Chernobyl Þórarinn Þórarinsson skrifar 7. júní 2019 07:15 Þótt engin sé ég hópsálin, þá bara verð ég, eins og allir, að tala um Chernobyl-sjónvarpsþættina. Þurfti bara fyrst að friða tjáningarþörf kvikmyndagagnrýnandans með því að láta stjörnurnar tala. Þótt ég eigi að vera kominn með nokkuð harðan skráp þá gengu þessir þættir svo nærri mér að mín heittelskaða þurfti að beita mig sovéskum heraga til þess að koma mér í gegnum þá. Kannski var ég svona viðkvæmur, vitandi hvað beið þeirra sem urðu fyrir ofanfallinu, vegna þess að krabbi kleip nýlega undan mér eitt eista og þar með helming karlmennskunnar. Eða vegna þess að ég er kaldastríðsbarn. Var fimmtán ára þegar slysið varð og man allt of vel eftir þessu og alíslenskum eiginhagsmunaáhyggjum af því að Prins Pólóið okkar yrði geislavirkt. Held samt að fyrst og fremst hafi þessir þættir vakið hjá mér lamandi ótta við framtíðina og þá ömurlegu staðreynd að heimurinn er í dag límdur saman á lyginni, nákvæmlega eins og Sovétríkin á sínum tíma. Ástandið er bara verra þar sem nú er Sovétið normið. Blinduð af gasljósum, falsfréttum, valkvæðum staðreyndum, hugtakabrenglun og Nóaflóði heimsku og stjórnlauss ofstopa á samfélagsmiðlum erum við eins og félagi Akimov og hvorki þorum, viljum né getum stigið á bremsuna. Samfélög sem hverfast um útblásinn lygakjarna eru dæmd til þess að springa og þegar það gerist verða afleiðingarnar langvarandi og skelfilegar. Eins og í Chernobyl. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Skattar fyrst, svo allt hitt – og hagræðingin sem gleymdist Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Halldór 19.07.2025 Halldór Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Vill Sjálfstæðisflokkurinn láta taka sig alvarlega? Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Þjóðþrifamálin sem stjórnarandstaðan fórnaði á altari útgerðanna Heimir Már Pétursson Skoðun Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun Sleppir ekki takinu svo auðveldlega aftur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid Skoðun Hví borgar útgerðin – ekki malarnáman? Guðmundur Edgarsson Skoðun
Þótt engin sé ég hópsálin, þá bara verð ég, eins og allir, að tala um Chernobyl-sjónvarpsþættina. Þurfti bara fyrst að friða tjáningarþörf kvikmyndagagnrýnandans með því að láta stjörnurnar tala. Þótt ég eigi að vera kominn með nokkuð harðan skráp þá gengu þessir þættir svo nærri mér að mín heittelskaða þurfti að beita mig sovéskum heraga til þess að koma mér í gegnum þá. Kannski var ég svona viðkvæmur, vitandi hvað beið þeirra sem urðu fyrir ofanfallinu, vegna þess að krabbi kleip nýlega undan mér eitt eista og þar með helming karlmennskunnar. Eða vegna þess að ég er kaldastríðsbarn. Var fimmtán ára þegar slysið varð og man allt of vel eftir þessu og alíslenskum eiginhagsmunaáhyggjum af því að Prins Pólóið okkar yrði geislavirkt. Held samt að fyrst og fremst hafi þessir þættir vakið hjá mér lamandi ótta við framtíðina og þá ömurlegu staðreynd að heimurinn er í dag límdur saman á lyginni, nákvæmlega eins og Sovétríkin á sínum tíma. Ástandið er bara verra þar sem nú er Sovétið normið. Blinduð af gasljósum, falsfréttum, valkvæðum staðreyndum, hugtakabrenglun og Nóaflóði heimsku og stjórnlauss ofstopa á samfélagsmiðlum erum við eins og félagi Akimov og hvorki þorum, viljum né getum stigið á bremsuna. Samfélög sem hverfast um útblásinn lygakjarna eru dæmd til þess að springa og þegar það gerist verða afleiðingarnar langvarandi og skelfilegar. Eins og í Chernobyl.
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun
Áfangasigur í baráttunni við hernaðinn gegn heimkynnum villta laxins Ingólfur Ásgeirsson,Árni Baldursson Skoðun