Sýndarlýðræði Davíð Þorláksson skrifar 7. nóvember 2018 07:00 Verkefninu Hverfið mitt lauk í síðustu viku þar sem borgarbúum gefst kostur á að koma með tillögur um hvað borgin gæti gert í hverfinu þeirra. Borgin velur nokkrar þeirra og leyfir íbúum að kjósa um þær. Borgin var ansi ánægð með að metþátttaka væri að þessu sinni, sem þó var aðeins 12,5% á meðan hún var 67% í borgarstjórnarkosningunum. Af hverju skyldu ekki fleiri vilja taka þátt? Skýringuna má kannski finna þegar farið er yfir þau verkefni sem kosið er um. Þar má t.d. finna endurbætur á göngustígum, malbikun, málun yfir veggjakrot, endurgerð sparkvallar, betrumbætur á göngu- og hjólaleið, fjölgun ruslatunna, lýsingu göngustígs, endurnýjun vatnspósta og uppsetningu strætóskýla. Þótt ég sé stuðningsmaður þess að verkefnum hins opinbera sé sem mest úthýst til einkaaðila þá finnst mér ekki þörf á að úthýsa forgangsröðun augljósra viðhaldsverkefna til borgarbúa. Hvernig væri að gefa borgarbúum raunverulegt val um eitthvað sem máli skiptir? Hvort fólk vilji forgangsraða fé til lögbundinna verkefna eins og leikskóla svo þeir geti tekið fyrr við börnum? Eða til grunnskóla svo sama fé fylgi barni óháð því hvaða skóla foreldrar þess velja að senda það í? Eða til skipulags- og byggingarmála til að auka málshraða og hraða nauðsynlegri uppbyggingu íbúðarhúsnæðis? Hverfið mitt virðist nefnilega fyrst og fremst vera til að sýnast, ekki til þess að gefa borgarbúum raunverulegt val. Ef Borginni minni yrði hleypt af stokkunum þar sem við fengjum að kjósa um stóru línurnar í forgangsröðun verkefna borgarinnar, þá held ég að þátttakan yrði meiri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Davíð Þorláksson Mest lesið Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Biskup í tengslum Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Dýravelferðarmartröð af áður óþekktri stærð Benedikta Guðrún Svavarsdóttir Skoðun Það vantar vanan og áreiðanlegan mann í verkið Haraldur Ólafsson Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson Skoðun Breiðholt brennur Eðvarð Hilmarsson Skoðun
Verkefninu Hverfið mitt lauk í síðustu viku þar sem borgarbúum gefst kostur á að koma með tillögur um hvað borgin gæti gert í hverfinu þeirra. Borgin velur nokkrar þeirra og leyfir íbúum að kjósa um þær. Borgin var ansi ánægð með að metþátttaka væri að þessu sinni, sem þó var aðeins 12,5% á meðan hún var 67% í borgarstjórnarkosningunum. Af hverju skyldu ekki fleiri vilja taka þátt? Skýringuna má kannski finna þegar farið er yfir þau verkefni sem kosið er um. Þar má t.d. finna endurbætur á göngustígum, malbikun, málun yfir veggjakrot, endurgerð sparkvallar, betrumbætur á göngu- og hjólaleið, fjölgun ruslatunna, lýsingu göngustígs, endurnýjun vatnspósta og uppsetningu strætóskýla. Þótt ég sé stuðningsmaður þess að verkefnum hins opinbera sé sem mest úthýst til einkaaðila þá finnst mér ekki þörf á að úthýsa forgangsröðun augljósra viðhaldsverkefna til borgarbúa. Hvernig væri að gefa borgarbúum raunverulegt val um eitthvað sem máli skiptir? Hvort fólk vilji forgangsraða fé til lögbundinna verkefna eins og leikskóla svo þeir geti tekið fyrr við börnum? Eða til grunnskóla svo sama fé fylgi barni óháð því hvaða skóla foreldrar þess velja að senda það í? Eða til skipulags- og byggingarmála til að auka málshraða og hraða nauðsynlegri uppbyggingu íbúðarhúsnæðis? Hverfið mitt virðist nefnilega fyrst og fremst vera til að sýnast, ekki til þess að gefa borgarbúum raunverulegt val. Ef Borginni minni yrði hleypt af stokkunum þar sem við fengjum að kjósa um stóru línurnar í forgangsröðun verkefna borgarinnar, þá held ég að þátttakan yrði meiri.