og af hverju hætti Þórunn Sveinbjarnardóttir svo skyndilega á þingi? Ég óska henni velgengni í námi en má ekki ætla að hún hafi vitað við lok þings í vor að hún stefndi á nám nú í haust. Það fer ekki fram hjá nokkrum manni að þreytu er farið að gæta í stjórnarsamstarfinu og mjög margir kjósendur og stuðningsmenn Samfylkingarinnar þreyttir og pirraðir á samstarfinu við VG. Sá pirringur kom vel fram í viðtali við Þórunni í Kastljósi eftir að hún sagði af sér og ítrekað tala þingmenn eins og Sigmundur Ernir og Kristján Möller í þá átt að ýmsar ákvarðanir stjórnarinnar falli ekki að stefnu þeirra né flokksins og það sama má raunar segja um ýmis ummæli Árna Páls. Ég veit að fjölmargir Samfylkingarmenn gætu vel hugsað sér að stokka spilin og gefa upp á nýtt. Eftir eðlilegu tímatali á að kjósa til Alþingis eftir tvö ár en tvö ár er mjög langur tími í stjórnmálum og margt sem gerist á mun skemmri tíma. Er það hugsanlegt að þeir sem leiða Samfylkinguna geti í raun vel hugsað sér kosningar fyrr en eftir tvö ár og sjái það sem ákjósanlegan kost í stöðunni að fljótlega verði komið á koppinn nýtt afl sem gæti tekið þátt í að mynda þann nýja fjölmenna miðjuflokk sem marga krata dreymir um? Það er vitað að Samfylkingin sér sig ekki til langs tíma í stjórnarsamstarfi við VG og ekki heldur í samstarfi við Sjálfstæðisflokkinn miðað við núverandi áherslur þess flokks í mörgum veigamiklum málum. Því er það mjög nauðsynlegt fyrir Samfylkinguna, í núverandi mynd eða undir breyttu merki, að kalla saman fólk sem myndað getur stjórnmálaafl sem í stórum dráttum aðhyllist stefnu þeirra. Ef þessar vangaveltur mínar eiga á einhvern hátt við rök að styðjast er spurning hvort Guðmundur Steingrímsson taki meðvitaður eða ómeðvitaður þátt í þessu spili.
Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir skrifar
Skoðun Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson skrifar
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar