Flotta fólkið Pálmar Ragnarsson skrifar 24. apríl 2017 15:00 Mér finnst alltaf jafn magnað þegar ég heyri um fólk sem gefur með sér. Það er svo ótrúlega innbyggt í okkur mannfólkið að hámarka allt fyrir okkur sjálf. Svo innbyggt að nánast ómögulegt er að brjótast út úr því. Auðvitað erum við flest mjög góð og gefum reglulega í hjálparstarf. Sendum 2.500 kr. í neyðaraðstoð til Sýrlands, ekki málið. Jafnvel 3.750 kr. á mánuði sem styrktarforeldrar, að sjálfsögðu. En hvað með að greiða 45.000 kr. á mánuði í hjálparstarf? EKKI SÉNS. Mér dytti það ekki í hug. Það þýddi að ég þyrfti að borða hafragraut í flest mál. Jafnvel að selja bílinn og taka strætó. Ég tek bara þátt í hjálparstarfi á meðan það gerir líf mitt ekki verra fyrir vikið. En það magnaða er að til er fólk sem gerir þetta. Fólk sem ákveður að lifa látlausara lífi til að gefa með sér. Flotta fólkið. Fólk sem gæti jafnvel lifað í vellystingum en gerir það ekki. José Mujica, fyrrverandi forseti Úrúgvæ, bjó á látlausum sveitabæ í forsetatíð sinni og lét um 90% launa sinna renna til fátækra. Okkar eigin forseti Guðni Th. lætur um hálfa milljón af sínum launum renna til góðgerðarmála í hverjum mánuði. Jafnvel efnaminna fólk sem hefur ekki mikið á milli handanna á íslenskan mælikvarða lætur meginþorrann renna í hjálparstarf. Það er nefnilega á hreinu að flottasta fólkið er ekki það sem á dýrustu bílana, flíkurnar eða skartgripina. Flottasta fólkið er það sem nær að brjótast út frá þessum ótrúlega sterku mannlegu hvötum og gefa með sér til þeirra sem þurfa meira á því að halda. Þó hlutirnir gætu verið betri þá megum við ekki gleyma því að við sofum öll í húsum, göngum öll í fötum og deyjum ekki úr hungri. Sú er ekki raunin alls staðar. Við erum öll rík miðað við börnin sem búa á götunni víðsvegar um heiminn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Pálmar Ragnarsson Mest lesið Málþófið er séríslenskt Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Af hverju er verðbólga ennþá svona há? Ólafur Margeirsson Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson Skoðun Sósíalistaflokkurinn heimilislaus - hvað næst? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Rán um hábjartan dag Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun
Mér finnst alltaf jafn magnað þegar ég heyri um fólk sem gefur með sér. Það er svo ótrúlega innbyggt í okkur mannfólkið að hámarka allt fyrir okkur sjálf. Svo innbyggt að nánast ómögulegt er að brjótast út úr því. Auðvitað erum við flest mjög góð og gefum reglulega í hjálparstarf. Sendum 2.500 kr. í neyðaraðstoð til Sýrlands, ekki málið. Jafnvel 3.750 kr. á mánuði sem styrktarforeldrar, að sjálfsögðu. En hvað með að greiða 45.000 kr. á mánuði í hjálparstarf? EKKI SÉNS. Mér dytti það ekki í hug. Það þýddi að ég þyrfti að borða hafragraut í flest mál. Jafnvel að selja bílinn og taka strætó. Ég tek bara þátt í hjálparstarfi á meðan það gerir líf mitt ekki verra fyrir vikið. En það magnaða er að til er fólk sem gerir þetta. Fólk sem ákveður að lifa látlausara lífi til að gefa með sér. Flotta fólkið. Fólk sem gæti jafnvel lifað í vellystingum en gerir það ekki. José Mujica, fyrrverandi forseti Úrúgvæ, bjó á látlausum sveitabæ í forsetatíð sinni og lét um 90% launa sinna renna til fátækra. Okkar eigin forseti Guðni Th. lætur um hálfa milljón af sínum launum renna til góðgerðarmála í hverjum mánuði. Jafnvel efnaminna fólk sem hefur ekki mikið á milli handanna á íslenskan mælikvarða lætur meginþorrann renna í hjálparstarf. Það er nefnilega á hreinu að flottasta fólkið er ekki það sem á dýrustu bílana, flíkurnar eða skartgripina. Flottasta fólkið er það sem nær að brjótast út frá þessum ótrúlega sterku mannlegu hvötum og gefa með sér til þeirra sem þurfa meira á því að halda. Þó hlutirnir gætu verið betri þá megum við ekki gleyma því að við sofum öll í húsum, göngum öll í fötum og deyjum ekki úr hungri. Sú er ekki raunin alls staðar. Við erum öll rík miðað við börnin sem búa á götunni víðsvegar um heiminn.
Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun
Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun