Ofbeldi á skólalóð Óttar Guðmundsson skrifar 25. nóvember 2017 07:00 Fyrir einhverjum vikum veittust nokkrir unglingspiltar (15-16 ára) að einum 14 ára á skólalóð. Þeir hrintu honum í jörðina svo að hann nefbrotnaði. Einn úr hópnum sparkaði í hann liggjandi með miklum formælingum á ensku og íslensku. „Haltu motherfucking kjafti!“ öskraði forsprakkinn og rétti fót sinn að andliti hins. „Sleiktu fucking skóna mína,“ æpti hann titrandi röddu. Annar bættist við og og ýtti fætinum að höfði hins liggjandi. Eftir einhver átök tókst þolandanum að standa á fætur og forða sér. Ég sá nokkur myndbönd af þessum atburði sem hafa gengið ljósum logum í netheimum. Hópur unglinga var áhorfandi að þessu ofbeldi án þess að nokkur gerði tilraun til að hjálpa drengnum. Þeir virtust allir hafa meiri áhuga á því að taka mynd af atburðunum á símana sína heldur en að skakka leikinn. Myndböndunum var síðan dreift á netinu eins og ekkert væri sjálfsagðara. Firring og afskiptaleysi haldast í hendur. Foringinn hagar sér eins og ofurhetja í lélegri amerískri mynd. Honum virðist standa á sama þótt framferði hans sé opinberað á netinu. Vitnin að ofbeldinu fylgjast með atburðarásinni á skjánum án hluttekningar eins og hverju öðru ofbeldismyndbandi. Er þetta virkilega tímanna tákn? Er lífið smám saman að breytast í sýndarveruleika þar sem enginn greinarmunur er gerður á leik og alvöru? Þolandinn er bæði barinn og síðan smánaður opinberlega þegar árásinni er dreift út á netið. Hafði enginn viðstaddra neina tilfinningu fyrir þjáningum hans og einmanaleika? Er ofbeldi og einelti á skólalóðinni í heimi þessara unglinga bara eins og hvert annað snapptjatt sem kemur og fer? Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Óttar Guðmundsson Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic Skoðun
Fyrir einhverjum vikum veittust nokkrir unglingspiltar (15-16 ára) að einum 14 ára á skólalóð. Þeir hrintu honum í jörðina svo að hann nefbrotnaði. Einn úr hópnum sparkaði í hann liggjandi með miklum formælingum á ensku og íslensku. „Haltu motherfucking kjafti!“ öskraði forsprakkinn og rétti fót sinn að andliti hins. „Sleiktu fucking skóna mína,“ æpti hann titrandi röddu. Annar bættist við og og ýtti fætinum að höfði hins liggjandi. Eftir einhver átök tókst þolandanum að standa á fætur og forða sér. Ég sá nokkur myndbönd af þessum atburði sem hafa gengið ljósum logum í netheimum. Hópur unglinga var áhorfandi að þessu ofbeldi án þess að nokkur gerði tilraun til að hjálpa drengnum. Þeir virtust allir hafa meiri áhuga á því að taka mynd af atburðunum á símana sína heldur en að skakka leikinn. Myndböndunum var síðan dreift á netinu eins og ekkert væri sjálfsagðara. Firring og afskiptaleysi haldast í hendur. Foringinn hagar sér eins og ofurhetja í lélegri amerískri mynd. Honum virðist standa á sama þótt framferði hans sé opinberað á netinu. Vitnin að ofbeldinu fylgjast með atburðarásinni á skjánum án hluttekningar eins og hverju öðru ofbeldismyndbandi. Er þetta virkilega tímanna tákn? Er lífið smám saman að breytast í sýndarveruleika þar sem enginn greinarmunur er gerður á leik og alvöru? Þolandinn er bæði barinn og síðan smánaður opinberlega þegar árásinni er dreift út á netið. Hafði enginn viðstaddra neina tilfinningu fyrir þjáningum hans og einmanaleika? Er ofbeldi og einelti á skólalóðinni í heimi þessara unglinga bara eins og hvert annað snapptjatt sem kemur og fer? Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.