Skuldin Dr. Gunni skrifar 5. febrúar 2009 06:00 Eftir því sem ég kemst næst eru skuldir þjóðarbúsins eftir bankahrunið 2.100 milljarðar. Það er víst hægt að selja eitthvað upp í - höfuðleður af útrásarvíkingum og fleira smálegt - svo þegar upp er staðið skuldar Ísland bara 1.600 milljarða. Ég fékk hjálp við að skrifa þetta með núllum. Við skuldum 1.600.000.000.000 kall. Í hvað fóru eiginlega allir þessir peningar? hljóta landsmenn að spyrja sig. Hvað stendur eftir góðærið? Ég sé ekkert nema hálfkláruð risahús úti um allt. Jæja, það er líka ein ofsa flott og „erlendis" Hringbraut og Turninn í Kópavogi. Og slatti af Range Roverum og flatskjáum á okurlánum. Þetta er svo ógeðslega mikið af peningum að ég yrði 320.000 ár að vinna fyrir skuldinni. Lárus Welding þyrfti hins vegar ekki að byrja nema 5.334 sinnum í nýrri vinnu til að eiga fyrir þessu. Ef Sigurður Einarsson myndi einhvern tímann klára sumarhöllina sína í Borgarfirði þyrfti hann bara að selja hana 5.334 sinnum til að eiga fyrir skuldinni. Sumarhöllin og startgjaldið á Lárusi kosta nefnilega það sama: 300 milljónir. Lengi höfum við verið montin af flugeldasturlun okkar um áramót. Túristar koma sérstaklega til að glápa á geðveikina. Síðast sprengdum við fyrir 700 milljónir. Mest er flugeldageðveikin í sirka tvo tíma um miðnætti. Skuldin dygði því fyrir 190 daga samfelldri flugeldaklikkun allan sólarhringinn. Við hefðum alveg eins getað eytt þessu öllu í flugelda. Það hefði að minnsta kosti verið gjaldeyrisskapandi. Áður en skuldamartröðin helltist yfir Ísland var það okkar helsti magaverkur að Ísland myndi vinna Eurovision og við þyrftum að halda keppnina. Það myndi sliga þjóðarbúið, hélt fólk. Miðað við upphæðina sem Rússar áætla að eyða í keppnina í ár (4,2 milljarðar kr.) dugar skuldaupphæð Íslands til að halda Eurovision 381 sinni. Egilshöll bókuð til ársins 2390. Hvernig tókst Íslendingum - 320 þúsund hræðum í útnára, álíka mörgum og íbúum Aurora í Colorado - að eyða öllum þessum peningum svona gjörsamlega út í loftið? Hvernig tókst örþjóð með gjöful fiskimið, jarðvarma og vatnsföll að fokka sínum málum svona ferlega upp, í stað þess til dæmis að byggja upp þjóðfélag þar sem venjuleg dagvinna dugar til að þegnarnir hafi það fínt? Þetta er spurning sem svar verður að fást við áður en maður brettir upp ermarnar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið D, 3 eða rautt? Arnar Steinn Þórarinsson Skoðun „Ég veit alltaf hvar þú ert druslan þín!“ Linda Dröfn Gunnarsdóttir Skoðun Sólheimar – á milli tveggja heima Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Í dag er ég líka reiður! Davíð Bergmann Skoðun „Ég verð að vera fræg til að geta eignast vini“ – ranghugmynd sem stjórnaði lífi mínu í næstum því 30 ár Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Tími til að tala leikskólana upp Bjarnveig Birta Bjarnadóttir Skoðun Hættum eltingarleiknum við „gervigreindarsvindl“ – endurhönnum prófin í staðinn Sigvaldi Einarsson Skoðun Kennum þeim íslensku Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Grunnskóli fyrir suma, biðlisti fyrir aðra, en „skref í rétta átt“ Sigurbjörg Erla Egilsdóttir,Theodóra S. Þorsteinsdóttir Skoðun Á Kópavogur að vera fallegur bær? Hákon Gunnarsson Skoðun
