„These are not bankers, they are wankers!“ Davíð Þór Jónsson skrifar 14. febrúar 2009 00:01 Að undanförnu hef ég átt bágt með að trúa mínum eigin eyrum þegar sjálfstæðismenn tjá sig í fjölmiðlum. Hugsunin sem oftast skýtur upp kollinum þegar það gerist er: „Á hvaða reikistjörnu hefur þetta fólk haldið sig upp á síðkastið?“ Þannig er það beinlínis absúrd að heyra Árna Mathiesen tala af vandlætingu um pólitíska misbeitingu bankakerfisins. Nú efast ég ekki um að Árni sé ágætlega gefinn og sæmilega innrættur. Þess vegna trúi ég líka að hann sjái sjálfur einlæglega ekki þá himinhrópandi mótsögn sem er í slíkum orðum þegar þau hrjóta af vörum hans. Hann er bara ekki það góður leikari að hann gæti gert það án þess að bregða svip. Ég held líka að sjálfstæðismenn trúi því sjálfir að allt sem nýja ríkisstjórnin er að gera hafi verið það sem þeir ætluðu að gera sjálfir. Sjálfsagt stóð til hjá þeim að breyta lögum um Seðlabankann og skipta þar um yfirstjórn til að umheimurinn sæi að Íslendingar hygðust taka á vandanum af alvöru. Þeir sögu bara engum frá því. Ég held nefnilega að það hafi ekki enn síast inn í vitund þeirra að hagstjórn þeirra skellti skuld á þjóðina sem jafnast á við að hvert einasta hús á eyjunni hafi brunnið til kaldra kola. Þess vegna trúi ég því líka að Sigurði Kára Kristjánssyni hafi verið alvara þegar hann fullyrti að ekki væri hægt að klína ástandinu á Sjálfstæðisflokkinn. Að hans mati er með öðrum orðum ekki hægt að gera flokk, sem haft hefur stjórn efnahagsmála á sinni könnu í tæpa tvo áratugi, ábyrgan fyrir afleiðingum gjörða sinna. Maður hlýtur að spyrja sig hvað þessir menn hafi verið að gera í vinnunni síðastliðin átján ár ef ástandið er ekki á þeirra ábyrgð. Er ekki skárra, af tvennu illu, að játa á sig mistök en að viðurkenna að hafa verið fjarverandi allan þennan tíma? Auðvitað gerir fólk sér grein fyrir því að ef ekki er hægt að klína ástandinu á Sjálfstæðisflokkinn þá er það af sömu ástæðu og ekki er hægt að klína skít á svín í stíu; það er hvergi auður blettur til að klína honum á! Þetta verður vonandi útskýrt umbúðalaust fyrir þingmanninum í lok apríl. PS. Fyrirsögn þessa pistils er tilvitnun í fyrrum bankastjóra Lloyd’s bankans í London, úr spjalli sem hann átti við kunningja minn fyrir skömmu um „íslenska efnahagsundrið“. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Davíð Þór Jónsson Mest lesið Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas Skoðun Feluleikur Þorgerðar Katrínar Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Að undanförnu hef ég átt bágt með að trúa mínum eigin eyrum þegar sjálfstæðismenn tjá sig í fjölmiðlum. Hugsunin sem oftast skýtur upp kollinum þegar það gerist er: „Á hvaða reikistjörnu hefur þetta fólk haldið sig upp á síðkastið?“ Þannig er það beinlínis absúrd að heyra Árna Mathiesen tala af vandlætingu um pólitíska misbeitingu bankakerfisins. Nú efast ég ekki um að Árni sé ágætlega gefinn og sæmilega innrættur. Þess vegna trúi ég líka að hann sjái sjálfur einlæglega ekki þá himinhrópandi mótsögn sem er í slíkum orðum þegar þau hrjóta af vörum hans. Hann er bara ekki það góður leikari að hann gæti gert það án þess að bregða svip. Ég held líka að sjálfstæðismenn trúi því sjálfir að allt sem nýja ríkisstjórnin er að gera hafi verið það sem þeir ætluðu að gera sjálfir. Sjálfsagt stóð til hjá þeim að breyta lögum um Seðlabankann og skipta þar um yfirstjórn til að umheimurinn sæi að Íslendingar hygðust taka á vandanum af alvöru. Þeir sögu bara engum frá því. Ég held nefnilega að það hafi ekki enn síast inn í vitund þeirra að hagstjórn þeirra skellti skuld á þjóðina sem jafnast á við að hvert einasta hús á eyjunni hafi brunnið til kaldra kola. Þess vegna trúi ég því líka að Sigurði Kára Kristjánssyni hafi verið alvara þegar hann fullyrti að ekki væri hægt að klína ástandinu á Sjálfstæðisflokkinn. Að hans mati er með öðrum orðum ekki hægt að gera flokk, sem haft hefur stjórn efnahagsmála á sinni könnu í tæpa tvo áratugi, ábyrgan fyrir afleiðingum gjörða sinna. Maður hlýtur að spyrja sig hvað þessir menn hafi verið að gera í vinnunni síðastliðin átján ár ef ástandið er ekki á þeirra ábyrgð. Er ekki skárra, af tvennu illu, að játa á sig mistök en að viðurkenna að hafa verið fjarverandi allan þennan tíma? Auðvitað gerir fólk sér grein fyrir því að ef ekki er hægt að klína ástandinu á Sjálfstæðisflokkinn þá er það af sömu ástæðu og ekki er hægt að klína skít á svín í stíu; það er hvergi auður blettur til að klína honum á! Þetta verður vonandi útskýrt umbúðalaust fyrir þingmanninum í lok apríl. PS. Fyrirsögn þessa pistils er tilvitnun í fyrrum bankastjóra Lloyd’s bankans í London, úr spjalli sem hann átti við kunningja minn fyrir skömmu um „íslenska efnahagsundrið“.
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun
Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir Skoðun