Leiðtogar lífsins Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 31. mars 2009 06:00 Þar sem mörgum reynist Kristur dálítið dauflegur nú á tímum, þótt þessar vikur sé þúsundum barna vísað í faðm kirkjunnar sem telur sig helsta umboðsmann heilags anda og sonar hans hér um slóðir, er framboð á leiðtogum í lífinu nóg, undur í ekki stærra samfélagi. Hugmyndin um hina sterku og hrífandi leiðtoga hefur enda náð mestri fótfestu í samfélögum þar sem hugmyndir skortir. Þannig var það gjarnan í fasistaríkjunum: frek hugmyndafræði og yfirgangssöm féll í góðan jarðveg sem var rýr að öðrum gildum og nothæfum hugmyndum. Við erum ekki beint að kafna úr góðum hugmyndum þessi dægrin. Sterkar líkur eru á að hugmyndarík og vel orðuð lög okkar séu svo götótt að snjallir þjófar með aðstoð lögfræðinga sinna hafi um hábjartan dag rænt stóran hluta fjármagnseigenda stórum hluta fjárins, bæði í bréfum og seðlum. Er nema von að aðalbankastjóranum hafi dottið í hug í fullri alvöru sú allsgáða hugmynd að að gera allt þjóðfélagið að þjófafélagi á alþjóðavettvangi. Litla þjófafélagið Þörf skortir nú nýjan tilgang í lífinu, rétt eins og ræningjana forðum, þá Kasper, Jesper og Jónatan, arðvænleg störf. Helst við framleiðslu vöru sem selja má fyrir valútu. Hugmyndir eru vel þegnar: einhver vill fara að hreinrækta ull í öðrum sauðalitum en hvítum og koma fornum litstofnum ullarinnar íslensku í vernd, jafnvel takast á við það verkefni að vinna hina fornu skiptingu ullarinnar í mjúkt og hart, þel og tog, í band fyrir heiminn sem vantar bæði sokka og peysur. Annar vill nota afla sjávar í annað og merkilegra en húsdýrafóður, haus, fisk og slóg og selja heiminum svo hraðfrystan fisk að hann spriklar enn þá hann er þýddur. Þingheimur hló þegar eitthvert fíflið hélt því fram að enn mætti lesa grös og vinna úr blómknúppum þótt stór hluti heimsins haldi sig enn við þá iðju og selji okkur fjarlægan ilm sem við notum spari, bæði útvortis og innvortis. Sömu menn hafa haldið fram þeirri stefnu að vegvæða víðernin eða sökkva þeim í rafmagnslón, frekar en að hafa hér til alþjóðanota þann griðastað sem vandfundinn er í heiminum fyrir utan heitar auðnir Afríku og Asíu eða helkalda jökla sem eyðast hratt. Við getum enn gert út á gestrisni. Okkar vantar ekki einn leiðtoga heldur þúsund, ekki eina hugmynd heldur margar. Og svo nennu til að koma þeim í verk. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Þú getur leyft þér það Rannveig Borg Skoðun Þarf að rífa eina niður til að hífa mig upp? Þórunn Rakel Gylfadóttir Skoðun Látum frambjóðendur njóta sannmælis Vésteinn Ólason Skoðun Breytum reiði í gleði Natan Kolbeinsson Skoðun Almannahagsmunir, fúsk eða spilling? Brynjar Níelsson Skoðun Blóðugt upp fyrir axlir Arnar Eggert Thoroddsen Skoðun Fyrir ykkur, Blessing, Mary og Esther Guðrún Árnadóttir,Þorgerður Jörundsdóttir Skoðun Greind eða dómgreindarskortur Birna Gunnlaugsdóttir Skoðun Fylgishrun Höllu Hrundar staðfest Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Stafrænt samstarf sveitarfélaga þarf aukið vægi Sigurjón Ólafsson Skoðun
Þar sem mörgum reynist Kristur dálítið dauflegur nú á tímum, þótt þessar vikur sé þúsundum barna vísað í faðm kirkjunnar sem telur sig helsta umboðsmann heilags anda og sonar hans hér um slóðir, er framboð á leiðtogum í lífinu nóg, undur í ekki stærra samfélagi. Hugmyndin um hina sterku og hrífandi leiðtoga hefur enda náð mestri fótfestu í samfélögum þar sem hugmyndir skortir. Þannig var það gjarnan í fasistaríkjunum: frek hugmyndafræði og yfirgangssöm féll í góðan jarðveg sem var rýr að öðrum gildum og nothæfum hugmyndum. Við erum ekki beint að kafna úr góðum hugmyndum þessi dægrin. Sterkar líkur eru á að hugmyndarík og vel orðuð lög okkar séu svo götótt að snjallir þjófar með aðstoð lögfræðinga sinna hafi um hábjartan dag rænt stóran hluta fjármagnseigenda stórum hluta fjárins, bæði í bréfum og seðlum. Er nema von að aðalbankastjóranum hafi dottið í hug í fullri alvöru sú allsgáða hugmynd að að gera allt þjóðfélagið að þjófafélagi á alþjóðavettvangi. Litla þjófafélagið Þörf skortir nú nýjan tilgang í lífinu, rétt eins og ræningjana forðum, þá Kasper, Jesper og Jónatan, arðvænleg störf. Helst við framleiðslu vöru sem selja má fyrir valútu. Hugmyndir eru vel þegnar: einhver vill fara að hreinrækta ull í öðrum sauðalitum en hvítum og koma fornum litstofnum ullarinnar íslensku í vernd, jafnvel takast á við það verkefni að vinna hina fornu skiptingu ullarinnar í mjúkt og hart, þel og tog, í band fyrir heiminn sem vantar bæði sokka og peysur. Annar vill nota afla sjávar í annað og merkilegra en húsdýrafóður, haus, fisk og slóg og selja heiminum svo hraðfrystan fisk að hann spriklar enn þá hann er þýddur. Þingheimur hló þegar eitthvert fíflið hélt því fram að enn mætti lesa grös og vinna úr blómknúppum þótt stór hluti heimsins haldi sig enn við þá iðju og selji okkur fjarlægan ilm sem við notum spari, bæði útvortis og innvortis. Sömu menn hafa haldið fram þeirri stefnu að vegvæða víðernin eða sökkva þeim í rafmagnslón, frekar en að hafa hér til alþjóðanota þann griðastað sem vandfundinn er í heiminum fyrir utan heitar auðnir Afríku og Asíu eða helkalda jökla sem eyðast hratt. Við getum enn gert út á gestrisni. Okkar vantar ekki einn leiðtoga heldur þúsund, ekki eina hugmynd heldur margar. Og svo nennu til að koma þeim í verk.