Dýrmæt skilaboð Jón Kaldal skrifar 26. júní 2009 06:15 Undirskrift stöðugleikasáttmálans í gær er dýrmætur sigur fyrir alla sem að honum koma. Fyrir ríkisstjórnina var þessi áfangi mikilvæg staðfesting á einbeittum vilja hennar til að ná breiðri samstöðu um áætlun við endurreisn efnahagslífsins. Það tókst og Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra hafði því ríka ástæðu til að brosa breitt í Þjóðmenningarhúsinu í gær. Þessi stund var ekki síst persónulegur sigur fyrir hana. Umfram allt er þó stöðugleikasáttmálinn sigur þeirra hreyfinga á vinnumarkaði, sem höfðu frumkvæði að honum. Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins, Gylfi Arnbjörnsson, forseti Alþýðusambands Íslands, og aðrir forystumenn atvinnurekenda og launafólks hafa sýnt að það er hægt að ná samstöðu ef menn kæra sig um. Þrekminni menn og konur hefðu hæglega getað guggnað, en sem betur fer áttuðu sig allir á því að það hefði verið til stórfenglegs tjóns. Þetta var þó langt í frá sjálfgefin niðurstaða á þeim miklu umbrotatímum sem við lifum. Eiríkur Jónsson, formaður Kennarasambands Íslands, fangaði inntak stöðugleikasáttarinnar í hnotskurn á blaðamannafundi í gær. „Við sameinumst um það sem við erum sammála um og reynum að hrinda því í framkvæmd. Hættum að horfa á neikvæðu atriðin. Það er nóg af neikvæðum fréttum og vandamálum í kringum okkur en það er líka fullt af atriðum sem við erum sammála um," sagði Eiríkur. Mikilvægustu skilaboð stöðugleikasáttmálans eru einmitt samstaðan. Hún er grunnur þess að mögulegt sé að þoka málum af stað og koma í veg fyrir stöðnun eða afturfarir, eins og er raunveruleg hætta á. Vonandi nær sá ábyrgi og óeigingjarni andi, sem einkennir niðurstöðu þessarar nýju þjóðarsáttar, að komast inn fyrir þykka grágrýtisveggina við Austurvöll. Þar bíða krefjandi verkefni úrlausnar. Efst á blaði er samningurinn um Icesave. Ríkisstjórnin gerði afdrifarík mistök við kynningu á samkomulaginu um Icesave við Breta og Hollendinga. Það var mikill misskilningur að hægt væri að ljúka svo stóru máli án þess að upplýsa um alla anga þess. Ríkisstjórnin hefur í hendi sér að lagfæra vinnulag sitt hið snarasta og bæta þar með vinnufrið sinn. Það er sjálfsögð krafa að störf þeirra þingnefnda, sem munu fjalla um Icesave, verði unnin fyrir opnum tjöldum. Á þann veg getur fólkið í landinu vegið og metið milliliðalaust orð sérfræðinga og annarra sem koma fyrir nefndirnar. Þegar upp er staðið verður ríkisstjórnin að treysta á sjálfa sig við að ljúka afgreiðslu Icesave-samningsins. Vissulega verður það Sjálfstæðisflokknum til háðungar ef þingmenn hans greiða atkvæði gegn samningnum þegar til kastanna kemur. Það dregur þó á engan hátt úr ábyrgð ríkisstjórnarinnar á málinu. Ef afgreiðsla samningsins bregst liggur fyrir að ríkisstjórn veldur ekki hlutverki sínu. Aðrir þyrftu að taka við stjórnartaumunum og allt tal um stöðugleika orðin tóm. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Ágætu fyrrum samstarfsaðilar á Þjóðminjasafni Íslands Uggi Jónsson Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Undirskrift stöðugleikasáttmálans í gær er dýrmætur sigur fyrir alla sem að honum koma. Fyrir ríkisstjórnina var þessi áfangi mikilvæg staðfesting á einbeittum vilja hennar til að ná breiðri samstöðu um áætlun við endurreisn efnahagslífsins. Það tókst og Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra hafði því ríka ástæðu til að brosa breitt í Þjóðmenningarhúsinu í gær. Þessi stund var ekki síst persónulegur sigur fyrir hana. Umfram allt er þó stöðugleikasáttmálinn sigur þeirra hreyfinga á vinnumarkaði, sem höfðu frumkvæði að honum. Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins, Gylfi Arnbjörnsson, forseti Alþýðusambands Íslands, og aðrir forystumenn atvinnurekenda og launafólks hafa sýnt að það er hægt að ná samstöðu ef menn kæra sig um. Þrekminni menn og konur hefðu hæglega getað guggnað, en sem betur fer áttuðu sig allir á því að það hefði verið til stórfenglegs tjóns. Þetta var þó langt í frá sjálfgefin niðurstaða á þeim miklu umbrotatímum sem við lifum. Eiríkur Jónsson, formaður Kennarasambands Íslands, fangaði inntak stöðugleikasáttarinnar í hnotskurn á blaðamannafundi í gær. „Við sameinumst um það sem við erum sammála um og reynum að hrinda því í framkvæmd. Hættum að horfa á neikvæðu atriðin. Það er nóg af neikvæðum fréttum og vandamálum í kringum okkur en það er líka fullt af atriðum sem við erum sammála um," sagði Eiríkur. Mikilvægustu skilaboð stöðugleikasáttmálans eru einmitt samstaðan. Hún er grunnur þess að mögulegt sé að þoka málum af stað og koma í veg fyrir stöðnun eða afturfarir, eins og er raunveruleg hætta á. Vonandi nær sá ábyrgi og óeigingjarni andi, sem einkennir niðurstöðu þessarar nýju þjóðarsáttar, að komast inn fyrir þykka grágrýtisveggina við Austurvöll. Þar bíða krefjandi verkefni úrlausnar. Efst á blaði er samningurinn um Icesave. Ríkisstjórnin gerði afdrifarík mistök við kynningu á samkomulaginu um Icesave við Breta og Hollendinga. Það var mikill misskilningur að hægt væri að ljúka svo stóru máli án þess að upplýsa um alla anga þess. Ríkisstjórnin hefur í hendi sér að lagfæra vinnulag sitt hið snarasta og bæta þar með vinnufrið sinn. Það er sjálfsögð krafa að störf þeirra þingnefnda, sem munu fjalla um Icesave, verði unnin fyrir opnum tjöldum. Á þann veg getur fólkið í landinu vegið og metið milliliðalaust orð sérfræðinga og annarra sem koma fyrir nefndirnar. Þegar upp er staðið verður ríkisstjórnin að treysta á sjálfa sig við að ljúka afgreiðslu Icesave-samningsins. Vissulega verður það Sjálfstæðisflokknum til háðungar ef þingmenn hans greiða atkvæði gegn samningnum þegar til kastanna kemur. Það dregur þó á engan hátt úr ábyrgð ríkisstjórnarinnar á málinu. Ef afgreiðsla samningsins bregst liggur fyrir að ríkisstjórn veldur ekki hlutverki sínu. Aðrir þyrftu að taka við stjórnartaumunum og allt tal um stöðugleika orðin tóm.
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir Skoðun