Einsleitir stöndum vér Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 10. september 2019 07:00 Eitt það besta við að vinna í Reykjavík er að þar finnst samtíningur af ýmsu sauðahúsi frá öllum fjórðungum. Eitt sinn vann ég með Ódysseifi einum að austan sem sagði mér sögur af sjóara sem sigldi inn fjörðinn löngu eftir að búið var að telja hann af. Þar var líka snilldar hestakona úr Borgarfirði, menningarlegur prakkari frá Patró, vinnstri sinnaður landshornaflakkari og svo auðvitað innan um innfæddir Reykvíkingar. Einn þeirra sleit barnsskónum í bardaga milli Írabakka og Jörfabakka. Skemmtileg kreðsa, en hvernig verður þetta þegar allir eru aldir upp á sömu spildunni, endar þetta ekki með andlegum innvenslum? Eflaust er mín skáldlega sýn skarpari en sú pólitíska svo mér sárnar jafnan undan sameiningu sveitarfélaga. Ekki eru það sárindi yfir því að yfirvöld skyldu leggja þau til heldur hitt að það er enginn eftir til að andmæla þeim. Ég hef svolitlar áhyggjur af því að Ísland verði einsleitt. Á Vestfjörðum er leikfélag, Komedíuleikhúsið, en fyrir tilstuðlan þess hafa mörg þúsund manns fylgst með mörgum af fremstu listamönnum þjóðarinnar stíga á svið á Actalone hátíðinni sem haldin hefur verið í vel á annan áratug. Forkólfurinn, Elfar Logi Hannesson, hefur sýnt um fjörutíu leikverk sem er ómetanlegt fyrir fjórðung hvers íbúar rúmuðust á þremur kvöldum í Eldborg. Þannig hafa einleikir ýtt undir margbreytileika hjá þjóð sem gerir helst ráð fyrir því að menningin blómstri aðeins í borginni. Svona starf mætti að styrkja um land allt nema ef yfirvöld hafa svipaðan áhuga á fjölbreytni eins og ég á sameiningum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir Skoðun
Eitt það besta við að vinna í Reykjavík er að þar finnst samtíningur af ýmsu sauðahúsi frá öllum fjórðungum. Eitt sinn vann ég með Ódysseifi einum að austan sem sagði mér sögur af sjóara sem sigldi inn fjörðinn löngu eftir að búið var að telja hann af. Þar var líka snilldar hestakona úr Borgarfirði, menningarlegur prakkari frá Patró, vinnstri sinnaður landshornaflakkari og svo auðvitað innan um innfæddir Reykvíkingar. Einn þeirra sleit barnsskónum í bardaga milli Írabakka og Jörfabakka. Skemmtileg kreðsa, en hvernig verður þetta þegar allir eru aldir upp á sömu spildunni, endar þetta ekki með andlegum innvenslum? Eflaust er mín skáldlega sýn skarpari en sú pólitíska svo mér sárnar jafnan undan sameiningu sveitarfélaga. Ekki eru það sárindi yfir því að yfirvöld skyldu leggja þau til heldur hitt að það er enginn eftir til að andmæla þeim. Ég hef svolitlar áhyggjur af því að Ísland verði einsleitt. Á Vestfjörðum er leikfélag, Komedíuleikhúsið, en fyrir tilstuðlan þess hafa mörg þúsund manns fylgst með mörgum af fremstu listamönnum þjóðarinnar stíga á svið á Actalone hátíðinni sem haldin hefur verið í vel á annan áratug. Forkólfurinn, Elfar Logi Hannesson, hefur sýnt um fjörutíu leikverk sem er ómetanlegt fyrir fjórðung hvers íbúar rúmuðust á þremur kvöldum í Eldborg. Þannig hafa einleikir ýtt undir margbreytileika hjá þjóð sem gerir helst ráð fyrir því að menningin blómstri aðeins í borginni. Svona starf mætti að styrkja um land allt nema ef yfirvöld hafa svipaðan áhuga á fjölbreytni eins og ég á sameiningum.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun