Öll dýrkum við útlitið 10. júlí 2012 06:00 Segi þér einhver að hann eða hún spái ekkert í útlitið þá er viðkomandi að ljúga. Við spáum vissulega mismikið í útlitið, en öll veltum við því fyrir okkur. Hafir þú, lesandi góður, greitt þér í fegrunarskyni, litað varirnar, snyrt skeggið, látið lita á þér hárið eða skerða það með annað en þægindi í huga, ekki keypt þægilega skó þar sem þeir voru forljótir, kreist á þér bólu, eða hvað annað sem við gerum í dagsins önn; þá hefurðu vissulega spáð í útlitið. Ég taldi sjálfum mér lengi trú um að svo gilti ekki um mig. Eins og með svo margt annað í lífinu taldi ég mig, í hroka mínum, upp yfir slíkt hafinn og benti gjarnan á að greiða hefur ekki snert hár mitt í tuttugu ár, nema í höndum hárskera. En auðvitað var það ekkert nema blekking. Kannski hélt ég mig vera slíkan bóhem að útlit skipti mig engu, að ég lifði á astralplaninu þar sem einungis háleitar hugsanir ríkja og veraldlegt pjatt, eins og útlit þess hulsturs sem hýsir mína leitandi sál, skipti mig engu. Svo gafst ég upp á þeirri sjáfsblekkingu og fór í ræktina. Það er sérkennileg reynsla fyrir mann sem þekkir lítið til slíkra stofnana að stunda ræktina. Það er eins og að ganga inn í menningarheim sem var manni hulinn, því menning er það. Alls kyns fólk hamast við að koma sér í form, stæla þolið, stækka vöðvana eða hvað það er sem er markmið hvers og eins. Appelsínugulir og bleikir spandex-gallar hamast við, hvort sem markmiðið er öfugur blómavasavöxtur úr Disney-mynd eða eitthvað annað. Og svo kemur sturtan. Það er virkilega skemmtileg menning sem ríkir í karlaklefanum í ræktinni. Þarna spjöllum við naktir, fullorðnir karlmenn að gera eitthvað í okkar málum. Og það er ástæða fyrir því að speglar þekja alla veggi í þurrkrýminu. Við viljum sjá hvernig okkur gengur. Sumir okkar fara laumulega í þetta. Við spennum vöðvana svo lítið á beri á meðan við þurrkum okkur, fullvissir um að fylgist einhver með líti hann á kreppta vöðva sem merki um öflugan þurrk. Aðrir eru ekkert að lauamst. Þeir standa og spenna sig á alla kanta, horfa á maga, síðu og rass og dæsa af aðdáun. Það er eitthvað skemmtilega frelsandi við slíka pukurslausa sjálfsdýrkun. Það er auðvelt að fara út í öfgar í útlitsdýrkun og félagslegur þrýstingur í þá veru getur beinlínis verið skaðlegur. En við sem höfum gert eitthvað sem við teljum gera okkur flottari, mættum oft sýna því sem annað fólk gerir í sama tilgangi meiri skilning. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Kolbeinn Óttarsson Proppé Skoðanir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Stórhættulegir ágallar á örorkufrumvarpi ríkisstjórnarinnar Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Ástþór Magnússon í spádómum? Gunnar Karl Halldórsson Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Siðferðileg heilindi Háskóla Íslands á tímum þjóðarmorðs Háskólafólk fyrir Palestínu Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Var upplýsingagjöf í covidfaraldrinum upplýsingaóreiða? Steingrímur Atlason Skoðun
Segi þér einhver að hann eða hún spái ekkert í útlitið þá er viðkomandi að ljúga. Við spáum vissulega mismikið í útlitið, en öll veltum við því fyrir okkur. Hafir þú, lesandi góður, greitt þér í fegrunarskyni, litað varirnar, snyrt skeggið, látið lita á þér hárið eða skerða það með annað en þægindi í huga, ekki keypt þægilega skó þar sem þeir voru forljótir, kreist á þér bólu, eða hvað annað sem við gerum í dagsins önn; þá hefurðu vissulega spáð í útlitið. Ég taldi sjálfum mér lengi trú um að svo gilti ekki um mig. Eins og með svo margt annað í lífinu taldi ég mig, í hroka mínum, upp yfir slíkt hafinn og benti gjarnan á að greiða hefur ekki snert hár mitt í tuttugu ár, nema í höndum hárskera. En auðvitað var það ekkert nema blekking. Kannski hélt ég mig vera slíkan bóhem að útlit skipti mig engu, að ég lifði á astralplaninu þar sem einungis háleitar hugsanir ríkja og veraldlegt pjatt, eins og útlit þess hulsturs sem hýsir mína leitandi sál, skipti mig engu. Svo gafst ég upp á þeirri sjáfsblekkingu og fór í ræktina. Það er sérkennileg reynsla fyrir mann sem þekkir lítið til slíkra stofnana að stunda ræktina. Það er eins og að ganga inn í menningarheim sem var manni hulinn, því menning er það. Alls kyns fólk hamast við að koma sér í form, stæla þolið, stækka vöðvana eða hvað það er sem er markmið hvers og eins. Appelsínugulir og bleikir spandex-gallar hamast við, hvort sem markmiðið er öfugur blómavasavöxtur úr Disney-mynd eða eitthvað annað. Og svo kemur sturtan. Það er virkilega skemmtileg menning sem ríkir í karlaklefanum í ræktinni. Þarna spjöllum við naktir, fullorðnir karlmenn að gera eitthvað í okkar málum. Og það er ástæða fyrir því að speglar þekja alla veggi í þurrkrýminu. Við viljum sjá hvernig okkur gengur. Sumir okkar fara laumulega í þetta. Við spennum vöðvana svo lítið á beri á meðan við þurrkum okkur, fullvissir um að fylgist einhver með líti hann á kreppta vöðva sem merki um öflugan þurrk. Aðrir eru ekkert að lauamst. Þeir standa og spenna sig á alla kanta, horfa á maga, síðu og rass og dæsa af aðdáun. Það er eitthvað skemmtilega frelsandi við slíka pukurslausa sjálfsdýrkun. Það er auðvelt að fara út í öfgar í útlitsdýrkun og félagslegur þrýstingur í þá veru getur beinlínis verið skaðlegur. En við sem höfum gert eitthvað sem við teljum gera okkur flottari, mættum oft sýna því sem annað fólk gerir í sama tilgangi meiri skilning.