Hálfbróðirinn Gerður Kristný skrifar 21. desember 2009 06:00 Það bar til um þessar mundir að sérsveit ríkislögreglustjóra og öflugt lögreglulið var beðið um að koma hið snarasta í Bústaðahverfið. Þar hafði sést til manns með byssu. Komið var að opnum dyrum á hvítu húsi og þar sem lögreglan hafði áður þurft að hafa afskipti af húsráðanda þar á bæ fannst henni líklegt að hann væri byssumaðurinn. Í stað þess að ryðjast inn öskrandi með vopnin á lofti eins og haft er til siðs í útlenskum sjónvarpsþáttum dró einn lögreglumannanna upp símann sinn og sló á þráðinn til heimilisföðurins. Nokkuð var liðið á morguninn en þó reyndist maðurinn heima við. Hann var óðara beðinn um að koma út með hendur á lofti, sem hann og gerði. Þegar maðurinn birtist úti á stétt reyndist hann hvítklæddur og með mikinn kross um hálsinn. Athygli vakti líka hvað maðurinn var brúnn á hörund, eins og hann væri vanari loftslagi suðlægari slóða en íslenska garranum. Þegar lögreglan fór þess á leit við manninn að hann legðist í jörðina neitaði hann og lái honum hver sem vill. Svona sagðist manninum frá í sjónvarpsfréttunum á miðvikudagskvöldið: „Ég var nú ekki alveg á því máli, þar sem maður er nú í hvítu dressi og svona, með skartið á sér sko. Þannig að þeir tóku mig eiginlega og sneru mig niður. Það er ekki eins og maður hafi mikið að segja gegn vopnuðum gaurum." Kannski hefði hann ekki hikað við að taka á móti hefði lögreglan skilið dótaríið eftir heima. Engin ástæða heldur til að halda neitt annað því maðurinn minnir óneitanlega á hálfbróður Lisbethar Salander, hann Ronald Niedermann, sem er ónæmur fyrir sársauka. En hvítklæddi og krossiprýddi maðurinn reyndist síðan bara heita Jón. Þetta er samt ekki bara einhver Jón því hann hefur viðurnefnið „stóri" í undirheimunum - og greinilega yfirheimunum líka fyrst ég bý yfir þessum upplýsingum. Jón er stytting á nafninu Jóhannes sem kemur upphaflega úr hebresku og þýðir „Guð er náðugur". Og Jón slapp svo sannarlega með skrekkinn að þessu sinni. Byssan reyndist vasaljós sem meindýraeyðir nokkur hafði verið með á vappi nálægt húsinu í leit að rottu. Ég ætla að skima vel eftir fréttum af honum Jóni stóra í framtíðinni og vera vakandi yfir því hvort yfirvöld haldi áfram að áreita alsaklausan manninn, sér í lagi hef ég í hyggju að vera á vaktinni þegar líða tekur að páskum. Gleðileg jól! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Við höfum ekki efni á tvískinnungi SFS Vala Árnadóttir Skoðun Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Halldór 03.05.2025 Halldór Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Hvað getum við lært af Víetnamstríðinu? Einar Magnússon Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun
Það bar til um þessar mundir að sérsveit ríkislögreglustjóra og öflugt lögreglulið var beðið um að koma hið snarasta í Bústaðahverfið. Þar hafði sést til manns með byssu. Komið var að opnum dyrum á hvítu húsi og þar sem lögreglan hafði áður þurft að hafa afskipti af húsráðanda þar á bæ fannst henni líklegt að hann væri byssumaðurinn. Í stað þess að ryðjast inn öskrandi með vopnin á lofti eins og haft er til siðs í útlenskum sjónvarpsþáttum dró einn lögreglumannanna upp símann sinn og sló á þráðinn til heimilisföðurins. Nokkuð var liðið á morguninn en þó reyndist maðurinn heima við. Hann var óðara beðinn um að koma út með hendur á lofti, sem hann og gerði. Þegar maðurinn birtist úti á stétt reyndist hann hvítklæddur og með mikinn kross um hálsinn. Athygli vakti líka hvað maðurinn var brúnn á hörund, eins og hann væri vanari loftslagi suðlægari slóða en íslenska garranum. Þegar lögreglan fór þess á leit við manninn að hann legðist í jörðina neitaði hann og lái honum hver sem vill. Svona sagðist manninum frá í sjónvarpsfréttunum á miðvikudagskvöldið: „Ég var nú ekki alveg á því máli, þar sem maður er nú í hvítu dressi og svona, með skartið á sér sko. Þannig að þeir tóku mig eiginlega og sneru mig niður. Það er ekki eins og maður hafi mikið að segja gegn vopnuðum gaurum." Kannski hefði hann ekki hikað við að taka á móti hefði lögreglan skilið dótaríið eftir heima. Engin ástæða heldur til að halda neitt annað því maðurinn minnir óneitanlega á hálfbróður Lisbethar Salander, hann Ronald Niedermann, sem er ónæmur fyrir sársauka. En hvítklæddi og krossiprýddi maðurinn reyndist síðan bara heita Jón. Þetta er samt ekki bara einhver Jón því hann hefur viðurnefnið „stóri" í undirheimunum - og greinilega yfirheimunum líka fyrst ég bý yfir þessum upplýsingum. Jón er stytting á nafninu Jóhannes sem kemur upphaflega úr hebresku og þýðir „Guð er náðugur". Og Jón slapp svo sannarlega með skrekkinn að þessu sinni. Byssan reyndist vasaljós sem meindýraeyðir nokkur hafði verið með á vappi nálægt húsinu í leit að rottu. Ég ætla að skima vel eftir fréttum af honum Jóni stóra í framtíðinni og vera vakandi yfir því hvort yfirvöld haldi áfram að áreita alsaklausan manninn, sér í lagi hef ég í hyggju að vera á vaktinni þegar líða tekur að páskum. Gleðileg jól!
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun