Vínarskólinn og veðurofsi Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 14. apríl 2011 10:00 Ég reyndi árangurslaust að koma mér þægilega fyrir á hörðum stólnum. Sneri mér á alla kanta og studdi hönd undir kinn. Þurfti helst að sofna en vissi að það væri borin von. Ég hef alltaf öfundað þá sem geta sofnað nánast hvar sem er, standandi upp á endann ef því er að skipta. Ég var strandaglópur á flugvelli í erlendri borg og klukkan var langt gengin yfir miðnætti. Brottfarartími flugvélarinnar var löngu liðinn. Engar upplýsingar höfðu þó enn birst á skjánum um tafir eða nýjan brottfarartíma og því ekkert annað að gera en bíða. Óljósar fréttir höfðu borist af óveðri heima á Íslandi sem tafði flug, en þeim var erfitt að trúa þar sem hitinn hafði farið upp í 17 gráður þennan dag í útlandinu og sólin hafði sviðið á mér nefbroddinn. Mínúturnar siluðust áfram. Ég reyndi að lesa, leggjast fram á borðið og dotta, labba hring um stöðina í leit að betri sætum. Íhugaði að leggjast á gólfið úti í horni til svefns, en kunni ekki við það. Ég maulaði kanilsnúða sem ég hafði orðið mér úti um í sjoppu, sem betur fer því á vellinum var allt lokað og ekkert ætilegt að hafa. Það var helst að ég festi blund við skraf tveggja ferðafélaga minna um tónskáld fyrri alda. Orð eins og Vínarskólinn, Webern og Schönberg hljómuðu eins og ágætis vögguvísa í eyrunum. Mörgum óþægilegum klukkustundum síðar dró loks til tíðinda; von var á vélinni frá Íslandi innan skamms og þá styttist í brottför. Eftir skrykkjótta flugferð heim og óheyrilega langa bið eftir farangri, rútuferð í slyddu og leigubíl síðasta spölinn stóð ég loksins á tröppunum heima. Ég barmaði mér yfir svefnleysinu og bar mig aumlega eftir næturlanga bið á flugvellinum. Gerði mikið úr aumum vöðvum og kvartaði undan lélegu upplýsingaflæði flugfélagsins og lagðist svo til svefns í mjúku rúmi. Það var ekki fyrr en ég vaknaði síðdegis endurnærð að ég kíkti betur á fréttir. Þar las ég um fólk sem einnig hafði lent í töfum vegna óveðursins. Ég snarhætti að barma mér. Meðan ég sat inni í rúmgóðri flugstöðinni um nóttina og hlustaði á skraf um klassískar tónsmíðar höfðu aðrir setið fastir í flugvél á Keflavíkurflugvelli og horft á þakplöturnar fljúga hjá í veður-ofsanum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 01.06.2024 Halldór Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Að skreyta sig með stolnum fjöðrum Sema Erla Serdaroglu Skoðun Barnapíu á Bessastaði! Karl Sigurðsson Skoðun Má Katrín Jakobsdóttir bjóða sig fram? Jón Ólafsson Skoðun Viddi, Bósi Ljósár og Baldur Þórhalls Heimir Hannesson Skoðun Hatur og fyrirlitning Einar Scheving Skoðun Yfirtaka orðræðunnar (e. hijacking) Sóley Tómasdóttir Skoðun Halla Tómasdóttir og Sólskinsdrengurinn Margrét Dagmar Ericsdóttir Skoðun
Ég reyndi árangurslaust að koma mér þægilega fyrir á hörðum stólnum. Sneri mér á alla kanta og studdi hönd undir kinn. Þurfti helst að sofna en vissi að það væri borin von. Ég hef alltaf öfundað þá sem geta sofnað nánast hvar sem er, standandi upp á endann ef því er að skipta. Ég var strandaglópur á flugvelli í erlendri borg og klukkan var langt gengin yfir miðnætti. Brottfarartími flugvélarinnar var löngu liðinn. Engar upplýsingar höfðu þó enn birst á skjánum um tafir eða nýjan brottfarartíma og því ekkert annað að gera en bíða. Óljósar fréttir höfðu borist af óveðri heima á Íslandi sem tafði flug, en þeim var erfitt að trúa þar sem hitinn hafði farið upp í 17 gráður þennan dag í útlandinu og sólin hafði sviðið á mér nefbroddinn. Mínúturnar siluðust áfram. Ég reyndi að lesa, leggjast fram á borðið og dotta, labba hring um stöðina í leit að betri sætum. Íhugaði að leggjast á gólfið úti í horni til svefns, en kunni ekki við það. Ég maulaði kanilsnúða sem ég hafði orðið mér úti um í sjoppu, sem betur fer því á vellinum var allt lokað og ekkert ætilegt að hafa. Það var helst að ég festi blund við skraf tveggja ferðafélaga minna um tónskáld fyrri alda. Orð eins og Vínarskólinn, Webern og Schönberg hljómuðu eins og ágætis vögguvísa í eyrunum. Mörgum óþægilegum klukkustundum síðar dró loks til tíðinda; von var á vélinni frá Íslandi innan skamms og þá styttist í brottför. Eftir skrykkjótta flugferð heim og óheyrilega langa bið eftir farangri, rútuferð í slyddu og leigubíl síðasta spölinn stóð ég loksins á tröppunum heima. Ég barmaði mér yfir svefnleysinu og bar mig aumlega eftir næturlanga bið á flugvellinum. Gerði mikið úr aumum vöðvum og kvartaði undan lélegu upplýsingaflæði flugfélagsins og lagðist svo til svefns í mjúku rúmi. Það var ekki fyrr en ég vaknaði síðdegis endurnærð að ég kíkti betur á fréttir. Þar las ég um fólk sem einnig hafði lent í töfum vegna óveðursins. Ég snarhætti að barma mér. Meðan ég sat inni í rúmgóðri flugstöðinni um nóttina og hlustaði á skraf um klassískar tónsmíðar höfðu aðrir setið fastir í flugvél á Keflavíkurflugvelli og horft á þakplöturnar fljúga hjá í veður-ofsanum.
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun
Sameinumst um forvarnir gegn átröskun Karen Daðadóttir,Guðrún Erla Hilmarsdóttir,Elva Björk Bjarnadóttir Skoðun