Samkeppnishæf börn Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 6. apríl 2009 06:00 Á tímum sífelldra ótíðinda var notalegt að rekast fyrir stuttu á litla undirmálsfrétt um eftirlætishugðarefnið uppeldismál, sem þó var í þessu tilfelli svolítil heimsendaspá eins og allt hitt. Þar mátti sjá að þau lúsheppnu börn sem eiga dásamlega foreldra munu síðar verða líkleg fórnarlömb hroðalegrar tilvistarkreppu. Út af dekrinu altso. Það er samkvæmt þessu ekki svo að bara þeim börnum sem búa við ólán sé hættast við að verða takmörkunum uppeldisins að bráð, heldur líka hinum sem eiga sæluríka æsku. Litlu dekurgrísirnir sem við ölum upp í mjúkri bómull verði skráplausir eins og skjaldbökuegg og eigi sér varla viðreisnar von þegar út í hinn harða heim er komið. Fullorðin verði þau sjálfhverfar rolur sem guggna við minnsta snefil af gagnrýni. Við sem stóðum í þeirri meiningu að til að vinna Nóbelinn í foreldrahlutverkinu þyrfti að kvaka við þau viðstöðulaus aðdáunarkvæði um hæfileika þeirra, innri og ytri fegurð, gæsku og greind. Höfum pukrast með eigin bresti, vandað okkur við að hækka ekki róminn, leiðbeint með ástúð, beitt virkri hlustun 24/7, nært, hvatt, stutt, huggað og hughreyst baki brotnu. Allt svo þau yrðu stór og sterk og fengju óbilandi trú á sjálfum sér og mannkyninu. Höfum dulbúið brokkólí og gulrætur í fyndnum samlokuköllum sem tekur óratíma að föndra, lesið uppbyggilegar barnabókmenntir minnst daglega og laumað stafrófskennslu meðfram, slökkt á fréttunum og sungið í staðinn í bílnum til að efla tengslin. Umborið allskyns heimtufrekju og ofbeldi með óhagganlegri yfirvegun. Við vorum úti á túni. Ef nokkur leið á að vera að bæta fyrir klúðrið og koma krakkagrísunum til manns þarf nú að endurskoða uppeldisáætlun heimilisins. Hér eftir verður bara hrósað á laugardögum. Hina dagana sýnum við þeim reglulega hversu miklu flinkari við erum að teikna og reikna, hlæjum kvikindislega að mistökum og látum þau sjálf sjá um þvottinn sinn. Förum með þau í frostkaldan útiklefann í sundi. Á því sem áður var kallað kósíkvöld verður nú horft miskunnarlaust á Beitiskipið Potemkin og annan alþjóðlegan fróðleik en húslesturinn lagður undir fundargerðir búnaðarþings. Þau sem vilja eignast samkeppnishæf börn verða nefnilega að vera grimm til að vera góð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Halldór 13.12.2025 Halldór Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun Djöfulsins, helvítis, andskotans pakk Vilhjálmur H. Vilhjálmsson Skoðun Minna stress meiri ró! Magnús Jóhann Hjartarson Skoðun Falskur finnst mér tónninn Kristján Fr. Friðbertsson Skoðun Treystir Viðreisn þjóðinni í raun? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 5 vaxtalækkanir á einu ári Arna Lára Jónsdóttir Skoðun Frá sr. Friðriki til Eurovision: Sama woke-frásagnarvélin, sama niðurrifsverkefni gegn gyðing-kristnum rótum Vesturlanda Hilmar Kristinsson Skoðun Þeir sem hafa verulega hagsmuni af því að segja ykkur ósatt Þórður Snær Júlíusson Skoðun Hvernig varð staðan svona í Hafnarfirði? Einar Geir Þorsteinsson Skoðun
Á tímum sífelldra ótíðinda var notalegt að rekast fyrir stuttu á litla undirmálsfrétt um eftirlætishugðarefnið uppeldismál, sem þó var í þessu tilfelli svolítil heimsendaspá eins og allt hitt. Þar mátti sjá að þau lúsheppnu börn sem eiga dásamlega foreldra munu síðar verða líkleg fórnarlömb hroðalegrar tilvistarkreppu. Út af dekrinu altso. Það er samkvæmt þessu ekki svo að bara þeim börnum sem búa við ólán sé hættast við að verða takmörkunum uppeldisins að bráð, heldur líka hinum sem eiga sæluríka æsku. Litlu dekurgrísirnir sem við ölum upp í mjúkri bómull verði skráplausir eins og skjaldbökuegg og eigi sér varla viðreisnar von þegar út í hinn harða heim er komið. Fullorðin verði þau sjálfhverfar rolur sem guggna við minnsta snefil af gagnrýni. Við sem stóðum í þeirri meiningu að til að vinna Nóbelinn í foreldrahlutverkinu þyrfti að kvaka við þau viðstöðulaus aðdáunarkvæði um hæfileika þeirra, innri og ytri fegurð, gæsku og greind. Höfum pukrast með eigin bresti, vandað okkur við að hækka ekki róminn, leiðbeint með ástúð, beitt virkri hlustun 24/7, nært, hvatt, stutt, huggað og hughreyst baki brotnu. Allt svo þau yrðu stór og sterk og fengju óbilandi trú á sjálfum sér og mannkyninu. Höfum dulbúið brokkólí og gulrætur í fyndnum samlokuköllum sem tekur óratíma að föndra, lesið uppbyggilegar barnabókmenntir minnst daglega og laumað stafrófskennslu meðfram, slökkt á fréttunum og sungið í staðinn í bílnum til að efla tengslin. Umborið allskyns heimtufrekju og ofbeldi með óhagganlegri yfirvegun. Við vorum úti á túni. Ef nokkur leið á að vera að bæta fyrir klúðrið og koma krakkagrísunum til manns þarf nú að endurskoða uppeldisáætlun heimilisins. Hér eftir verður bara hrósað á laugardögum. Hina dagana sýnum við þeim reglulega hversu miklu flinkari við erum að teikna og reikna, hlæjum kvikindislega að mistökum og látum þau sjálf sjá um þvottinn sinn. Förum með þau í frostkaldan útiklefann í sundi. Á því sem áður var kallað kósíkvöld verður nú horft miskunnarlaust á Beitiskipið Potemkin og annan alþjóðlegan fróðleik en húslesturinn lagður undir fundargerðir búnaðarþings. Þau sem vilja eignast samkeppnishæf börn verða nefnilega að vera grimm til að vera góð.
Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun
Frá sr. Friðriki til Eurovision: Sama woke-frásagnarvélin, sama niðurrifsverkefni gegn gyðing-kristnum rótum Vesturlanda Hilmar Kristinsson Skoðun
Af hverju umræðan um Eurovision, Ísrael og jólin hrynur þegar raunveruleikinn bankar upp á Hilmar Kristinsson Skoðun
Frá sr. Friðriki til Eurovision: Sama woke-frásagnarvélin, sama niðurrifsverkefni gegn gyðing-kristnum rótum Vesturlanda Hilmar Kristinsson Skoðun