Formalín María Elísabet Bragadóttir skrifar 13. apríl 2016 07:00 Hef aldrei farið í launkofa með ótta minn við allar breytingar. Hann er yfirþyrmandi þessa dagana. Óðfluga nálgast 23. afmælisdagurinn minn. Síðan er tímaspursmál hvenær ég verð 24 ára, þá þrítug og varla endar þetta öðruvísi en með dauða. Í millitíðinni neyðist ég til að erfa þetta land. Þjóðarlíkaminn er lurkum laminn. Einhver kveikti ljósin í síðustu viku og út um sprungur á drullugum baðflísum skutust óteljandi silfurskottur. Stefið var kunnuglegt. Mýmörg mannkynssöguleg fordæmi eru fyrir því að forréttindakarl með afleitt gildismat, undirhökukraga og hlass af auðæfum kútvelti samfélagi. Áður var hann með púðraða hárkollu, veldissprota og makkarónumylsnu á hökunni. Nú er hann spilltur og þéttholda, potandi í nautaribeye á grilli í Garðabænum. Síðasta vika var sveipuð rómantískum fortíðarblæ líkt og fátt hefði breyst áratugum saman. Hugsjónakarlar í fjölmiðlum afhjúpuðu syndumspillta karla með völd sem voru loks analíseraðir af menntakörlum með siðferðilegt innsæi. Við sögu komu krúttlega veruleikafirrtar eiginkonur, passífar, enda ekki í eldlínu. Vildu láta skjóta sér út í geim. Yndisleg grínfrétt í alvöruþunganum. Að gegna svo hugljúfu hlutverki er ómótstæðilegt. Langaði helst að skella mér í lagningu, hlekkja mig við eldhúskrók, svífa um í þyngdarleysi gömlu tímanna. Vera eiginkona valdakarls og hverfa inn í stemninguna. Hræðslan við breytingar gerir samfélag í formalíni eftirsóknarvert. Að rölta ævina á enda í lognmollu og firrt ábyrgð virkar freistandi. Því ekkert er óttanum við breytingar yfirsterkara en ef til vill þráin eftir þeim. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Köstum ekki verðmætum á glæ Ingvar Jónsson Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Verkafólk kaupir aðgang að íslenskum auðlindum af Norðmönnum Arndís Kristjánsdóttir Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun
Hef aldrei farið í launkofa með ótta minn við allar breytingar. Hann er yfirþyrmandi þessa dagana. Óðfluga nálgast 23. afmælisdagurinn minn. Síðan er tímaspursmál hvenær ég verð 24 ára, þá þrítug og varla endar þetta öðruvísi en með dauða. Í millitíðinni neyðist ég til að erfa þetta land. Þjóðarlíkaminn er lurkum laminn. Einhver kveikti ljósin í síðustu viku og út um sprungur á drullugum baðflísum skutust óteljandi silfurskottur. Stefið var kunnuglegt. Mýmörg mannkynssöguleg fordæmi eru fyrir því að forréttindakarl með afleitt gildismat, undirhökukraga og hlass af auðæfum kútvelti samfélagi. Áður var hann með púðraða hárkollu, veldissprota og makkarónumylsnu á hökunni. Nú er hann spilltur og þéttholda, potandi í nautaribeye á grilli í Garðabænum. Síðasta vika var sveipuð rómantískum fortíðarblæ líkt og fátt hefði breyst áratugum saman. Hugsjónakarlar í fjölmiðlum afhjúpuðu syndumspillta karla með völd sem voru loks analíseraðir af menntakörlum með siðferðilegt innsæi. Við sögu komu krúttlega veruleikafirrtar eiginkonur, passífar, enda ekki í eldlínu. Vildu láta skjóta sér út í geim. Yndisleg grínfrétt í alvöruþunganum. Að gegna svo hugljúfu hlutverki er ómótstæðilegt. Langaði helst að skella mér í lagningu, hlekkja mig við eldhúskrók, svífa um í þyngdarleysi gömlu tímanna. Vera eiginkona valdakarls og hverfa inn í stemninguna. Hræðslan við breytingar gerir samfélag í formalíni eftirsóknarvert. Að rölta ævina á enda í lognmollu og firrt ábyrgð virkar freistandi. Því ekkert er óttanum við breytingar yfirsterkara en ef til vill þráin eftir þeim.