Þjóðþrifamálin Bergsteinn Sigurðsson skrifar 15. maí 2009 03:00 Alþingismenn hafa nú verið leystir undan því oki að þurfa að mæta með bindi í vinnuna. Þetta leggst misvel í mannskapinn. Meðan hatursmenn slifsanna varpa öndinni léttar, óttast hinir íhaldsamari að nú fari Þráinn Bertelsson og Þór Saari að mæta í kvartbuxum og havaískyrtum í vinnuna og virðingunni fyrir löggjafarsamkundunni verði endanlega kastað fyrir róða. Sá ótti er kannski ekki ástæðulaus, því miðað við vinnubrögðin sem við urðum vitni að á nýafstöðnu vorþingi má mögulega til sanns vegar færa að snyrtilegur klæðnaður sé eitt af því fáa sem ljær Alþingi snefil af virðingarbrag núorðið. Sjálfsagt þurfum við ekki að hafa áhyggjur af því að senn fari þingmenn að mæta eins og umrenningar til fara en engu að síður er mikilvægt að komast að málamiðlun í þessum efnum, ná þverpólitískri sátt eins og sagt er. Hvað um að láta til dæmis útbúa sérstaka alþingismannabúninga? Það hefði nokkra ótvíræða kosti í för með sér. Í fyrsta lagi væru alþingismannabúningar til þess fallnir að lækka fatakostnað alþingismanna. Í öðru lagi gætu þeir dregið úr einelti á vinnustað, eins og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir benti á í ræðu á Alþingi: „Ég veit ekki betur en að hér í þingsal eigi allir herramenn að vera með bindi en sumir segja eigi að síður að það sé nokkuð mikið einelti í því." Það eru eflaust þung skref fyrir óbreyttan þingmann á þingfararkaupi að mæta með Dressmann-bindi um hálsinn vitandi af ráðherranum með silkislifsi frá Sævari Karli. Ég sé alþingismenn til dæmis fyrir mér í Henson-jogginggöllum og flíspeysum í stíl. Flokkarnir fengju vitaskuld allir búning í sínum lit: Sjálfstæðisflokkur bláan, Framsókn grænan, VG rauðan, Samfylking gulan og Borgarahreyfing appelsínugulan. Nafn hvers þingmanns yrði saumað á brjóstið og ráðherrar fengju buff að auki. Þetta yrði eflaust til þess fallið að efla innlenda framleiðslu. Össur þyrfti ekki að mæta svona klæddur á nema einn eða tvo fundi hjá Sameinuðu þjóðunum eða NATO og Henson hefði ekki undan við afgreiða pantanir að utan. Ég held að þingmenn myndu taka vel í þessa breytingu, guðslifandi fegnir að þurfa ekki að mæta í fleiri froðuviðtöl um hvað sé í fataskápnum og geta einbeitt sér að stjórnmálum. Enda eru stífpressuð jakkaföt og dragtir beinlínis hamlandi þegar maður ætlar að vera með frammíköll, málþóf og fjas um hvaða herbergi flokkurinn manns eigi að vera í. Þá hæfir þá Henson-galli, flíspeysa og buff betur tilefninu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Er óverðtryggða lánið að ganga frá fjölskyldunni? Alma Björk Ástþórsdóttir Skoðun Táknmyndir íslenska lýðveldisins Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Er mörgum lesendum Vísis slétt sama um afkomu sína og velferð? Ole Anton Bieltvedt Skoðun 18 mánuðir Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Tökum Viktor á þetta og enn lengra Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun
Alþingismenn hafa nú verið leystir undan því oki að þurfa að mæta með bindi í vinnuna. Þetta leggst misvel í mannskapinn. Meðan hatursmenn slifsanna varpa öndinni léttar, óttast hinir íhaldsamari að nú fari Þráinn Bertelsson og Þór Saari að mæta í kvartbuxum og havaískyrtum í vinnuna og virðingunni fyrir löggjafarsamkundunni verði endanlega kastað fyrir róða. Sá ótti er kannski ekki ástæðulaus, því miðað við vinnubrögðin sem við urðum vitni að á nýafstöðnu vorþingi má mögulega til sanns vegar færa að snyrtilegur klæðnaður sé eitt af því fáa sem ljær Alþingi snefil af virðingarbrag núorðið. Sjálfsagt þurfum við ekki að hafa áhyggjur af því að senn fari þingmenn að mæta eins og umrenningar til fara en engu að síður er mikilvægt að komast að málamiðlun í þessum efnum, ná þverpólitískri sátt eins og sagt er. Hvað um að láta til dæmis útbúa sérstaka alþingismannabúninga? Það hefði nokkra ótvíræða kosti í för með sér. Í fyrsta lagi væru alþingismannabúningar til þess fallnir að lækka fatakostnað alþingismanna. Í öðru lagi gætu þeir dregið úr einelti á vinnustað, eins og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir benti á í ræðu á Alþingi: „Ég veit ekki betur en að hér í þingsal eigi allir herramenn að vera með bindi en sumir segja eigi að síður að það sé nokkuð mikið einelti í því." Það eru eflaust þung skref fyrir óbreyttan þingmann á þingfararkaupi að mæta með Dressmann-bindi um hálsinn vitandi af ráðherranum með silkislifsi frá Sævari Karli. Ég sé alþingismenn til dæmis fyrir mér í Henson-jogginggöllum og flíspeysum í stíl. Flokkarnir fengju vitaskuld allir búning í sínum lit: Sjálfstæðisflokkur bláan, Framsókn grænan, VG rauðan, Samfylking gulan og Borgarahreyfing appelsínugulan. Nafn hvers þingmanns yrði saumað á brjóstið og ráðherrar fengju buff að auki. Þetta yrði eflaust til þess fallið að efla innlenda framleiðslu. Össur þyrfti ekki að mæta svona klæddur á nema einn eða tvo fundi hjá Sameinuðu þjóðunum eða NATO og Henson hefði ekki undan við afgreiða pantanir að utan. Ég held að þingmenn myndu taka vel í þessa breytingu, guðslifandi fegnir að þurfa ekki að mæta í fleiri froðuviðtöl um hvað sé í fataskápnum og geta einbeitt sér að stjórnmálum. Enda eru stífpressuð jakkaföt og dragtir beinlínis hamlandi þegar maður ætlar að vera með frammíköll, málþóf og fjas um hvaða herbergi flokkurinn manns eigi að vera í. Þá hæfir þá Henson-galli, flíspeysa og buff betur tilefninu.
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun