Appelsínugult naglalakk Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 13. júní 2012 06:00 Forsetakosningarnar hafa ekki kveikt í mér einn einasta neista. Ég hef ekki kynnt mér stefnumál frambjóðenda af nokkru viti og gæti ekki nefnt þá alla með nafni í fljótu bragði. Erum við ekki líka að tala um sex eða sjö manns? Ég horfði á hvorugar kappræðurnar í sjónvarpinu, ætlaði mér það, reyndi, en hélt það ekki út. Man ekki einu sinni hvaða dag á að kjósa. Á erfitt með að blanda mér í umræður um embættisskyldur forsetans og orðið „neitunarvald“ slær mig alveg út af laginu. Áhugaleysi mitt get ég með engu útskýrt. Ég skammast mín hálfpartinn fyrir það og reyni að breiða yfir með yfirborðskenndu fjasi um frammistöðu frambjóðenda þegar þeir hafa tjáð sig einhvers staðar í fjölmiðlum. Ekkert af neinu viti þó. Fer ekki djúpt í saumana þar sem ég horfði yfirleitt ekki sjálf né heyrði. Þetta er auðvitað til háborinnar skammar. Allir þenkjandi Íslendingar hljóta að hafa skoðun á því hver situr á Bessastöðum... Ég fæ þetta ekki útskýrt með valkvíða en þá tilfinningu upplifi ég gjarnan ef um margt er að velja og óljóst hvað af því komi mér best. Valkvíða fylgja nefnilega vangaveltur um hvern kost og ég reyni í örvæntingu að festa hönd á einhverju sem slær af allan vafa. Það á ekki við hér. Ég hef ekki einu sinni kynnt mér málin og skrolla hiklaust yfir þegar vinirnir deila einhverju um frambjóðendurna á Facebook. Gæti það verið tímsetningin? Að það sé kominn svo mikill sumarfiðringur í mig að ég hugsi ekki um annað en sumarfrí og lautarferðir, nesti og sólarvörn? Fletti auglýsingum um ódýrar flugferðir til útlanda og skoði sandala í búðargluggum og appelsínugult naglalakk? Hugsanlega. Sumarið er jú svo stutt, það væri synd að eyða því í einhver leiðindi. Hugsanlega gæti áhugaleysið nefnilega stafað af leiða á leiðindum. Ég hreinlega þjáist svo illa af karpþreytu eða þrasþreytu að ég þoli ekki við. Nenni ekki að hlusta á fólk í framboði mæra sjálft sig, hvað þá að ata aðra frambjóðendur auri. Nenni ekki að lesa athugasemdir þeirra sem heitt er í hamsi á opinni línu, eða lesa blogg. Ef ég skána ekkert af þrasþreytunni þá látið þið mig vita hver vann. Ég verð að naglalakka á mér tærnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun
Forsetakosningarnar hafa ekki kveikt í mér einn einasta neista. Ég hef ekki kynnt mér stefnumál frambjóðenda af nokkru viti og gæti ekki nefnt þá alla með nafni í fljótu bragði. Erum við ekki líka að tala um sex eða sjö manns? Ég horfði á hvorugar kappræðurnar í sjónvarpinu, ætlaði mér það, reyndi, en hélt það ekki út. Man ekki einu sinni hvaða dag á að kjósa. Á erfitt með að blanda mér í umræður um embættisskyldur forsetans og orðið „neitunarvald“ slær mig alveg út af laginu. Áhugaleysi mitt get ég með engu útskýrt. Ég skammast mín hálfpartinn fyrir það og reyni að breiða yfir með yfirborðskenndu fjasi um frammistöðu frambjóðenda þegar þeir hafa tjáð sig einhvers staðar í fjölmiðlum. Ekkert af neinu viti þó. Fer ekki djúpt í saumana þar sem ég horfði yfirleitt ekki sjálf né heyrði. Þetta er auðvitað til háborinnar skammar. Allir þenkjandi Íslendingar hljóta að hafa skoðun á því hver situr á Bessastöðum... Ég fæ þetta ekki útskýrt með valkvíða en þá tilfinningu upplifi ég gjarnan ef um margt er að velja og óljóst hvað af því komi mér best. Valkvíða fylgja nefnilega vangaveltur um hvern kost og ég reyni í örvæntingu að festa hönd á einhverju sem slær af allan vafa. Það á ekki við hér. Ég hef ekki einu sinni kynnt mér málin og skrolla hiklaust yfir þegar vinirnir deila einhverju um frambjóðendurna á Facebook. Gæti það verið tímsetningin? Að það sé kominn svo mikill sumarfiðringur í mig að ég hugsi ekki um annað en sumarfrí og lautarferðir, nesti og sólarvörn? Fletti auglýsingum um ódýrar flugferðir til útlanda og skoði sandala í búðargluggum og appelsínugult naglalakk? Hugsanlega. Sumarið er jú svo stutt, það væri synd að eyða því í einhver leiðindi. Hugsanlega gæti áhugaleysið nefnilega stafað af leiða á leiðindum. Ég hreinlega þjáist svo illa af karpþreytu eða þrasþreytu að ég þoli ekki við. Nenni ekki að hlusta á fólk í framboði mæra sjálft sig, hvað þá að ata aðra frambjóðendur auri. Nenni ekki að lesa athugasemdir þeirra sem heitt er í hamsi á opinni línu, eða lesa blogg. Ef ég skána ekkert af þrasþreytunni þá látið þið mig vita hver vann. Ég verð að naglalakka á mér tærnar.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun