Fagmennska í sundi Guðrún Vilmundardóttir skrifar 6. september 2018 07:00 Vesturbæjarlaugin er mín uppeldislaug, þangað fór ég að venja komur mínar um það leyti sem hringvegurinn var opnaður. Þar lærði ég að synda, þó aldrei betur en svo að rassinn á það til að skjótast upp úr í skriðsundi ef ég gleymi mér, og ég gleymi mér undantekningalaust á annarri eða þriðju ferð. Sú fyrsta er stundum þokkafull. Af langri reynslu er ég nokkuð heimakomin í lauginni og þekki helstu reglur um háttalag sundgesta. Ég kann að leiðbeina ofan í laugina á þremur tungumálum – ekki myndi ég vilja heimsækja slíka menningarstofnun í ókunnu landi og gera allt rangt. Um daginn kynntist ég nýjum menningarlegum árekstri í lauginni. Við erum tvær í sturtuklefanum að búa okkur til að fara ofan í; báðar fagmenn og þvoum okkur vinsamlegast án sundfata. En svo tek ég eftir að konan fer að gjóa augunum undarlega á mig. Hreinlega glápir. Ég velti fyrir mér hvernig ég eigi að hafa kurteislega orð á því við hana að fullorðið fólk stari ekki hvað á annað í sturtu. Ákveð að nefna þetta blíðlega þegar við göngum út í laug. Við skrúfum fyrir kranana samtímis og um leið breytist eitthvað í hljóðvistinni. Hjá mér vaknar grunur. Þegar ég opna munninn til þess að koma hinni vinsamlegu ábendingu á framfæri rennur upp fyrir mér að ég hafði verið að syngja hástöfum svolítið lag sem ég var búin að vera með á heilanum. Ég er söngvin en ekki lagviss eftir því, og ég fann það einhvern veginn á raddböndunum og lungunum að ég hafði ekki dregið af mér í flutningnum. Ég nikkaði sjálfsörugg til konunnar og við gengum samferða út í pott. Ég raulaði lagið áfram, úr því sem komið var. Og smellti fingrum í takt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Skautadrottningin Katrín Jakobsdóttir Einar Steingrímsson Skoðun Öfgar og ósannindi Oddný G. Harðardóttir Skoðun Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun Fátækt er ekki blankheit Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Að velja sér forseta Sigrún Helgadóttir Skoðun Hverjir bera ábyrgð á að halda launum kvenna niðri? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Katrín á Bessastaði Björn Snæbjörnsson Skoðun Fremst meðal jafningja: Halla Tómasdóttir á Bessastaði Birna Jónsdóttir Skoðun Fararheill til Bessastaða Ynda Eldborg Skoðun Þegar ég heyri nafnið Katrín Jakobsdóttir Hans Alexander Margrétarson Hansen Skoðun
Vesturbæjarlaugin er mín uppeldislaug, þangað fór ég að venja komur mínar um það leyti sem hringvegurinn var opnaður. Þar lærði ég að synda, þó aldrei betur en svo að rassinn á það til að skjótast upp úr í skriðsundi ef ég gleymi mér, og ég gleymi mér undantekningalaust á annarri eða þriðju ferð. Sú fyrsta er stundum þokkafull. Af langri reynslu er ég nokkuð heimakomin í lauginni og þekki helstu reglur um háttalag sundgesta. Ég kann að leiðbeina ofan í laugina á þremur tungumálum – ekki myndi ég vilja heimsækja slíka menningarstofnun í ókunnu landi og gera allt rangt. Um daginn kynntist ég nýjum menningarlegum árekstri í lauginni. Við erum tvær í sturtuklefanum að búa okkur til að fara ofan í; báðar fagmenn og þvoum okkur vinsamlegast án sundfata. En svo tek ég eftir að konan fer að gjóa augunum undarlega á mig. Hreinlega glápir. Ég velti fyrir mér hvernig ég eigi að hafa kurteislega orð á því við hana að fullorðið fólk stari ekki hvað á annað í sturtu. Ákveð að nefna þetta blíðlega þegar við göngum út í laug. Við skrúfum fyrir kranana samtímis og um leið breytist eitthvað í hljóðvistinni. Hjá mér vaknar grunur. Þegar ég opna munninn til þess að koma hinni vinsamlegu ábendingu á framfæri rennur upp fyrir mér að ég hafði verið að syngja hástöfum svolítið lag sem ég var búin að vera með á heilanum. Ég er söngvin en ekki lagviss eftir því, og ég fann það einhvern veginn á raddböndunum og lungunum að ég hafði ekki dregið af mér í flutningnum. Ég nikkaði sjálfsörugg til konunnar og við gengum samferða út í pott. Ég raulaði lagið áfram, úr því sem komið var. Og smellti fingrum í takt.
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun
Þegar orðið einelti er gjaldfellt – Til fylgjenda Katrínar Jakobsdóttur Kolbrá Höskuldsdóttir Skoðun