Langlundargeð lúinna Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 31. desember 2014 07:00 Ég heyrði á tal afgreiðslustúlknanna frammi í búðinni gegnum jólatónlistina. Ég var á bak við tjald að máta kjól, taldi mig loksins búna að finna jólakjólinn. Mér leiðist ekkert að skoða föt í búðum og hafði eytt bróðurparti kvöldsins í Kringlunni á rápi milli verslana. Stoppaði í millitíðinni til að fá mér hressingu, kaffifrappó með þeyttum rjóma og var einmitt að svolgra í mig síðasta sopann, rjómablandaðan úr botninum, þegar ég heyrði aðra afgreiðslustúlkuna segja við hina að hún hefði ekkert komist í kvöldmat. Klukkan var langt gengin í tíu. Önnur afgreiðslustúlka leitaði lengi á lagernum fyrir mig að umbúðum sem ekki sæist í gegnum svo sá sem var með mér í búðinni sæi ekki hvað ég var að kaupa. Ég tafði hana með þessu en hún rétti mér pokann brosandi og óskaði mér gleðilegra jóla áður en hún sneri sér að næsta. Í annarri verslun gerði stúlkan á kassanum grín að sjálfri sér þegar hún nefndi allt aðra upphæð við mig en stóð á skjánum, „það er greinilega komið að háttatíma hjá mér“, sagði hún hlæjandi. Strákurinn sem afgreiddi mig í Hagkaupi rétt fyrir lokun baðst afsökunar á stórum geispa sem hann gat ekki með nokkru móti hamið. Spurði mig svo hvort ég væri ekki bara í góðu skapi samt. Á eftir mér var löng röð af fólki sem hann átti eftir að afgreiða en ég dólaði mér heim. Kvöldið hafði verið hið ljúfasta, hjá mér. Í blöðunum las ég lýsingar starfsmanns í verslun sem hafði verið sleginn utan undir af viðskiptavini. Öðrum hafði verið úthúðað fyrir að spyrja hversu marga poka viðskiptavinurinn ætlaði að nota og fleiri höfðu verið grættir af argandi frekjuhundum. Dónaskapur gagnvart afgreiðslufólki er fastur liður í jólastressinu, svo fastur að búin voru til sérstök barmmerki til að minna fólk á að sýna því kurteisi. Þau sem afgreiddu mig dauðlúin undir kvöld í Kringlunni þurftu þó engin barmmerki til að minna sig á að brosa til mín. Ég vona að þau hafi átt notaleg jól. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun
Ég heyrði á tal afgreiðslustúlknanna frammi í búðinni gegnum jólatónlistina. Ég var á bak við tjald að máta kjól, taldi mig loksins búna að finna jólakjólinn. Mér leiðist ekkert að skoða föt í búðum og hafði eytt bróðurparti kvöldsins í Kringlunni á rápi milli verslana. Stoppaði í millitíðinni til að fá mér hressingu, kaffifrappó með þeyttum rjóma og var einmitt að svolgra í mig síðasta sopann, rjómablandaðan úr botninum, þegar ég heyrði aðra afgreiðslustúlkuna segja við hina að hún hefði ekkert komist í kvöldmat. Klukkan var langt gengin í tíu. Önnur afgreiðslustúlka leitaði lengi á lagernum fyrir mig að umbúðum sem ekki sæist í gegnum svo sá sem var með mér í búðinni sæi ekki hvað ég var að kaupa. Ég tafði hana með þessu en hún rétti mér pokann brosandi og óskaði mér gleðilegra jóla áður en hún sneri sér að næsta. Í annarri verslun gerði stúlkan á kassanum grín að sjálfri sér þegar hún nefndi allt aðra upphæð við mig en stóð á skjánum, „það er greinilega komið að háttatíma hjá mér“, sagði hún hlæjandi. Strákurinn sem afgreiddi mig í Hagkaupi rétt fyrir lokun baðst afsökunar á stórum geispa sem hann gat ekki með nokkru móti hamið. Spurði mig svo hvort ég væri ekki bara í góðu skapi samt. Á eftir mér var löng röð af fólki sem hann átti eftir að afgreiða en ég dólaði mér heim. Kvöldið hafði verið hið ljúfasta, hjá mér. Í blöðunum las ég lýsingar starfsmanns í verslun sem hafði verið sleginn utan undir af viðskiptavini. Öðrum hafði verið úthúðað fyrir að spyrja hversu marga poka viðskiptavinurinn ætlaði að nota og fleiri höfðu verið grættir af argandi frekjuhundum. Dónaskapur gagnvart afgreiðslufólki er fastur liður í jólastressinu, svo fastur að búin voru til sérstök barmmerki til að minna fólk á að sýna því kurteisi. Þau sem afgreiddu mig dauðlúin undir kvöld í Kringlunni þurftu þó engin barmmerki til að minna sig á að brosa til mín. Ég vona að þau hafi átt notaleg jól.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun