Karlotta brennur yfir Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 14. desember 2009 06:00 Karlotta vinkona mín skrapp um daginn á námskeið í jólakonfektgerð. Þar hitti hún gamla skólasystur úr menntó og sú hafði einhvern tímann heyrt að Karlotta ætti orðið hvað - þrjú börn, ekki satt? Og búin að gifta sig, já, hvað heitir aftur maðurinn þinn? Augnablik leið og Karlotta opnaði munninn til að svara en ekkert svar kom. Í staðinn fyrir nafnið á manninum sem hún hefur búið með undanfarin tólf ár kom bara svona vandræðalegt uhuuu…m. Því nákvæmlega þessu smáatriði - nafninu á ástkærum eiginmanni og barnsföður - var alveg stolið úr höfðinu á henni. Og komst ekki þangað aftur fyrr en hún las það á póstkassanum heima. Æjá, Friðrik, alveg rétt. Þessi sanna saga styður þá skoðun að námskeið í jólakonfektgerð í desember geti valdið tímabundnum heilaskaða. Nú þegar allir tómstundaskólarnir og grunnskólarnir og frístundaheimilin hafa bitið í sig að þeir beri ábyrgð á samveru foreldra og barna í desember, eru pósthólfin daglega sneisafull af skeytum um föndurdaga, laufabrauðsgerð og aðventustundir, að ógleymdum öllum afraksturssýningunum. Ef við getum ekki tekið sumarfríið á aðventu til að vera með í öllum þessum gæðastundum, er um tvennt að velja: Skrópa í vinnunni eða lenda í ruslflokki foreldrahæfis. Námskeið að auki getur auðveldlega orðið kornið sem fyllir mælinn og hreinsar allt út af harða diskinum. Húsfreyjur fyrri tíðar lögðu metnað sinn í stórfenglegar hreingerningar og sjúklegan smákökubakstur, það var engin alvöru húsmóðir nema vera eins og undin tuska af píslarvætti á aðfangadag. Við hlæjum bara að svoleiðis vitleysu nú þegar allt á að vera stórkostlega notalegt og áreynslulaust. Kveikt á kertum frá morgni til kvölds, allir geri piparkökuhús með börnunum, prjóni lopapeysur og föndri jólagjafir úr gömlum herðatrjám. Allt hljómar þetta mjög vel. Eini gallinn er að hverja vökustund utan vinnu erum við í skólanum að föndra með börnunum eða æðum á milli ballettsýninga og jólaleikrita sem eru undantekningarlaust á sama síðdeginu svo ekki sekúnda má fara úrskeiðis. Í stað þess að vera afslöppuð og yndisleg eins og við ætluðum svo sannarlega, þá skrensum við á milli staða á tveimur hjólum með æðasláttinn í enninu, allt til að þykjast vera svo áreynslulaus og afslöppuð. Vera þessir ævintýraforeldrar sem eru alltaf að syngja með börnunum, mála piparkökur og föndra jólasveina úr klósettrúllum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Karlotta vinkona mín skrapp um daginn á námskeið í jólakonfektgerð. Þar hitti hún gamla skólasystur úr menntó og sú hafði einhvern tímann heyrt að Karlotta ætti orðið hvað - þrjú börn, ekki satt? Og búin að gifta sig, já, hvað heitir aftur maðurinn þinn? Augnablik leið og Karlotta opnaði munninn til að svara en ekkert svar kom. Í staðinn fyrir nafnið á manninum sem hún hefur búið með undanfarin tólf ár kom bara svona vandræðalegt uhuuu…m. Því nákvæmlega þessu smáatriði - nafninu á ástkærum eiginmanni og barnsföður - var alveg stolið úr höfðinu á henni. Og komst ekki þangað aftur fyrr en hún las það á póstkassanum heima. Æjá, Friðrik, alveg rétt. Þessi sanna saga styður þá skoðun að námskeið í jólakonfektgerð í desember geti valdið tímabundnum heilaskaða. Nú þegar allir tómstundaskólarnir og grunnskólarnir og frístundaheimilin hafa bitið í sig að þeir beri ábyrgð á samveru foreldra og barna í desember, eru pósthólfin daglega sneisafull af skeytum um föndurdaga, laufabrauðsgerð og aðventustundir, að ógleymdum öllum afraksturssýningunum. Ef við getum ekki tekið sumarfríið á aðventu til að vera með í öllum þessum gæðastundum, er um tvennt að velja: Skrópa í vinnunni eða lenda í ruslflokki foreldrahæfis. Námskeið að auki getur auðveldlega orðið kornið sem fyllir mælinn og hreinsar allt út af harða diskinum. Húsfreyjur fyrri tíðar lögðu metnað sinn í stórfenglegar hreingerningar og sjúklegan smákökubakstur, það var engin alvöru húsmóðir nema vera eins og undin tuska af píslarvætti á aðfangadag. Við hlæjum bara að svoleiðis vitleysu nú þegar allt á að vera stórkostlega notalegt og áreynslulaust. Kveikt á kertum frá morgni til kvölds, allir geri piparkökuhús með börnunum, prjóni lopapeysur og föndri jólagjafir úr gömlum herðatrjám. Allt hljómar þetta mjög vel. Eini gallinn er að hverja vökustund utan vinnu erum við í skólanum að föndra með börnunum eða æðum á milli ballettsýninga og jólaleikrita sem eru undantekningarlaust á sama síðdeginu svo ekki sekúnda má fara úrskeiðis. Í stað þess að vera afslöppuð og yndisleg eins og við ætluðum svo sannarlega, þá skrensum við á milli staða á tveimur hjólum með æðasláttinn í enninu, allt til að þykjast vera svo áreynslulaus og afslöppuð. Vera þessir ævintýraforeldrar sem eru alltaf að syngja með börnunum, mála piparkökur og föndra jólasveina úr klósettrúllum.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun