Blessuð sjálfseyðingarhvötin Haukur Viðar Alfreðsson skrifar 8. september 2014 07:00 Ég á við áfengisvanda að stríða. Ekki í hefðbundnum skilningi samt. Ég drekk sjaldan og þegar ég drekk er það yfirleitt ekkert sérstaklega mikið. Vandinn knýr dyra daginn eftir. Svo fast og hátt að mig verkjar í hauskúpu, augu og vömb. Margir tengja þetta ástand við hækkandi aldur og það má vel vera að það sé rétt. Á árum áður gat ég mjög auðveldlega hesthúsað heilu vaskafötin af víni og vaknað stálsleginn að morgni. Ekki lengur. Daginn eftir drykkju geri ég álíka mikið gagn og maður í öndunarvél. Ég hálfpartinn öfunda fólkið sem talað var við í helgarblaði Fréttablaðsins á dögunum. Fólkið sem hafði af ýmsum ástæðum sett tappann í flöskuna. Þetta voru ekki alkar heldur fólk sem einfaldlega sá ekki lengur ástæðu til að drekka. Þetta gæti mjög auðveldlega verið ég ef ekki væri fyrir nýtilkomið dálæti mitt á hinum ýmsu snobbbjórum. Porter, stout, pale ale og það allt. Þvílík meistarasnilld. Góður porter jafnast á við máltíð á fínum veitingastað. En þó ég fái mér bara einn þá bíða mín grimmileg örlög morguninn eftir. Ó, mig auman! Þrátt fyrir að ég þekki afleiðingarnar þá drekk ég. Ég er fullorðinn einstaklingur og tek mínar eigin ákvarðanir. Sumir tengja eflaust við lýsingarnar hér að ofan. Aðrir geta auðveldlega drukkið sig hesthúsagólfmottufulla án þess að finna fyrir því að loknum nætursvefni. Enn aðrir eyðileggja líf sitt með áfengi. Samt dettur engum heilvita manni í hug að banna það með lögum. Það hefur verið reynt, bæði úti í hinum stóra heimi og á Íslandi. Þessar tilraunir hafa misheppnast með öllu. Fólk drekkur. Það svolgrar í sig menguðum landa úr skítugum baðkörum smákrimma og ríkið fær ekki örðu af kökunni. Ég óska eftir því að einhver grúskari í framtíðinni kóperi þennan ómerkilega pistil minn af timarit.is eftir að öll hin vímuefnin verða lögleidd. Skipti út áfenginu fyrir eitthvert annað dóp. Kannabis til dæmis. Þá geta barnabarnabörnin okkar hlegið dátt að hræsninni sem viðgekkst árið 2014. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Haukur Viðar Alfreðsson Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun
Ég á við áfengisvanda að stríða. Ekki í hefðbundnum skilningi samt. Ég drekk sjaldan og þegar ég drekk er það yfirleitt ekkert sérstaklega mikið. Vandinn knýr dyra daginn eftir. Svo fast og hátt að mig verkjar í hauskúpu, augu og vömb. Margir tengja þetta ástand við hækkandi aldur og það má vel vera að það sé rétt. Á árum áður gat ég mjög auðveldlega hesthúsað heilu vaskafötin af víni og vaknað stálsleginn að morgni. Ekki lengur. Daginn eftir drykkju geri ég álíka mikið gagn og maður í öndunarvél. Ég hálfpartinn öfunda fólkið sem talað var við í helgarblaði Fréttablaðsins á dögunum. Fólkið sem hafði af ýmsum ástæðum sett tappann í flöskuna. Þetta voru ekki alkar heldur fólk sem einfaldlega sá ekki lengur ástæðu til að drekka. Þetta gæti mjög auðveldlega verið ég ef ekki væri fyrir nýtilkomið dálæti mitt á hinum ýmsu snobbbjórum. Porter, stout, pale ale og það allt. Þvílík meistarasnilld. Góður porter jafnast á við máltíð á fínum veitingastað. En þó ég fái mér bara einn þá bíða mín grimmileg örlög morguninn eftir. Ó, mig auman! Þrátt fyrir að ég þekki afleiðingarnar þá drekk ég. Ég er fullorðinn einstaklingur og tek mínar eigin ákvarðanir. Sumir tengja eflaust við lýsingarnar hér að ofan. Aðrir geta auðveldlega drukkið sig hesthúsagólfmottufulla án þess að finna fyrir því að loknum nætursvefni. Enn aðrir eyðileggja líf sitt með áfengi. Samt dettur engum heilvita manni í hug að banna það með lögum. Það hefur verið reynt, bæði úti í hinum stóra heimi og á Íslandi. Þessar tilraunir hafa misheppnast með öllu. Fólk drekkur. Það svolgrar í sig menguðum landa úr skítugum baðkörum smákrimma og ríkið fær ekki örðu af kökunni. Ég óska eftir því að einhver grúskari í framtíðinni kóperi þennan ómerkilega pistil minn af timarit.is eftir að öll hin vímuefnin verða lögleidd. Skipti út áfenginu fyrir eitthvert annað dóp. Kannabis til dæmis. Þá geta barnabarnabörnin okkar hlegið dátt að hræsninni sem viðgekkst árið 2014.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun