Sorrí, Jón Gnarr Lilja Katrín Gunnarsdóttir skrifar 20. desember 2013 06:00 Ég varð fyrst ástfangin þegar ég var fimm ára. Hélt ég hefði fundið draumaprinsinn. Hann var íðilfagur á velli, söng eins og engill og brosið hans bræddi mann og annan. Eini gallinn var að hann var ívið of gamall fyrir mig. Þetta var sjálfur Helgi Pé í Ríó tríó. Guð, hvað ég tilbað manninn. Draumaprinsinn bankaði aftur á dyrnarþegar ég var ellefu ára. Þá sá ég Pál Óskar syngja í Perlunni og varð agndofa. Hvernig gat einn maður verið svona guðdómlegur? Sú ást dó hraðar en hún kviknaði þegar ég heyrði að ég ætti engan séns. Stuttu seinna varð ég yfir mig ástfangin af strák með mér í bekk. Sá leit út eins og Robbie Williams í Take That. Hann bjó yfir eiginleika sem hafði ekki prýtt draumaprinsinn minn hingað til – hann var nefnilega sjúklega fyndinn. Í framhaldsskóla kom draumaprinsinn til mín í enn annarri mynd. Hann var rauðhærður, ekki sá myndarlegasti í bransanum en svo fyndinn að ég pissaði næstum því í mig í hvert sinn sem hann opnaði munninn. Hann er háttvirtur borgarstjóri í dag en í mínum huga var hann hinn eini sanni draumaprins. Á fullorðinsárunum reyndi ég að búa mér til nýjan draumaprins. Hann ætti að vera hávaxinn, dökkhærður og fáránlega myndarlegur. Hann ætti að vera af erlendu bergi brotinn – helst frá framandi landi. Ekki skemmdi fyrir ef hann gengi í jakkafötum og væri talsvert eldri en ég. Þessa tilbúnu draumaprinsa fann ég vissulega. En þessi eldheita ást kviknaði aldrei. Rauðhærða hárið og húmorinn togaði alltaf í mig. Nú er árið næstum liðið. Einn af hápunktunum var þegar draumaprinsinn kom inn í líf mitt algjörlega óvænt og henti Jóni Gnarr af toppnum. Rauðhærður, pissfyndinn og óstjórnlega fagur. Sorrí, Jón Gnarr – það hlaut að koma að þessu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lilja Katrín Gunnarsdóttir Mest lesið Fyrrverandi lögreglumaður heyrir enn röddina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Stöndum saman fyrir íslenskan flugrekstur Bogi Nils Bogason Skoðun Baráttan heldur áfram! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun Íslensk fátækt er bara kjaftæði Unnur Hrefna Jóhannsdóttir Skoðun Bætum lífsgæði þeirra sem lifa með krabbameini Sigríður Gunnarsdóttir Skoðun Af hverju hafa Danir það svona óþolandi gott? Björn Teitsson Skoðun Hömpum morðingjunum sem hetjum Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir. Skoðun Halldór 18.10.2025 Halldór Baldursson Halldór Fjölgun kennara er allra hagur Haraldur Freyr Gíslason Skoðun
Ég varð fyrst ástfangin þegar ég var fimm ára. Hélt ég hefði fundið draumaprinsinn. Hann var íðilfagur á velli, söng eins og engill og brosið hans bræddi mann og annan. Eini gallinn var að hann var ívið of gamall fyrir mig. Þetta var sjálfur Helgi Pé í Ríó tríó. Guð, hvað ég tilbað manninn. Draumaprinsinn bankaði aftur á dyrnarþegar ég var ellefu ára. Þá sá ég Pál Óskar syngja í Perlunni og varð agndofa. Hvernig gat einn maður verið svona guðdómlegur? Sú ást dó hraðar en hún kviknaði þegar ég heyrði að ég ætti engan séns. Stuttu seinna varð ég yfir mig ástfangin af strák með mér í bekk. Sá leit út eins og Robbie Williams í Take That. Hann bjó yfir eiginleika sem hafði ekki prýtt draumaprinsinn minn hingað til – hann var nefnilega sjúklega fyndinn. Í framhaldsskóla kom draumaprinsinn til mín í enn annarri mynd. Hann var rauðhærður, ekki sá myndarlegasti í bransanum en svo fyndinn að ég pissaði næstum því í mig í hvert sinn sem hann opnaði munninn. Hann er háttvirtur borgarstjóri í dag en í mínum huga var hann hinn eini sanni draumaprins. Á fullorðinsárunum reyndi ég að búa mér til nýjan draumaprins. Hann ætti að vera hávaxinn, dökkhærður og fáránlega myndarlegur. Hann ætti að vera af erlendu bergi brotinn – helst frá framandi landi. Ekki skemmdi fyrir ef hann gengi í jakkafötum og væri talsvert eldri en ég. Þessa tilbúnu draumaprinsa fann ég vissulega. En þessi eldheita ást kviknaði aldrei. Rauðhærða hárið og húmorinn togaði alltaf í mig. Nú er árið næstum liðið. Einn af hápunktunum var þegar draumaprinsinn kom inn í líf mitt algjörlega óvænt og henti Jóni Gnarr af toppnum. Rauðhærður, pissfyndinn og óstjórnlega fagur. Sorrí, Jón Gnarr – það hlaut að koma að þessu.
Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun
Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun