Íslensk gestrisni Ragnheiðar Tryggvadóttur skrifar 13. október 2011 06:00 Pönnukökur með sykri og rjóma, göngutúrar og einkakennsla í lopapeysuprjóni er meðal þess sem Íslendingar ætla að bjóða erlendum ferðamönnum upp á ef þeir vilja kíkja við. Mér skilst að Dorrit ætli sjálf að þeyta rjómann á Bessastaðabýlinu og Felix Bergsson ætlar að bjóða heim í ekta íslenskan mat. Það verður líka hægt að fara í notalegt fótabað með iðnaðarráðherra við sjávarsíðuna ef marka má myndbrot á vefsíðunni inspiredbyiceland.com! Sú leiðindaklisja að Íslendingar séu kuldalegir og lokaðir skal nú kveðin niður. Þá sögðust ungir tónlistarmenn hér í blaðinu um daginn ætla að bjóða upp á rokktónleika í heimahúsi á Airwaves um helgina og á liðinni Menningarnótt í Reykjavík buðu borgarbúar gestum og gangandi inn á gafl í vöfflur og kakó. Eins minnir mig að einhver Þingholtsbúinn hafi breytt heimili sínu í allsherjar leik- og tónleikahús á Menningarnótt og boðið upp á leiksýningar í svefnherberginu, tónleika í stofunni og myndlistarsýningu á ganginum. Heimilislegt andrúmsloft er eftirsóknarvert og eitthvað sem öllum líkar. Heimapartý var meira að segja þema á stórri árshátíð sem ég fór á í vor og hef ég sjaldan skemmt mér betur. Fermingarveislur heima í stofu eru líka aftur komnar í tísku og gestirnir raða sér nú í stofusófann með kökudiskana á hnjánum, í eintómum kósýheitum. Dalvíkingar hafa boðið landsmönnum í fiskisúpu heima hjá sér á Fiskidaginn mikla í nokkur ár og á Súðavík voru steiktar bláberjapönnukökur ofan í gesti á bæjarhátíðinni Bláberjadagar, nú í haust. Sú gestrisni að bjóða fólki í bæinn og drífa fram kaffi og með því hefur enda tíðkast í íslenskum sveitum gegnum aldirnar. Þegar samgöngur voru ekki eins og nú voru gestakomur mikilvægar til að fá fréttir og engum vísað á dyr. Það besta sem fannst í búrinu var borið í gestinn og sumum þótti ekkert minna duga en sautján sortir, eða þar um bil. „Guðlaun fyrir matinn,“ sagði gesturinn ef hann kunni að þakka fyrir sig. Vertu bara eins og heima hjá þér er sennilega það vinalegasta sem hægt er að segja við nokkurn mann. Það er nefnilega ekkert sjálfsagt að opna dyr sínar upp á gátt fyrir ókunnugum. Einhverjir myndu segja það trufla friðhelgi heimilisins. Ég vona bara að væntanlegir gestir kunni að meta pönnukökurnar og rjómann og kunni að þakka fyrir sig. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Ragnheiður Tryggvadóttir Skoðanir Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Tuttugu ár af röddum sem áður voru þaggaðar, og framtíðin er okkar Guðmundur Ingi Þóroddsson Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Stéttarkerfi Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Nú þurfa foreldrar að vera hugrakkir Jón Pétur Zimsen Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun
Pönnukökur með sykri og rjóma, göngutúrar og einkakennsla í lopapeysuprjóni er meðal þess sem Íslendingar ætla að bjóða erlendum ferðamönnum upp á ef þeir vilja kíkja við. Mér skilst að Dorrit ætli sjálf að þeyta rjómann á Bessastaðabýlinu og Felix Bergsson ætlar að bjóða heim í ekta íslenskan mat. Það verður líka hægt að fara í notalegt fótabað með iðnaðarráðherra við sjávarsíðuna ef marka má myndbrot á vefsíðunni inspiredbyiceland.com! Sú leiðindaklisja að Íslendingar séu kuldalegir og lokaðir skal nú kveðin niður. Þá sögðust ungir tónlistarmenn hér í blaðinu um daginn ætla að bjóða upp á rokktónleika í heimahúsi á Airwaves um helgina og á liðinni Menningarnótt í Reykjavík buðu borgarbúar gestum og gangandi inn á gafl í vöfflur og kakó. Eins minnir mig að einhver Þingholtsbúinn hafi breytt heimili sínu í allsherjar leik- og tónleikahús á Menningarnótt og boðið upp á leiksýningar í svefnherberginu, tónleika í stofunni og myndlistarsýningu á ganginum. Heimilislegt andrúmsloft er eftirsóknarvert og eitthvað sem öllum líkar. Heimapartý var meira að segja þema á stórri árshátíð sem ég fór á í vor og hef ég sjaldan skemmt mér betur. Fermingarveislur heima í stofu eru líka aftur komnar í tísku og gestirnir raða sér nú í stofusófann með kökudiskana á hnjánum, í eintómum kósýheitum. Dalvíkingar hafa boðið landsmönnum í fiskisúpu heima hjá sér á Fiskidaginn mikla í nokkur ár og á Súðavík voru steiktar bláberjapönnukökur ofan í gesti á bæjarhátíðinni Bláberjadagar, nú í haust. Sú gestrisni að bjóða fólki í bæinn og drífa fram kaffi og með því hefur enda tíðkast í íslenskum sveitum gegnum aldirnar. Þegar samgöngur voru ekki eins og nú voru gestakomur mikilvægar til að fá fréttir og engum vísað á dyr. Það besta sem fannst í búrinu var borið í gestinn og sumum þótti ekkert minna duga en sautján sortir, eða þar um bil. „Guðlaun fyrir matinn,“ sagði gesturinn ef hann kunni að þakka fyrir sig. Vertu bara eins og heima hjá þér er sennilega það vinalegasta sem hægt er að segja við nokkurn mann. Það er nefnilega ekkert sjálfsagt að opna dyr sínar upp á gátt fyrir ókunnugum. Einhverjir myndu segja það trufla friðhelgi heimilisins. Ég vona bara að væntanlegir gestir kunni að meta pönnukökurnar og rjómann og kunni að þakka fyrir sig.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun