Kátir kjúklingar Brynhildur Björnsdóttir skrifar 10. febrúar 2012 06:00 Ég er ekki bara grænmetisæta. Ég borða líka fisk, ávexti, egg og stundum súkkulaði. Ég borða hins vegar ekki fugla eða ferfætlinga. Eins nafnorðs skýring á því hvar ég stend í fæðukeðjunni er mér vitanlega ekki til á íslensku en það þvælist ekkert fyrir mér. Kjötneysla annarra truflar mig ekkert heldur. Ég er afar stolt af því að hafa nú nýlega lært að búa til kjötbollur sem mér skilst að séu nokkuð bragðgóðar. Stundum elda ég líka kjúklingalæri handa börnunum mínum, sem þeim finnst einstaklega góður matur. Það truflar mig hins vegar þegar ég heyri lýsingar á því að sums staðar í heiminum séu dýr barin til bana af því að þá verði kjötið af þeim bragðbetra. Það truflar mig líka þegar ég sé myndir af svínum sem ala aldur sinn í járngrindum svo þau eigi torveldara um hreyfingar og safni meiri fitu þangað til þeim er slátrað með því að kremja þau í klessu í einhvers konar pressu. Og það truflar mig að lesa ítrekað fréttir af því að langir og lágir kassar, troðfullir af lifandi kjúklingum, detti af bílpöllum og dýrin veltist limlest um þjóðvegina á Íslandi þangað til björgunarsveitarmenn ná að plokka þau upp af götunni og henda aftur inn í bíl sem ekur þeim í sláturhúsið. Þrátt fyrir mína persónulegu forgangsröðun í málefnum holdsins hef ég þá trú að svo framarlega sem dýr eigi sæmilegt líf og mannúðlegan dauðdaga sé réttlætanlegt að það láti lífið fyrir aðra. Lamb sem fæddist til að deyja fyrir aldur fram á skilið heilt sumar á fjalli. Og öll húsdýr eiga að fá að vera frjáls að því marki sem slíkt er hægt, södd og hrein og ekki of mörg saman í vistarverum. Í landinu eru í gildi lög um dýravernd og fréttir af illri meðferð á dýrum vekja jafnan hörð viðbrögð. Ég er ekkert viss um að hænur lifi miklu vitsmunalífi. Kannski hugsa þær bara ekki neitt. En ég er nokkuð viss um að þær geta fundið til. Ég get valið að kaupa egg í stórmarkaði úr hamingjusömum hænum. Hvar er hægt að kaupa læri af kátum kjúklingum sem ekki eyddu síðustu stundunum og jafnvel allri ævinni kramdir saman í pínulitlum kassa? Það hlýtur að skipta kjötætur máli, ekki síður en grænmetisætur af öllum skilgreiningum, að maturinn þeirra lifi og deyi á þann hátt sem er sæmandi bæði þeim sem snæðir og hinum snædda. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Hver er kjarninn í samfélagi sem selur hjarta sitt? Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eflum traustið Helgi Áss Grétarsson,Marta Guðjónsdóttir Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Keldnaland – fjölmenn hverfi í mótun Þorsteinn R. Hermannsson Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun
Ég er ekki bara grænmetisæta. Ég borða líka fisk, ávexti, egg og stundum súkkulaði. Ég borða hins vegar ekki fugla eða ferfætlinga. Eins nafnorðs skýring á því hvar ég stend í fæðukeðjunni er mér vitanlega ekki til á íslensku en það þvælist ekkert fyrir mér. Kjötneysla annarra truflar mig ekkert heldur. Ég er afar stolt af því að hafa nú nýlega lært að búa til kjötbollur sem mér skilst að séu nokkuð bragðgóðar. Stundum elda ég líka kjúklingalæri handa börnunum mínum, sem þeim finnst einstaklega góður matur. Það truflar mig hins vegar þegar ég heyri lýsingar á því að sums staðar í heiminum séu dýr barin til bana af því að þá verði kjötið af þeim bragðbetra. Það truflar mig líka þegar ég sé myndir af svínum sem ala aldur sinn í járngrindum svo þau eigi torveldara um hreyfingar og safni meiri fitu þangað til þeim er slátrað með því að kremja þau í klessu í einhvers konar pressu. Og það truflar mig að lesa ítrekað fréttir af því að langir og lágir kassar, troðfullir af lifandi kjúklingum, detti af bílpöllum og dýrin veltist limlest um þjóðvegina á Íslandi þangað til björgunarsveitarmenn ná að plokka þau upp af götunni og henda aftur inn í bíl sem ekur þeim í sláturhúsið. Þrátt fyrir mína persónulegu forgangsröðun í málefnum holdsins hef ég þá trú að svo framarlega sem dýr eigi sæmilegt líf og mannúðlegan dauðdaga sé réttlætanlegt að það láti lífið fyrir aðra. Lamb sem fæddist til að deyja fyrir aldur fram á skilið heilt sumar á fjalli. Og öll húsdýr eiga að fá að vera frjáls að því marki sem slíkt er hægt, södd og hrein og ekki of mörg saman í vistarverum. Í landinu eru í gildi lög um dýravernd og fréttir af illri meðferð á dýrum vekja jafnan hörð viðbrögð. Ég er ekkert viss um að hænur lifi miklu vitsmunalífi. Kannski hugsa þær bara ekki neitt. En ég er nokkuð viss um að þær geta fundið til. Ég get valið að kaupa egg í stórmarkaði úr hamingjusömum hænum. Hvar er hægt að kaupa læri af kátum kjúklingum sem ekki eyddu síðustu stundunum og jafnvel allri ævinni kramdir saman í pínulitlum kassa? Það hlýtur að skipta kjötætur máli, ekki síður en grænmetisætur af öllum skilgreiningum, að maturinn þeirra lifi og deyi á þann hátt sem er sæmandi bæði þeim sem snæðir og hinum snædda.
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Börn í gámaskólum á meðan bæjarskrifstofur stækka – hvar er forgangsröðin? Ásgeir Elvar Garðarsson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun