Vonskuveður í beinni Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 11. mars 2015 07:00 Búa sig undir vonskuveður – Flugi aflýst vegna veðurs – Líklega versti vetur í áraraðir – Hviður allt að 55 metrar á sekúndu – „einum gír ofar en venjulegur stormur“! Þetta voru fyrirsagnirnar á „mest lesið“-listum vefmiðlanna þegar ég kíkti þangað inn eftir hádegið. Óveðrið átti reyndar að skella á á hádegi en lét aðeins bíða eftir sér. „Maður hefur nú alveg séð það verra,“ sögðu einhverjir og grínuðust með að það væri ekkert við að fara út í „þetta“ veður. En svo brast það á. Útsýnið út um gluggann minn snarbreyttist á hálftíma. Ég sá ekkert, horfði bara inn í eitthvað hvítt og óráðið. Stundum var eins og ég væri að horfa inn í bilaðan sjónvarpsskjá, eins og þeir voru í gamla daga. Stundum rétt grillti ég í grenitrén handan götunnar, svo alveg hvítt. Ég heyrði í vindinum, eins og í litlum drunum og það slóst eitthvað til úti. Mér fannst hljóðið koma ofan af þakinu. Ég las viðtal við flutningabílstjóra sem hafði aldrei vitað annan eins vetur, stanslaust þurft að setja á keðjurnar og fresta ferðum. Hann virtist vera orðinn þreyttur á þessu. „Samgöngur lamast“, var næsta fyrirsögn sem ég las og um leið fékk ég póst frá frístundaheimilinu, „ekkert barn má ganga heim“. Á Facebook birti fólk myndir af veðrinu, bílum á hliðinni, strætó þversum, ófært var orðið upp í Hafnarfjörð og í uppsveitum Kópavogs og björgunarsveit fór að sækja 35 leikskólabörn sem voru strandaglópar. Það bætti í drunurnar, óyndi setti að fólki í kringum mig, það stóð upp, gekk um gólf, horfði út. Símar hringdu og fólk reyndi að skipuleggja heimför. Fréttir af margra bíla árekstrum um alla borg settu strik í reikninginn, sumir drifu sig af stað, aðrir ákváðu að bíða. Skyggnið skánaði en þó bætti í vindinn. Grenitrén svignuðu og glamrið uppi á þaki byrjaði aftur. Svo fór að rigna. Ég dró á mig gúmmístígvélin, herti mig upp til heimferðar og reyndi að rifja upp hvort ég hefði lokað stofuglugganum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun
Búa sig undir vonskuveður – Flugi aflýst vegna veðurs – Líklega versti vetur í áraraðir – Hviður allt að 55 metrar á sekúndu – „einum gír ofar en venjulegur stormur“! Þetta voru fyrirsagnirnar á „mest lesið“-listum vefmiðlanna þegar ég kíkti þangað inn eftir hádegið. Óveðrið átti reyndar að skella á á hádegi en lét aðeins bíða eftir sér. „Maður hefur nú alveg séð það verra,“ sögðu einhverjir og grínuðust með að það væri ekkert við að fara út í „þetta“ veður. En svo brast það á. Útsýnið út um gluggann minn snarbreyttist á hálftíma. Ég sá ekkert, horfði bara inn í eitthvað hvítt og óráðið. Stundum var eins og ég væri að horfa inn í bilaðan sjónvarpsskjá, eins og þeir voru í gamla daga. Stundum rétt grillti ég í grenitrén handan götunnar, svo alveg hvítt. Ég heyrði í vindinum, eins og í litlum drunum og það slóst eitthvað til úti. Mér fannst hljóðið koma ofan af þakinu. Ég las viðtal við flutningabílstjóra sem hafði aldrei vitað annan eins vetur, stanslaust þurft að setja á keðjurnar og fresta ferðum. Hann virtist vera orðinn þreyttur á þessu. „Samgöngur lamast“, var næsta fyrirsögn sem ég las og um leið fékk ég póst frá frístundaheimilinu, „ekkert barn má ganga heim“. Á Facebook birti fólk myndir af veðrinu, bílum á hliðinni, strætó þversum, ófært var orðið upp í Hafnarfjörð og í uppsveitum Kópavogs og björgunarsveit fór að sækja 35 leikskólabörn sem voru strandaglópar. Það bætti í drunurnar, óyndi setti að fólki í kringum mig, það stóð upp, gekk um gólf, horfði út. Símar hringdu og fólk reyndi að skipuleggja heimför. Fréttir af margra bíla árekstrum um alla borg settu strik í reikninginn, sumir drifu sig af stað, aðrir ákváðu að bíða. Skyggnið skánaði en þó bætti í vindinn. Grenitrén svignuðu og glamrið uppi á þaki byrjaði aftur. Svo fór að rigna. Ég dró á mig gúmmístígvélin, herti mig upp til heimferðar og reyndi að rifja upp hvort ég hefði lokað stofuglugganum.