Glatað tækifæri Kolbeinn Óttarsson Proppé skrifar 7. október 2009 06:00 Það gustaði um vinstri menn hér á landi eftir kosningarnar í apríl. Þjóðin hafði veitt minnihlutastjórninni umboð sitt til að takast á við vandann og gert hana að meirihlutastjórn. Tveir vinstri flokkar höfðu fengið meirihlutafylgi; nokkuð sem aldrei hafði áður gerst í sögunni. Enga meðreiðarsveina þurfti með og hægt var að teikna upp vinstri stjórn eins og vinstri menn vildu hafa hana. Og metnaðurinn til þess var skýr. Í Norræna húsinu var stjórnin kynnt og til norðurlandanna skyldi horft. Norræn velferðarstjórn var markmiðið og stjórnarflokkarnir gumuðu af því að nú yrði frjálshyggjunni - sem þeir sögðu hafa ráðið hér óhefta síðustu ár - vísað frá háborðinu og út í horn. Félagshyggjan skyldi ráða ferðinni og með hana í huga yrðu allar stjórnvaldsákvarðanir teknar. Stjórnin dró enga dul á að erfið verkefni biði hennar. Allir þeir sem settust í ráðherrastól hafa gert sér grein fyrir að þeirra biðu erfið verkefni, niðurskurður, uppsagnir og samdráttur. Hafi einhver ekki gert sér grein fyrir því í apríl hefur sá hinn sami verið blindur. Leiðin var hins vegar vörðuð í grófum dráttum. Samið hafði verið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn, samið skyldi um Icesave, helstu línur í niðurskurði lágu fyrir og ljóst var að skatta þyrfti að hækka. Nákvæmar línur höfðu ekki verið dregnar, en útlínur rissaðar upp. Þannig var staðan strax í árdaga stjórnarinnar. Nú virðist hins vegar svo komið að stjórnin gæti fallið. Miklar deilur innan annars stjórnarflokksins hafa skekið hana og óljóst er hvort hún lifir það af. Svo virðist sem menn hafi ekki gert sér grein fyrir því hvað biði þeirra þegar samið var um stjórnina í vor. Að menn hafi ekki áttað sig á hve risavaxið verkefni beið þeirra, að nú reyndi á hverja menn þeir geymdu andspænis vandanum. Nú yrði ljóst hverjir hefðu það hlutverk að leiða þjóðina til sælli tíma og hverjir væru í stjórnmálum eingöngu til að gagnrýna. Springi stjórnin á næstunni er ljóst að sögulegt tækifæri fer forgörðum. Trauðla mun sú staða koma upp aftur að tveir vinstri flokkar nái meirihluta og geti mótað samfélagið að hugmyndum sínum með norræna velferðarhugsjón að vopni. Hún er því mikil ábyrgðin sem hvílir á herðum þeirra stjórnarliða sem véla um framtíð stjórnarinnar. Vonandi bera þeir gæfu til að setja eigin persónu til hliðar og horfa á hugsjónirnar. Annars eru þeir ekki merkilegir stjórnmálamenn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Óttarsson Proppé Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun
Það gustaði um vinstri menn hér á landi eftir kosningarnar í apríl. Þjóðin hafði veitt minnihlutastjórninni umboð sitt til að takast á við vandann og gert hana að meirihlutastjórn. Tveir vinstri flokkar höfðu fengið meirihlutafylgi; nokkuð sem aldrei hafði áður gerst í sögunni. Enga meðreiðarsveina þurfti með og hægt var að teikna upp vinstri stjórn eins og vinstri menn vildu hafa hana. Og metnaðurinn til þess var skýr. Í Norræna húsinu var stjórnin kynnt og til norðurlandanna skyldi horft. Norræn velferðarstjórn var markmiðið og stjórnarflokkarnir gumuðu af því að nú yrði frjálshyggjunni - sem þeir sögðu hafa ráðið hér óhefta síðustu ár - vísað frá háborðinu og út í horn. Félagshyggjan skyldi ráða ferðinni og með hana í huga yrðu allar stjórnvaldsákvarðanir teknar. Stjórnin dró enga dul á að erfið verkefni biði hennar. Allir þeir sem settust í ráðherrastól hafa gert sér grein fyrir að þeirra biðu erfið verkefni, niðurskurður, uppsagnir og samdráttur. Hafi einhver ekki gert sér grein fyrir því í apríl hefur sá hinn sami verið blindur. Leiðin var hins vegar vörðuð í grófum dráttum. Samið hafði verið við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn, samið skyldi um Icesave, helstu línur í niðurskurði lágu fyrir og ljóst var að skatta þyrfti að hækka. Nákvæmar línur höfðu ekki verið dregnar, en útlínur rissaðar upp. Þannig var staðan strax í árdaga stjórnarinnar. Nú virðist hins vegar svo komið að stjórnin gæti fallið. Miklar deilur innan annars stjórnarflokksins hafa skekið hana og óljóst er hvort hún lifir það af. Svo virðist sem menn hafi ekki gert sér grein fyrir því hvað biði þeirra þegar samið var um stjórnina í vor. Að menn hafi ekki áttað sig á hve risavaxið verkefni beið þeirra, að nú reyndi á hverja menn þeir geymdu andspænis vandanum. Nú yrði ljóst hverjir hefðu það hlutverk að leiða þjóðina til sælli tíma og hverjir væru í stjórnmálum eingöngu til að gagnrýna. Springi stjórnin á næstunni er ljóst að sögulegt tækifæri fer forgörðum. Trauðla mun sú staða koma upp aftur að tveir vinstri flokkar nái meirihluta og geti mótað samfélagið að hugmyndum sínum með norræna velferðarhugsjón að vopni. Hún er því mikil ábyrgðin sem hvílir á herðum þeirra stjórnarliða sem véla um framtíð stjórnarinnar. Vonandi bera þeir gæfu til að setja eigin persónu til hliðar og horfa á hugsjónirnar. Annars eru þeir ekki merkilegir stjórnmálamenn.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun