Bókmenntasorgin Gerður Kristný skrifar 26. september 2011 09:03 Í síðustu viku fengu foreldrar og forráðamenn nemenda í grunnskóla á höfuðborgarsvæðinu tölvupóst frá kennurum þar sem þeir falast eftir bókum barnanna þeirra. Í síðustu viku fengu foreldrar og forráðamenn nemenda í grunnskóla á höfuðborgarsvæðinu tölvupóst frá kennurum þar sem þeir falast eftir bókum barnanna þeirra. Þar segir: "Okkur [ ... ] langar að athuga hvort það leynast einhverjar af neðangreindum bókum í hillunum heima sem skólinn mætti fá til eignar. Þessar bækur eru notaðar í Byrjendalæsi í 6, 7 og 8 ára hópunum og eru sumar hverjar ófáanlegar hjá útgefendum og erfitt að nálgast annars staðar." Í skólanum er bókasafn en aðeins fást nú laun til að hafa bókasafnsfræðing þar í 40% starfi. Safnið er því bara opið endrum og sinnum. Fyrir yndislesturinn verða sumir nemendur skólans að koma með bækur að heiman og nú vill skólinn einfaldlega fá að eiga bækurnar þeirra. Og er það fullorðna fólksins að hlutast til um eigur barnanna? Sjálf lít ég á barnabækurnar sem ég fékk í æsku sem algjört góss og ég nýt þess að lesa þær enn þann dag í dag, ein eða með sonum mínum. Ég fékk líka mikilvæga innsýn inn í æsku foreldra minna þegar ég las barnabækurnar þeirra, svo sem um þá Tarzan og Nasreddin, hvort tveggja menn sem ekki bundu bagga sína sömu hnútum og samferðarmennirnir. Ólíkt bókunum um þá eru verkin á lista kennaranna ekki frá miðri síðustu öld. Margar bókanna sem þeir falast eftir eru nefnilega frekar nýlegar, til dæmis Skrímslabækurnar eftir Áslaugu Jónsdóttur, Kalle Güettler og Rakel Helmsdal. Aðrar eru gersemar sem gefnar eru út aftur og aftur, eins og Blómin á þakinu eftir Ingibjörgu Sigurðardóttur og Ástarsaga úr fjöllunum eftir Guðrúnu Helgadóttur. Þetta eru bækur sem börn dagsins í dag eiga eftir að njóta að lesa fyrir sín eigin börn þegar fram líða stundir og því engin ástæða til að gefa skólanum eintökin þeirra. Það vex enginn upp úr góðri bók. Ákall kennaranna sýnir hvað skólanum er búinn þröngur stakkur. Komið er að því að foreldrar greiði fyrir bókakostinn sem skólinn þarf til að hægt sé að kenna börnunum þeirra það sem honum þó ber. Þetta gerist sama ár og Reykjavík hefur verið gerð að bókmenntaborg UNESCO þar sem hún einsetur sér að vinna að því að "renna frekari stoðum undir bókmenninguna í sínu nærumhverfi". Reykjavík ætti að beita sér fyrir því að grunnskólana vanti ekki bækur svo hægt sé að kenna börnum undirstöðu allra bókmennta, sjálfan lesturinn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson Skoðun Seljum börnum nikótín! Hugi Halldórsson Skoðun Sundrung á vinstri væng Jökull Sólberg Auðunsson Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir Skoðun Þegar samfélagið missir vinnuna Hrafn Splidt Þorvaldsson Skoðun
Í síðustu viku fengu foreldrar og forráðamenn nemenda í grunnskóla á höfuðborgarsvæðinu tölvupóst frá kennurum þar sem þeir falast eftir bókum barnanna þeirra. Í síðustu viku fengu foreldrar og forráðamenn nemenda í grunnskóla á höfuðborgarsvæðinu tölvupóst frá kennurum þar sem þeir falast eftir bókum barnanna þeirra. Þar segir: "Okkur [ ... ] langar að athuga hvort það leynast einhverjar af neðangreindum bókum í hillunum heima sem skólinn mætti fá til eignar. Þessar bækur eru notaðar í Byrjendalæsi í 6, 7 og 8 ára hópunum og eru sumar hverjar ófáanlegar hjá útgefendum og erfitt að nálgast annars staðar." Í skólanum er bókasafn en aðeins fást nú laun til að hafa bókasafnsfræðing þar í 40% starfi. Safnið er því bara opið endrum og sinnum. Fyrir yndislesturinn verða sumir nemendur skólans að koma með bækur að heiman og nú vill skólinn einfaldlega fá að eiga bækurnar þeirra. Og er það fullorðna fólksins að hlutast til um eigur barnanna? Sjálf lít ég á barnabækurnar sem ég fékk í æsku sem algjört góss og ég nýt þess að lesa þær enn þann dag í dag, ein eða með sonum mínum. Ég fékk líka mikilvæga innsýn inn í æsku foreldra minna þegar ég las barnabækurnar þeirra, svo sem um þá Tarzan og Nasreddin, hvort tveggja menn sem ekki bundu bagga sína sömu hnútum og samferðarmennirnir. Ólíkt bókunum um þá eru verkin á lista kennaranna ekki frá miðri síðustu öld. Margar bókanna sem þeir falast eftir eru nefnilega frekar nýlegar, til dæmis Skrímslabækurnar eftir Áslaugu Jónsdóttur, Kalle Güettler og Rakel Helmsdal. Aðrar eru gersemar sem gefnar eru út aftur og aftur, eins og Blómin á þakinu eftir Ingibjörgu Sigurðardóttur og Ástarsaga úr fjöllunum eftir Guðrúnu Helgadóttur. Þetta eru bækur sem börn dagsins í dag eiga eftir að njóta að lesa fyrir sín eigin börn þegar fram líða stundir og því engin ástæða til að gefa skólanum eintökin þeirra. Það vex enginn upp úr góðri bók. Ákall kennaranna sýnir hvað skólanum er búinn þröngur stakkur. Komið er að því að foreldrar greiði fyrir bókakostinn sem skólinn þarf til að hægt sé að kenna börnunum þeirra það sem honum þó ber. Þetta gerist sama ár og Reykjavík hefur verið gerð að bókmenntaborg UNESCO þar sem hún einsetur sér að vinna að því að "renna frekari stoðum undir bókmenninguna í sínu nærumhverfi". Reykjavík ætti að beita sér fyrir því að grunnskólana vanti ekki bækur svo hægt sé að kenna börnum undirstöðu allra bókmennta, sjálfan lesturinn.
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun