Apaköttur apaspil Frosti Logason skrifar 25. febrúar 2016 07:00 Ég lenti í rökræðum um daginn við mann sem vildi halda því fram að þróunarkenning Darwins væri einhver farsælasta vísindakenning allra tíma. Kenning sem í raun heldur því fram að við mennirnir séum apar. Eftir stutt andvarp þar sem ég brosti örlítið í kampinn og hristi hausinn, benti ég honum á að óþarfi væri að missa sig í gleðinni, þróunarkenningin væri jú einungis kenning, hún hefði nú ekki sannað eitt né neitt enn þá. Það var verulega klókt af mér. Maðurinn varð stórundarlegur á svip og þóttist hafa heyrt þetta hundrað sinnum áður. Samt nægði þetta ekki til þess að hann sæi ljósið. Hann virtist algerlega blindaður af trúleysi sínu og hatri gagnvart skaparanum. Hatri á sannleika ritningarinnar. Ég benti honum á að hvergi væri hægt að sjá þessa þróun í verki þrátt fyrir ákafar tilraunir manna til þess. Enn hefði enginn séð ísbirni í dýragarði verða dekkri né hvíta menn í Afríku verða að blökkumönnum. Samt sem áður hafa þeir verið til dæmis í Suður-Afríku talsvert lengi. Hvernig útskýrið þið það? Að lokum skellti ég framan í hann staðreyndinni að þrátt fyrir þá glórulausu tilgátu Darwins að simpansar og jafnvel górillur væru náskyldar manninum hefði engin þeirra enn þá fundið upp á því að búa til hjólbörur eða skóflur. Hvernig stendur á því spurði ég og af hverju hafa þessir blessuðu frændur okkar ekki enn tekið upp á því að ganga uppréttir. Ef við höfum þróast svona rosalega, hvers vegna hafa aparnir þá ekki gert það líka? Eftir þetta rökfræðilega rothögg mitt dró viðkomandi sig alfarið út úr samræðunum. Þá hugsaði ég með mér. Ha, ha, ég með apaheila. Líklegt. Ég er vitsmunalega hannað meistarastykki. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Frosti Logason Mest lesið Takk Sigurður Ingi Helgi Héðinsson Skoðun Krónan býr sig ekki til sjálf Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Íþróttahreyfingin stefnir í gjaldþrot!! Helgi Sigurður Haraldsson Skoðun Læknaeiðurinn og dánaraðstoð: Hvað þýðir „að valda ekki skaða“? Ingrid Kuhlman Skoðun Íslensk fátækt er bara kjaftæði Unnur Hrefna Jóhannsdóttir Skoðun Fyrrverandi lögreglumaður heyrir enn röddina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Af hverju hafa Danir það svona óþolandi gott? Björn Teitsson Skoðun Stöndum saman fyrir íslenskan flugrekstur Bogi Nils Bogason Skoðun Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun Baráttan heldur áfram! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun
Ég lenti í rökræðum um daginn við mann sem vildi halda því fram að þróunarkenning Darwins væri einhver farsælasta vísindakenning allra tíma. Kenning sem í raun heldur því fram að við mennirnir séum apar. Eftir stutt andvarp þar sem ég brosti örlítið í kampinn og hristi hausinn, benti ég honum á að óþarfi væri að missa sig í gleðinni, þróunarkenningin væri jú einungis kenning, hún hefði nú ekki sannað eitt né neitt enn þá. Það var verulega klókt af mér. Maðurinn varð stórundarlegur á svip og þóttist hafa heyrt þetta hundrað sinnum áður. Samt nægði þetta ekki til þess að hann sæi ljósið. Hann virtist algerlega blindaður af trúleysi sínu og hatri gagnvart skaparanum. Hatri á sannleika ritningarinnar. Ég benti honum á að hvergi væri hægt að sjá þessa þróun í verki þrátt fyrir ákafar tilraunir manna til þess. Enn hefði enginn séð ísbirni í dýragarði verða dekkri né hvíta menn í Afríku verða að blökkumönnum. Samt sem áður hafa þeir verið til dæmis í Suður-Afríku talsvert lengi. Hvernig útskýrið þið það? Að lokum skellti ég framan í hann staðreyndinni að þrátt fyrir þá glórulausu tilgátu Darwins að simpansar og jafnvel górillur væru náskyldar manninum hefði engin þeirra enn þá fundið upp á því að búa til hjólbörur eða skóflur. Hvernig stendur á því spurði ég og af hverju hafa þessir blessuðu frændur okkar ekki enn tekið upp á því að ganga uppréttir. Ef við höfum þróast svona rosalega, hvers vegna hafa aparnir þá ekki gert það líka? Eftir þetta rökfræðilega rothögg mitt dró viðkomandi sig alfarið út úr samræðunum. Þá hugsaði ég með mér. Ha, ha, ég með apaheila. Líklegt. Ég er vitsmunalega hannað meistarastykki.
Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun
Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun