Ástarsorg í annarri hverri viku Lilja Katrín Gunnarsdóttir skrifar 19. október 2013 06:00 Í næstu viku verða níu mánuðir síðan ég og barnsfaðir minn slitum samvistum. Í þessa níu mánuði hef ég deilt forræði yfir þriggja ára dóttur minni. Ég fór frá því að sjá hana á hverjum einasta degi yfir í það að sjá hana aðra hverja viku. Stundum er skrýtið að vera bara með barninu sínu aðra hverja viku. Stundum er það ágætt. Stundum er það kærkomin hvíld. En oftast er það erfitt. Erfitt er eiginlega ekki nógu sterkt lýsingarorð. Sumar vikur líður mér eins og ég sé lent í minni verstu ástarsorg og ég þurfi að upplifa hana aftur og aftur og aftur. Þessa viku sem ég er án hennar er ég með hana á heilanum. Ég hugsa ekki um annað og strái salti í sárið með því að skoða myndir og myndbönd af henni í tíma og ótíma. Græt svo pínu. Ókei, græt stjarnfræðilega mikið. Þegar dagurinn loksins rennur upp að ég sæki hana á leikskólann tel ég klukkutímana í það þegar ég fæ að sjá hennar fagra andlit. Yfirleitt erum við ekki með nein plön. Engin kynngimögnuð dagskrá í kortunum. Ég hlakka bara óendanlega mikið til að spyrja hana hvað hún fékk í hádegismat. Hvort hún fór út að leika. Hver var „fíflagangur“ í leikskólanum. Heyra hámenningarlega kúkabrandara og fylgjast með klósettferðum hennar eins og fótboltaleik svo hún pissi ekki undir. En allt hefur jú sínar jákvæðu hliðar. Ég er ekki frá því að ég hafi lært að meta dóttur mína meira þessa níu mánuði. Nú er hver einasta mínúta dýrmæt. Hver einasti brandari. Hvert einasta bros. Meira að segja hvert einasta grátkast. Hún er nefnilega ekki bara dóttir mín. Hún er skemmtilegasta manneskja sem ég þekki, fallegur snillingur og besta vinkona mín. Hún gerir mig að betri manneskju. Þessi massíva hálfsmánaðarlega ástarsorg er, þegar öllu er á botninn hvolft, þess virði eftir allt saman. En bara fyrir hana – út af því að ég er ástfangin upp yfir haus af henni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lilja Katrín Gunnarsdóttir Mest lesið Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Hversu mikið er nóg? Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun
Í næstu viku verða níu mánuðir síðan ég og barnsfaðir minn slitum samvistum. Í þessa níu mánuði hef ég deilt forræði yfir þriggja ára dóttur minni. Ég fór frá því að sjá hana á hverjum einasta degi yfir í það að sjá hana aðra hverja viku. Stundum er skrýtið að vera bara með barninu sínu aðra hverja viku. Stundum er það ágætt. Stundum er það kærkomin hvíld. En oftast er það erfitt. Erfitt er eiginlega ekki nógu sterkt lýsingarorð. Sumar vikur líður mér eins og ég sé lent í minni verstu ástarsorg og ég þurfi að upplifa hana aftur og aftur og aftur. Þessa viku sem ég er án hennar er ég með hana á heilanum. Ég hugsa ekki um annað og strái salti í sárið með því að skoða myndir og myndbönd af henni í tíma og ótíma. Græt svo pínu. Ókei, græt stjarnfræðilega mikið. Þegar dagurinn loksins rennur upp að ég sæki hana á leikskólann tel ég klukkutímana í það þegar ég fæ að sjá hennar fagra andlit. Yfirleitt erum við ekki með nein plön. Engin kynngimögnuð dagskrá í kortunum. Ég hlakka bara óendanlega mikið til að spyrja hana hvað hún fékk í hádegismat. Hvort hún fór út að leika. Hver var „fíflagangur“ í leikskólanum. Heyra hámenningarlega kúkabrandara og fylgjast með klósettferðum hennar eins og fótboltaleik svo hún pissi ekki undir. En allt hefur jú sínar jákvæðu hliðar. Ég er ekki frá því að ég hafi lært að meta dóttur mína meira þessa níu mánuði. Nú er hver einasta mínúta dýrmæt. Hver einasti brandari. Hvert einasta bros. Meira að segja hvert einasta grátkast. Hún er nefnilega ekki bara dóttir mín. Hún er skemmtilegasta manneskja sem ég þekki, fallegur snillingur og besta vinkona mín. Hún gerir mig að betri manneskju. Þessi massíva hálfsmánaðarlega ástarsorg er, þegar öllu er á botninn hvolft, þess virði eftir allt saman. En bara fyrir hana – út af því að ég er ástfangin upp yfir haus af henni.
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun