Jafnaldrinn með pípuna Birta Björnsdóttir skrifar 20. nóvember 2015 07:00 Ég hef aldrei haft áhyggjur af aldri, finnst verulega gaman að eldast og kannski sérstaklega vegna þess að mér líður alltaf eins og ég sé 22 ára. Ég læt mér það í léttu rúmi liggja hvort ég sé talin systir móður minnar eða dóttir systur minnar. Eins velti ég því sárasjaldan fyrir mér hvað hið síunga samferðafólk mitt er gamalt. Þess vegna kom það mér verulega á óvart þegar ég í fyrsta skipti fylltist því sem oft er kallað aldurskomlexar þegar ég í sakleysi mínu sat við kvöldsögulestur heima hjá mér. Það sem setti mig svona út af laginu er sú staðreynd að ég er jafngömul pabba hans Einars Áskels. Já, ég er að tala um góðlega pípureykjandi einstæða föðurinn á flókaskónum. Kynþokkasnauða góðmennið sem eldar kjötbollur fyrir Einar og Mjása og setur upp rósótta svuntu við brúnu buxurnar sínar þegar mikið liggur við. Kvöldsagan fór út um þúfur og ég rauk inn í baðskáp til að grafa fram einhver hrukkumildandi töfraefni og tautaði á meðan að ég eigi sko miklu meira sameiginlegt með Einari Áskeli heldur en hundgömlum pabba hans. Ekkert hefur haft jafn afdrifarík áhrif á öldrun mína og þessar upplýsingar. Ég sá nefnilega fljótlega að við jafnaldri minn eigum ýmislegt sameiginlegt. Ég á það til að reyna að blekkja börnin í skemmtilega leiki til að geta átt góða stund við lestur dagblaða. Og fátt þykir mér notalegra en að smeygja mér í loðfóðruðu inniskóna mína þegar ég kem inn úr dyrunum. Jafnaldra mínum, hinum ónefnda föður Einars Áskels, óska ég alls hins besta og hlakka til að reykja með honum pípu á elliheimilinu, innan skamms. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birta Björnsdóttir Mest lesið Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Dóttir mín – uppgjör eineltis Ragnheiður Harpa Sveinsdóttir Skoðun Hér er elíta, um elítu, frá elítu, til elítu Ragnar Kjartansson Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Að fortíð skal hyggja Guðrún Jónsdóttir Skoðun Ef Landsvirkjun verður ekki seld vitum við hvers vegna Ögmundur Jónasson Skoðun Persónan Katrín Jakobsdóttir Sólveig Hildur Björnsdóttir Skoðun Vitundarvakning um auðlindir þjóðar Halla Hrund Logadóttir Skoðun
Ég hef aldrei haft áhyggjur af aldri, finnst verulega gaman að eldast og kannski sérstaklega vegna þess að mér líður alltaf eins og ég sé 22 ára. Ég læt mér það í léttu rúmi liggja hvort ég sé talin systir móður minnar eða dóttir systur minnar. Eins velti ég því sárasjaldan fyrir mér hvað hið síunga samferðafólk mitt er gamalt. Þess vegna kom það mér verulega á óvart þegar ég í fyrsta skipti fylltist því sem oft er kallað aldurskomlexar þegar ég í sakleysi mínu sat við kvöldsögulestur heima hjá mér. Það sem setti mig svona út af laginu er sú staðreynd að ég er jafngömul pabba hans Einars Áskels. Já, ég er að tala um góðlega pípureykjandi einstæða föðurinn á flókaskónum. Kynþokkasnauða góðmennið sem eldar kjötbollur fyrir Einar og Mjása og setur upp rósótta svuntu við brúnu buxurnar sínar þegar mikið liggur við. Kvöldsagan fór út um þúfur og ég rauk inn í baðskáp til að grafa fram einhver hrukkumildandi töfraefni og tautaði á meðan að ég eigi sko miklu meira sameiginlegt með Einari Áskeli heldur en hundgömlum pabba hans. Ekkert hefur haft jafn afdrifarík áhrif á öldrun mína og þessar upplýsingar. Ég sá nefnilega fljótlega að við jafnaldri minn eigum ýmislegt sameiginlegt. Ég á það til að reyna að blekkja börnin í skemmtilega leiki til að geta átt góða stund við lestur dagblaða. Og fátt þykir mér notalegra en að smeygja mér í loðfóðruðu inniskóna mína þegar ég kem inn úr dyrunum. Jafnaldra mínum, hinum ónefnda föður Einars Áskels, óska ég alls hins besta og hlakka til að reykja með honum pípu á elliheimilinu, innan skamms.