Boltasumarið mikla 5. júlí 2008 00:01 Það eru gömul sannindi og ný að íþróttir eru frábært sjónvarpsefni. Sem krakki horfði ég á hvert fimleikamótið á fætur öðru og hlustaði á Bjarna Fel. lýsa stökkum Natalíu Shaposhnikovu, Elenu Mukinu og annarra fimleikameistara af slíkri innlifun að það var eins og hann hefði þjálfað þær sjálfur. Þótt áhugi minn á íslenskri knattspyrnu einskorðist við það hvort Fram takist að halda sér í deildinni og ÍBV vinni síðasta leik fyrir Þjóðhátíð finnst mér erlend stórmót í fótbolta með betri sjónvarpsviðburðum. Áhugi minn á Evrópumeistaramótinu dvínaði ekki við það að vera einmitt stödd í Rotterdam þegar Hollendingum gekk sem best. Stemmningin entist langt fram á rauða nótt. Vinkonur mínar hér heima sýndu mótinu samt fjarska lítinn áhuga. Þó gat ég ekki séð annað en að þær hrifust með þegar ég lýsti því fyrir þeim hvað leikur Króata gegn Portúgölum hafði verið magnaður. Jafntefli á lokasekúndunni og vítaspyrnukeppni. Hvað biður maður um meira? Stelpurnar urðu verulega hissa þegar mér tókst að bregða fyrir mig orðasambandinu „að brenna af“. Þessu áttu þær ekki von á frá mér. Þá óx mér ásmegin og ég tók að segja þeim hvernig menn höfðu „hreinsað frá markinu“. Mín ekki alin upp í Safamýrinni fyrir ekki neitt. Í fótboltanum eru menn ekki fundnir sekir um ólöglega lyfjanotkun hægri vinstri eins og gerist til dæmis fulloft í frjálsum íþróttum. Því fær maður á tilfinninguna að knattspyrnukapparnir hafi raunverulega lagt eitthvað á sig til að öðlast þá færni sem þeir búa yfir en hafi ekki bara úðað í sig pillum. Eitt það besta við Evrópumeistaramótið í sumar var líka að sjónvarpsfréttatíminn var færður eitthvað – ég man ekki hvert – og ég vandist því af því að horfa á hann. Í blöðunum voru fréttirnar farnar að snúast um hrúta í tveimur reifum sem orðnir voru að ísbjörnum og drengi sem höfðu komið að kofunum sínum gjörónýtum. Þetta tvennt dugði til að maður áttaði sig á því að það væri gúrka. Og það var ekki fyrr en löngu eftir mótið að það rann upp fyrir mér að það voru ekki Portúgalar sem att höfðu kappi við Króata, heldur Tyrkir en ég nennti ekki að leiðrétta það við vinkonur mínar. Þetta kennir þeim bara að fylgjast sjálfar með næst. Hvað segiði, stelpur, bolti og sódavatn heima hjá mér? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun Þátttökuverðlaun Þórdísar Ragnar Þór Pétursson Skoðun Er ég ömurlegt foreldri ef ég segi nei við barnið mitt? Stefán Þorri Helgason Skoðun Ákall til ESB-sinna: Hvar eru undanþágurnar? Einar Jóhannes Guðnason Skoðun Vindorkuvæðing í skjóli nætur Kristín Helga Gunnarsdóttir Skoðun Fjármálaráðherra búinn að segja A Ögmundur Jónasson Skoðun Hagfræði-tilgáta ómeðtekin Karl Guðlaugsson Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Hvar liggur ábyrgð hins fullorðna á hegðun ungmenna í samfélaginu? Rakel Guðbjörnsdóttir Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley Skoðun
Það eru gömul sannindi og ný að íþróttir eru frábært sjónvarpsefni. Sem krakki horfði ég á hvert fimleikamótið á fætur öðru og hlustaði á Bjarna Fel. lýsa stökkum Natalíu Shaposhnikovu, Elenu Mukinu og annarra fimleikameistara af slíkri innlifun að það var eins og hann hefði þjálfað þær sjálfur. Þótt áhugi minn á íslenskri knattspyrnu einskorðist við það hvort Fram takist að halda sér í deildinni og ÍBV vinni síðasta leik fyrir Þjóðhátíð finnst mér erlend stórmót í fótbolta með betri sjónvarpsviðburðum. Áhugi minn á Evrópumeistaramótinu dvínaði ekki við það að vera einmitt stödd í Rotterdam þegar Hollendingum gekk sem best. Stemmningin entist langt fram á rauða nótt. Vinkonur mínar hér heima sýndu mótinu samt fjarska lítinn áhuga. Þó gat ég ekki séð annað en að þær hrifust með þegar ég lýsti því fyrir þeim hvað leikur Króata gegn Portúgölum hafði verið magnaður. Jafntefli á lokasekúndunni og vítaspyrnukeppni. Hvað biður maður um meira? Stelpurnar urðu verulega hissa þegar mér tókst að bregða fyrir mig orðasambandinu „að brenna af“. Þessu áttu þær ekki von á frá mér. Þá óx mér ásmegin og ég tók að segja þeim hvernig menn höfðu „hreinsað frá markinu“. Mín ekki alin upp í Safamýrinni fyrir ekki neitt. Í fótboltanum eru menn ekki fundnir sekir um ólöglega lyfjanotkun hægri vinstri eins og gerist til dæmis fulloft í frjálsum íþróttum. Því fær maður á tilfinninguna að knattspyrnukapparnir hafi raunverulega lagt eitthvað á sig til að öðlast þá færni sem þeir búa yfir en hafi ekki bara úðað í sig pillum. Eitt það besta við Evrópumeistaramótið í sumar var líka að sjónvarpsfréttatíminn var færður eitthvað – ég man ekki hvert – og ég vandist því af því að horfa á hann. Í blöðunum voru fréttirnar farnar að snúast um hrúta í tveimur reifum sem orðnir voru að ísbjörnum og drengi sem höfðu komið að kofunum sínum gjörónýtum. Þetta tvennt dugði til að maður áttaði sig á því að það væri gúrka. Og það var ekki fyrr en löngu eftir mótið að það rann upp fyrir mér að það voru ekki Portúgalar sem att höfðu kappi við Króata, heldur Tyrkir en ég nennti ekki að leiðrétta það við vinkonur mínar. Þetta kennir þeim bara að fylgjast sjálfar með næst. Hvað segiði, stelpur, bolti og sódavatn heima hjá mér?
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun