Vorboðinn ljúfi og glimmerhúðaði Kristín Ólafsdóttir skrifar 10. maí 2017 07:00 Karnivalið er handan við hornið. Á laugardaginn verður fjörlegri systir heilagra jóla haldin hátíðleg í Kænugarði, höfuðborg Úkraínu. Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva er á dagskrá. Og ég er upp á mitt absalút besta. Ég er hvorki trúuð persóna né sérstaklega spiritúal. Í maímánuði hvers árs verður þó roknabreyting þar á. Sumir tilbiðja Jesú Krist, aðrir Múhameð spámann. Kvöldbænirnar mínar eru hins vegar í nafni Jon Ola Sand, framkvæmdastjóra Eurovision, og ef þið viljið komast inn í himnaríki, hvar líkömnuð útgáfa lagsins Angel með Two Tricky fer með lyklavöld, er nauðsynlegt að fara að fordæmi mínu. Eftir hamfarirnar 2015, þegar þjóðinni láðist að biðja Jon-Ola-Sand-bænirnar og Friðrik Dór tók í kjölfarið ekki þátt í Eurovision, hef ég hætt að einblína á gengi okkar Íslendinga í keppninni. Nú skiptir hið alltumlykjandi konsept höfuðmáli. Það er heitt grillið á pallinum, hvernig sem djöfulsins viðrar, og kaldur Somersby með röri. Það eru góðir vinir. Það eru Paula og Ovi frá Rúmeníu að þykjast spila á píanó sem hringast í kringum þau eins og naðra að maula halann á sér. Eurovision er gullstrákar frá Ísrael og spengilegar gellur af Balkanskaganum. Sólbrún, grísk goð að rífa hvítar dragtir utan af ámóta goðumlíkum dönsurum. Mummi vinur minn að bölsótast út í dönsku þjóðina fyrir að selja okkur fyrst ormétið mjöl og gefa okkur svo bara þrjú stig. Hinn franski Jessy Matador í alhvítum sportklæðnaði. Tandurhrein gleði og kátína. Með þessu vil ég minna lesendur á að veislan er eftir ærandi fáa daga og Eurovision-partí skipuleggja sig ekki sjálf. Jon Ola Sand veri með ykkur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Kristín Ólafsdóttir Mest lesið Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Má „ég líka“ fá hærri laun? Inga María Hlíðar Thorsteinson Skoðun Hraðlest: töfralausn? Haraldur Sigþórsson og Inga María Árnadóttir Skoðun Er starf mitt sem hjúkrunarfræðingur ósýnilegt? Henný Björk Birgisdóttir Skoðun Hégómastefna Inga María Hlíðar Thorsteinson Skoðun Þarf breytingar í borginni? Inga María Hlíðar Thorsteinsson Skoðun Stöndum vörð um úthverfin Inga María Hlíðar Thorsteinson Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Er þetta í alvöru verðlaunaefni? Snorri Másson Skoðun
Karnivalið er handan við hornið. Á laugardaginn verður fjörlegri systir heilagra jóla haldin hátíðleg í Kænugarði, höfuðborg Úkraínu. Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva er á dagskrá. Og ég er upp á mitt absalút besta. Ég er hvorki trúuð persóna né sérstaklega spiritúal. Í maímánuði hvers árs verður þó roknabreyting þar á. Sumir tilbiðja Jesú Krist, aðrir Múhameð spámann. Kvöldbænirnar mínar eru hins vegar í nafni Jon Ola Sand, framkvæmdastjóra Eurovision, og ef þið viljið komast inn í himnaríki, hvar líkömnuð útgáfa lagsins Angel með Two Tricky fer með lyklavöld, er nauðsynlegt að fara að fordæmi mínu. Eftir hamfarirnar 2015, þegar þjóðinni láðist að biðja Jon-Ola-Sand-bænirnar og Friðrik Dór tók í kjölfarið ekki þátt í Eurovision, hef ég hætt að einblína á gengi okkar Íslendinga í keppninni. Nú skiptir hið alltumlykjandi konsept höfuðmáli. Það er heitt grillið á pallinum, hvernig sem djöfulsins viðrar, og kaldur Somersby með röri. Það eru góðir vinir. Það eru Paula og Ovi frá Rúmeníu að þykjast spila á píanó sem hringast í kringum þau eins og naðra að maula halann á sér. Eurovision er gullstrákar frá Ísrael og spengilegar gellur af Balkanskaganum. Sólbrún, grísk goð að rífa hvítar dragtir utan af ámóta goðumlíkum dönsurum. Mummi vinur minn að bölsótast út í dönsku þjóðina fyrir að selja okkur fyrst ormétið mjöl og gefa okkur svo bara þrjú stig. Hinn franski Jessy Matador í alhvítum sportklæðnaði. Tandurhrein gleði og kátína. Með þessu vil ég minna lesendur á að veislan er eftir ærandi fáa daga og Eurovision-partí skipuleggja sig ekki sjálf. Jon Ola Sand veri með ykkur.