Fram líða stundir Halla Þórlaug Óskarsdóttir skrifar 12. mars 2014 07:00 Það er óþægilega mikið að gera hjá mér um þessar mundir. Þetta er auðvitað sjálfskaparvíti, ég tek að mér allt sem mér dettur í hug, bý mér til verkefni þess á milli, fresta svo öllu fram á síðustu stundu og skil svo ekkert í stressinu. Ég reyni að temja mér að segja nei við nýjum verkefnum og einbeita mér að þeim sem ég glími við nú þegar. En svo hringir amma. „Ætlarðu ekki að mæta?“ Maður segir ekki nei við ömmu sína. „Jú, auðvitað mæti ég. Passar svona líka stórvel,“ laug ég. Þetta passaði alls ekki vel, því ég átti að vera í skólanum. En maður segir ekki nei við ömmu sína. Svo ég skrópaði í skólanum til að spila félagsvist við eldri borgara. Égvar orðin virkilega stressuð fyrir þessari atrennu þegar ég mætti. Það var sprengidagur, dauf saltkjötsangan í loftinu og eldri borgararnir voru í ham, orkumiklir eftir hádegismatinn. „Nei, hér eru mættar dúkkulísur,“ sagði ókunnugur maður og blikkaði mig. Ég beit í tunguna á mér, brosti og sagði „já, já,“ rosalega hátt. Áður en leikar hófust fékk ég leiðbeiningar um hvernig best væri að skrá niður stigin á sem einfaldastan hátt. „Þegar fólk er komið yfir hundraðið fer það að ruglast í þessu,“ útskýrði maður sem sjálfur var ekki deginum eldri en 85. Fljótlegagleymdi ég verkefnunum sem biðu mín heima, enda orðin mjög áköf í spilunum. Þessir eldri borgarar voru stórskemmtilegir. Ég lærði alls konar orðatiltæki sem ég hef ekki hugmynd um hvað þýða, fékk að sjá ævafornt húðflúr og heyra söguna á bak við það sem reyndist vera nokkuð dæmigerð djammsaga, hlustaði á fjörgamlar konur spekúlera hvort þessi eða hinn pólitíkusinn væri drykkjumaður og í hléinu drakk ég kaffi með ömmu, ömmusystur og afabróður. Það gerist ekki mikið betra. Eftir hlé kom upp ágreiningur um hver ætti að sitja hjá eina umferð og allt virtist ætla um koll að keyra, en þá heyrðist róandi rödd í kallkerfinu: „Verið þið róleg, elskurnar mínar, það eina sem við eigum enn þá nóg af, það er tími.“ Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Halla Þórlaug Óskarsdóttir Mest lesið Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Áhugaverðar ákvarðanir Sigurður Ingi Friðleifsson Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson Skoðun
Það er óþægilega mikið að gera hjá mér um þessar mundir. Þetta er auðvitað sjálfskaparvíti, ég tek að mér allt sem mér dettur í hug, bý mér til verkefni þess á milli, fresta svo öllu fram á síðustu stundu og skil svo ekkert í stressinu. Ég reyni að temja mér að segja nei við nýjum verkefnum og einbeita mér að þeim sem ég glími við nú þegar. En svo hringir amma. „Ætlarðu ekki að mæta?“ Maður segir ekki nei við ömmu sína. „Jú, auðvitað mæti ég. Passar svona líka stórvel,“ laug ég. Þetta passaði alls ekki vel, því ég átti að vera í skólanum. En maður segir ekki nei við ömmu sína. Svo ég skrópaði í skólanum til að spila félagsvist við eldri borgara. Égvar orðin virkilega stressuð fyrir þessari atrennu þegar ég mætti. Það var sprengidagur, dauf saltkjötsangan í loftinu og eldri borgararnir voru í ham, orkumiklir eftir hádegismatinn. „Nei, hér eru mættar dúkkulísur,“ sagði ókunnugur maður og blikkaði mig. Ég beit í tunguna á mér, brosti og sagði „já, já,“ rosalega hátt. Áður en leikar hófust fékk ég leiðbeiningar um hvernig best væri að skrá niður stigin á sem einfaldastan hátt. „Þegar fólk er komið yfir hundraðið fer það að ruglast í þessu,“ útskýrði maður sem sjálfur var ekki deginum eldri en 85. Fljótlegagleymdi ég verkefnunum sem biðu mín heima, enda orðin mjög áköf í spilunum. Þessir eldri borgarar voru stórskemmtilegir. Ég lærði alls konar orðatiltæki sem ég hef ekki hugmynd um hvað þýða, fékk að sjá ævafornt húðflúr og heyra söguna á bak við það sem reyndist vera nokkuð dæmigerð djammsaga, hlustaði á fjörgamlar konur spekúlera hvort þessi eða hinn pólitíkusinn væri drykkjumaður og í hléinu drakk ég kaffi með ömmu, ömmusystur og afabróður. Það gerist ekki mikið betra. Eftir hlé kom upp ágreiningur um hver ætti að sitja hjá eina umferð og allt virtist ætla um koll að keyra, en þá heyrðist róandi rödd í kallkerfinu: „Verið þið róleg, elskurnar mínar, það eina sem við eigum enn þá nóg af, það er tími.“
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun