Hausthamingjan yfir mér Friðrika Benónýs skrifar 6. september 2012 06:00 Bezt eru vorin, ekkert elska ég heitar," orti Hannes Pétursson í Söngvum til jarðarinnar og eflaust taka margir sólþyrstir Íslendingar undir með skáldinu. Ég er ekki í þeim hópi. Haustið hefur alltaf verið minn tími og ég stend mig að því að bíða í ofvæni eftir byrjun september á hverju ári. Hauströkkrið sem annað skáld, Snorri Hjartarson, orti svo fallega um fyllir mig vellíðan og bjartsýni, haustlitirnir eru endalaus uppspretta andkafa og hrifningarandvarpa og hvert kvöldið af öðru líður við skoðun á bæklingum leikhúsanna, leit að spennandi námskeiðum á vefsíðum skólanna, kertaljós og kakóbolla undir teppi. Hugurinnfyllist af góðum áformum og alltaf er ég jafnspennt yfir öllu því skemmtilega sem í vændum er og jafnsannfærð um að þessi vetur verði sá allra besti. Að í ár muni ég drífa mig á ítölskunámskeiðið margumtalaða, vera dugleg að sækja jógatíma, muni sjá nánast allar sýningar leikhúsanna, sækja tónleika í gríð og erg og bjóða fólki í hvert matarboðið öðru glæsilegra. Skítt með það þótt reynslan kenni að hin góðu áform haustkvöldanna eiga álíka langa lífdaga fyrir höndum og mjólkurfernan í ísskápnum. Það albesta við haustið er þó biðin eftir jólabókaflóðinu. Spennan eftir að opinberað verði hvaða uppáhaldsskáld sendi frá sér bók þetta árið, hvaða nýju upprennandi uppáhaldsskáldum maður fái að kynnast og hver þeirra komi manni mest á óvart. Ekkert jafnast á við að fá í hendur brakandi nýja bók, velta henni á milli handanna, anda að sér bókailminum, koma sér þægilega fyrir, draga andann djúpt og byrja að lesa. Bækur opna heima sem ekkert annað listform er fært um að skapa og eins og fram kom í viðtali við sálfræðinginn Keith Oatley hér í blaðinu í gær jafnast lestur góðs skáldskapar næstum á við meistaranám í sálfræði og félagsfræði, dýpkar skilning á því hvernig annað fólk funkerar og hvað knýr það áfram og sýnir lesanda inn í sálarlíf alls kyns einstaklinga sem hann annars ætti aldrei kost á að kynnast. Og það án þess að hann þurfi einu sinni að standa upp úr sófanum. Rigningin, rokið, myrkrið og sólarleysið draga ekkert úr eftirvæntingu haustsins, auka hana ef eitthvað er. Bráðum, bráðum fyllist sófaborðið af ólesnum bókum, nýjum ævintýrum og spennandi karakterum sem unun er að kynnast. Hversdagsleikinn hverfur í skuggann af öllum þessum heimum sem bíða þess að verða kannaðir, upplifaðir, meltir og krufnir. Eftirvæntingin ber mig ofurliði. Er kannski hægt að hraðspóla fram í október? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Friðrika Benónýsdóttir Mest lesið Halldór 26.05.2024 Halldór Ég styð Baldur sem næsta forseta! Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Þjóðarmorðið á Gasa í tölum og hlutverk Íslands Ingólfur Shahin Skoðun Jákvæðni á Bessastöðum Þorsteinn Magnússon Skoðun Afhverju viltu fá trúð á Bessastaði? Diljá Ámundadóttir Zoega Skoðun Halla Hrund, Halla Tómasdóttir eða Katrín Jakobsdóttir? Reynir Böðvarsson Skoðun Það þarf þyrlupall við þjóðarsjúkrahúsið Hópur lækna á þyrlum Landhelgisgæslunnar Skoðun Sjókvíafúskið mikla Rán Flygenring Skoðun Til óákveðinna kjósenda Eygló Halldórsdóttir Skoðun
Bezt eru vorin, ekkert elska ég heitar," orti Hannes Pétursson í Söngvum til jarðarinnar og eflaust taka margir sólþyrstir Íslendingar undir með skáldinu. Ég er ekki í þeim hópi. Haustið hefur alltaf verið minn tími og ég stend mig að því að bíða í ofvæni eftir byrjun september á hverju ári. Hauströkkrið sem annað skáld, Snorri Hjartarson, orti svo fallega um fyllir mig vellíðan og bjartsýni, haustlitirnir eru endalaus uppspretta andkafa og hrifningarandvarpa og hvert kvöldið af öðru líður við skoðun á bæklingum leikhúsanna, leit að spennandi námskeiðum á vefsíðum skólanna, kertaljós og kakóbolla undir teppi. Hugurinnfyllist af góðum áformum og alltaf er ég jafnspennt yfir öllu því skemmtilega sem í vændum er og jafnsannfærð um að þessi vetur verði sá allra besti. Að í ár muni ég drífa mig á ítölskunámskeiðið margumtalaða, vera dugleg að sækja jógatíma, muni sjá nánast allar sýningar leikhúsanna, sækja tónleika í gríð og erg og bjóða fólki í hvert matarboðið öðru glæsilegra. Skítt með það þótt reynslan kenni að hin góðu áform haustkvöldanna eiga álíka langa lífdaga fyrir höndum og mjólkurfernan í ísskápnum. Það albesta við haustið er þó biðin eftir jólabókaflóðinu. Spennan eftir að opinberað verði hvaða uppáhaldsskáld sendi frá sér bók þetta árið, hvaða nýju upprennandi uppáhaldsskáldum maður fái að kynnast og hver þeirra komi manni mest á óvart. Ekkert jafnast á við að fá í hendur brakandi nýja bók, velta henni á milli handanna, anda að sér bókailminum, koma sér þægilega fyrir, draga andann djúpt og byrja að lesa. Bækur opna heima sem ekkert annað listform er fært um að skapa og eins og fram kom í viðtali við sálfræðinginn Keith Oatley hér í blaðinu í gær jafnast lestur góðs skáldskapar næstum á við meistaranám í sálfræði og félagsfræði, dýpkar skilning á því hvernig annað fólk funkerar og hvað knýr það áfram og sýnir lesanda inn í sálarlíf alls kyns einstaklinga sem hann annars ætti aldrei kost á að kynnast. Og það án þess að hann þurfi einu sinni að standa upp úr sófanum. Rigningin, rokið, myrkrið og sólarleysið draga ekkert úr eftirvæntingu haustsins, auka hana ef eitthvað er. Bráðum, bráðum fyllist sófaborðið af ólesnum bókum, nýjum ævintýrum og spennandi karakterum sem unun er að kynnast. Hversdagsleikinn hverfur í skuggann af öllum þessum heimum sem bíða þess að verða kannaðir, upplifaðir, meltir og krufnir. Eftirvæntingin ber mig ofurliði. Er kannski hægt að hraðspóla fram í október?
Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun
Rýnum í rót lestrarvandans. Hvað ert þú að gera til að styðja við barn í þínu nærumhverfi ? Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun