Að undanförnu hef ég spáð í að stofna framboð fyrir næstu þingkosningar. Pólítískt bakland „Hreins Íslands“ yrði á svipuðum slóðum og bakland Le Pen, Svíþjóðardemókrata og líklegs forsetaframbjóðanda sem nú þegar strýkur boga sínum yfir strengi fordóma, útlendingahaturs og hræðslu við hið óþekkta.

Fólki af erlendum uppruna og Samfóistum yrði vísað úr landi eftir að eigur þeirra hefðu verið gerðar upptækar. Hið sama mun gilda um fólk með afbrigðileg nöfn samþykkt af mannanafnanefnd. Flugvallarlausir kaupstaðir skulu fá flugvelli í miðbæinn og allt gamalt verður friðað. Ímyndið ykkur þægindin sem felast í að lenda í Borgarnesi eða á Selfossi og fara beint í sund eða í Pulló. Til að tryggja lýðheilsu landsmanna yrði bannað að flytja inn erlend matvæli.

Ísland fengi nýja stjórnarskrá þar sem önnur trúarbrögð en hin evangelíska lútherska kirkja yrðu bönnuð. Núverandi réttarkerfi yrði lagt niður og talsmenn feðraveldisins yrðu dómarar. Kosningaréttur og kjörgengi annarra en aldraðra og öryrkja yrði afnuminn. Ólafur Ragnar Grímsson yrði útnefndur eilífðarforseti. Þingmenn eftir andlát hans hefðu eingöngu það verkefni að túlka eldri ræður og yfirlýsingar leiðtogans til að leiða vilja hans í ljós. Óumflýjanlega hefði það í för með sér að lög yrðu sett á mánudegi, afnumin á þriðjudegi og á miðvikudegi myndi þingið neita því að hafa sett lög yfirhöfuð.

Þegar kjörstaðir loka yrði rýtingurinn dreginn fram og rekinn í bak virkra í athugasemdum. Eftir að hafa sogað til sín allt rasistafylgi landsins yrði Hreint Ísland lagt niður. Hinir ungu þingmenn þess verða óháðir og leggja sitt af mörkum til að Ísland verði víðsýnt samfélag þar sem alls konar þrífst.

Þannig kæru kjósendur, þegar fram sprettur popúlískt, þjóðernissinnað framboð að rúmu ári liðnu eru allar líkur að þar sé á ferð gangandi grínframboð.