Að elta drauma sína Viktoría Hermannsdóttir skrifar 21. janúar 2015 07:00 Það vakti mikla athygli í síðustu viku þegar stöllurnar í hljómsveitinni Charlies sögðu frá því að hljómsveitin væri hætt. Eftir að hafa búið í fimm ár í pínulítilli íbúð í borg englanna, þar sem þær Klara, Alma og Steinunn eltu drauma sína, ákváðu þær að Charlies-ævintýrið væri á enda. Og voru hreinskilnar með það. Þær reyndu að meika það en það gekk ekki upp. Og hvað með það? Stelpurnar í Charlies hafa þurft að þola háð samlanda sína fyrir að elta drauma sína. „Hvað eru þær eiginlega að gera þarna og halda þær virkilega að þær eigi eftir að meika það?“ hafa eflaust ýmsir hugsað, og alveg örugglega hef ég sjálf gerst sek um það. Þess vegna var þessi hreinskilni þeirra svo gott kjaftshögg fyrir okkur hin. Þær gerðu nefnilega það sem við flest erum alltof hrædd við að gera. Stíga út fyrir boxið og elta drauma okkar. Jafnvel þó þeir samrýmist ekki þeim kröfum sem við teljum samfélagið setja á okkur. Á litlu landi eins og Íslandi er það nefnilega alltof oft viðkvæðið að allir eigi að passa inn í sama kassann. Ganga menntaveginn, eignast fína íbúð, bíl, maka, börn og buru. Meika það. Það eiga allir að fylgja því sama og þeir sem það ekki gera hljóta að vera í ruglinu. Stöllurnar í Charlies ákváðu hins vegar að fara sínar eigin leiðir og prófa eitthvað nýtt. Harka í einni erfiðustu borg í heimi og upplifa í leiðinni ótrúleg ævintýri. Við sem erum í 9-5 vinnunum harkandi til þess að borga sömu leiðinlegu reikningana mánuð eftir mánuð horfðum líklega öfundaraugum á það. Þessi afstaða þeirra, að koma fram og segja hreinskilið frá því að þetta hafi ekki gengið, gerir þær að frábærum fyrirmyndum. Það er akkúrat svona sem fleiri ættu að hugsa. Heimurinn er stór og fullur af tækifærum. Verum óhrædd við að fara út fyrir boxið og gera það sem við virkilega viljum. Hættum að reyna endalaust að passa inn í þessi óþolandi box en fyrst og fremst leyfum öðrum að haga sínu lífi eins og þeir vilja. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Viktoría Hermannsdóttir Mest lesið Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Halldór 23.8.2025 Halldór Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun
Það vakti mikla athygli í síðustu viku þegar stöllurnar í hljómsveitinni Charlies sögðu frá því að hljómsveitin væri hætt. Eftir að hafa búið í fimm ár í pínulítilli íbúð í borg englanna, þar sem þær Klara, Alma og Steinunn eltu drauma sína, ákváðu þær að Charlies-ævintýrið væri á enda. Og voru hreinskilnar með það. Þær reyndu að meika það en það gekk ekki upp. Og hvað með það? Stelpurnar í Charlies hafa þurft að þola háð samlanda sína fyrir að elta drauma sína. „Hvað eru þær eiginlega að gera þarna og halda þær virkilega að þær eigi eftir að meika það?“ hafa eflaust ýmsir hugsað, og alveg örugglega hef ég sjálf gerst sek um það. Þess vegna var þessi hreinskilni þeirra svo gott kjaftshögg fyrir okkur hin. Þær gerðu nefnilega það sem við flest erum alltof hrædd við að gera. Stíga út fyrir boxið og elta drauma okkar. Jafnvel þó þeir samrýmist ekki þeim kröfum sem við teljum samfélagið setja á okkur. Á litlu landi eins og Íslandi er það nefnilega alltof oft viðkvæðið að allir eigi að passa inn í sama kassann. Ganga menntaveginn, eignast fína íbúð, bíl, maka, börn og buru. Meika það. Það eiga allir að fylgja því sama og þeir sem það ekki gera hljóta að vera í ruglinu. Stöllurnar í Charlies ákváðu hins vegar að fara sínar eigin leiðir og prófa eitthvað nýtt. Harka í einni erfiðustu borg í heimi og upplifa í leiðinni ótrúleg ævintýri. Við sem erum í 9-5 vinnunum harkandi til þess að borga sömu leiðinlegu reikningana mánuð eftir mánuð horfðum líklega öfundaraugum á það. Þessi afstaða þeirra, að koma fram og segja hreinskilið frá því að þetta hafi ekki gengið, gerir þær að frábærum fyrirmyndum. Það er akkúrat svona sem fleiri ættu að hugsa. Heimurinn er stór og fullur af tækifærum. Verum óhrædd við að fara út fyrir boxið og gera það sem við virkilega viljum. Hættum að reyna endalaust að passa inn í þessi óþolandi box en fyrst og fremst leyfum öðrum að haga sínu lífi eins og þeir vilja.