Eftir því sem ég kemst næst eru skuldir þjóðarbúsins eftir bankahrunið 2.100 milljarðar. Það er víst hægt að selja eitthvað upp í - höfuðleður af útrásarvíkingum og fleira smálegt - svo þegar upp er staðið skuldar Ísland bara 1.600 milljarða. Ég fékk hjálp við að skrifa þetta með núllum. Við skuldum 1.600.000.000.000 kall. Í hvað fóru eiginlega allir þessir peningar? hljóta landsmenn að spyrja sig. Hvað stendur eftir góðærið? Ég sé ekkert nema hálfkláruð risahús úti um allt. Jæja, það er líka ein ofsa flott og „erlendis" Hringbraut og Turninn í Kópavogi. Og slatti af Range Roverum og flatskjáum á okurlánum. Þetta er svo ógeðslega mikið af peningum að ég yrði 320.000 ár að vinna fyrir skuldinni. Lárus Welding þyrfti hins vegar ekki að byrja nema 5.334 sinnum í nýrri vinnu til að eiga fyrir þessu. Ef Sigurður Einarsson myndi einhvern tímann klára sumarhöllina sína í Borgarfirði þyrfti hann bara að selja hana 5.334 sinnum til að eiga fyrir skuldinni. Sumarhöllin og startgjaldið á Lárusi kosta nefnilega það sama: 300 milljónir. Lengi höfum við verið montin af flugeldasturlun okkar um áramót. Túristar koma sérstaklega til að glápa á geðveikina. Síðast sprengdum við fyrir 700 milljónir. Mest er flugeldageðveikin í sirka tvo tíma um miðnætti. Skuldin dygði því fyrir 190 daga samfelldri flugeldaklikkun allan sólarhringinn. Við hefðum alveg eins getað eytt þessu öllu í flugelda. Það hefði að minnsta kosti verið gjaldeyrisskapandi. Áður en skuldamartröðin helltist yfir Ísland var það okkar helsti magaverkur að Ísland myndi vinna Eurovision og við þyrftum að halda keppnina. Það myndi sliga þjóðarbúið, hélt fólk. Miðað við upphæðina sem Rússar áætla að eyða í keppnina í ár (4,2 milljarðar kr.) dugar skuldaupphæð Íslands til að halda Eurovision 381 sinni. Egilshöll bókuð til ársins 2390. Hvernig tókst Íslendingum - 320 þúsund hræðum í útnára, álíka mörgum og íbúum Aurora í Colorado - að eyða öllum þessum peningum svona gjörsamlega út í loftið? Hvernig tókst örþjóð með gjöful fiskimið, jarðvarma og vatnsföll að fokka sínum málum svona ferlega upp, í stað þess til dæmis að byggja upp þjóðfélag þar sem venjuleg dagvinna dugar til að þegnarnir hafi það fínt? Þetta er spurning sem svar verður að fást við áður en maður brettir upp ermarnar.
„Ég verð að vera fræg til að geta eignast vini“ – ranghugmynd sem stjórnaði lífi mínu í næstum því 30 ár Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Hættum eltingarleiknum við „gervigreindarsvindl“ – endurhönnum prófin í staðinn Sigvaldi Einarsson Skoðun
Grunnskóli fyrir suma, biðlisti fyrir aðra, en „skref í rétta átt“ Sigurbjörg Erla Egilsdóttir,Theodóra S. Þorsteinsdóttir Skoðun
„Ég verð að vera fræg til að geta eignast vini“ – ranghugmynd sem stjórnaði lífi mínu í næstum því 30 ár Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Hættum eltingarleiknum við „gervigreindarsvindl“ – endurhönnum prófin í staðinn Sigvaldi Einarsson Skoðun
Grunnskóli fyrir suma, biðlisti fyrir aðra, en „skref í rétta átt“ Sigurbjörg Erla Egilsdóttir,Theodóra S. Þorsteinsdóttir Skoðun