Reynir á sjálfstraust bænda Jón Kaldal skrifar 28. júlí 2008 08:00 Frá Genf bárust um helgina þau gleðilegu tíðindi fyrir íslenska neytendur að góðar líkur séu á að tollar verði lækkaðir af innfluttum landbúnaðarvörum og að reglur um innflutning þeirra verði rýmkaðar verulega. Ef þetta gengur eftir verður það veruleg búbót fyrir heimilin í landinu. Forsvarsmenn bænda eru aftur á móti áhyggjufullir, eins og við var að búast. Sendinefndir frá 152 ríkjum hafa síðastliðna viku freistað þess á vegum Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar að fá botn í svokallaðar Doha-viðræður, sem kenndar eru við höfuðborga Katar og hófust haustið 2001. Upprunalega hugmyndin snerist um að setja saman viðskiptasamkomulag á breiðu sviði, sem átti að rétta af slagsíðu í alþjóðaviðskiptum á kostnað þróunarríkja. Sjö árum síðar og á fjórðu samningalotu liggja fyrir drög að samningi, sem þykir líklegt að verði samþykktur. Ef viðræðurnar fara út um þúfur er hins vegar ljóst að ekki mun í nánustu framtíð nást viðlíka samkomulag um viðskipti milli landa með vörur og þjónustu. Meðal háværustu gagnrýni á fyrirliggjandi samning er að hann muni ekki hafa tilætluð jákvæð áhrif á efnahag þróunarríkjanna. Gömlu stóru viðskiptaveldin, með Evrópusambandið og Bandaríkin í fararbroddi, þykja vilja fá mikið fyrir sinn snúð. Enginn vafi leikur hins vegar á því að samkomulagið myndi hafa veruleg jákvæð áhrif á efnahag íslenskra heimila. Óþarfi er að fjölyrða um hátt verðlag hér á landi. Það liggur fyrir að óvíða í heiminum þarf fólk að borga jafn mikið fyrir nauðsynjar og hér. Um það bil tveir þriðju af matarinnkaupum heimilanna í landinu eru íslenskar vörur og þar vega landbúnaðarvörur þyngst. Landbúnaðarssamningar stjórnvalda hafa þó aldrei verið gerðir með heimilisbókhald landsmanna í huga. Íslendingar eru heimsmeistarar í landbúnaðarstyrkjum. Hér nemur stuðningur úr vösum skattgreiðenda við landbúnaðinn um 62 prósentum af afurðaverðmætinu, sem er um það bil tvöfalt hærra hlutfall en að meðaltali í OECD-ríkjunum. Úti í búð þarf svo að punga út fyrir hinum hlutanum af aðstoðinni í formi hás vöruverðs. Auðvitað ættu íslensk stjórnvöld að vera búin að breyta þessu kerfi að eigin frumkvæði fyrir löngu. Ef samningar nást í Genf heyrir það hins vegar örugglega sögunni til. Og þá reynir á dug og sjálfstraust íslenskra bænda. Skoðanakönnun sem Bændasamtökin lét framkvæma fyrr á þessu ári sýnir að þjóðin kann mjög vel að meta innlendar landbúnaðarvörur: 94 prósent svarenda telja skipta miklu máli að landbúnaður verði stundaður hér til framtíðar, 75 prósent telja gæði innlendrar framleiðslu meiri en innfluttrar og 62 prósent eru tilbúin að greiða hærra verð fyrir innfluttu vöruna. Forsvarsmenn Bændasamtakanna voru að vonum stoltir þegar þeir kynntu þessar niðurstöður. Þær benda líka til þess að þeir mæti sterkir til leiks í mögulegri samkeppni við innflutning. Gæðavara verður alltaf eftirsótt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Halldór 18.05.2024 Halldór Halla Hrund eða Katrín? Reynir Böðvarsson Skoðun Er klassískt frjálslyndi orðið að jaðarskoðun? Kári Allansson Skoðun Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Góð gildi og staðfesta Höllu Hrundar Margrét Reynisdóttir Skoðun Kynhluthlaust mál, máltilfinning og forsetaframboð Höskuldur Þráinsson Skoðun Forseti Íslands veifaði mér Fjóla Einarsdóttir Skoðun Til áréttingar Kári Stefánsson Skoðun Ákall til framtíðar: Nám í félagsráðgjöf! Steinunn Bergmann Skoðun Formaður húsfélagsins Guðmundur Andri Thorsson Skoðun
Frá Genf bárust um helgina þau gleðilegu tíðindi fyrir íslenska neytendur að góðar líkur séu á að tollar verði lækkaðir af innfluttum landbúnaðarvörum og að reglur um innflutning þeirra verði rýmkaðar verulega. Ef þetta gengur eftir verður það veruleg búbót fyrir heimilin í landinu. Forsvarsmenn bænda eru aftur á móti áhyggjufullir, eins og við var að búast. Sendinefndir frá 152 ríkjum hafa síðastliðna viku freistað þess á vegum Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar að fá botn í svokallaðar Doha-viðræður, sem kenndar eru við höfuðborga Katar og hófust haustið 2001. Upprunalega hugmyndin snerist um að setja saman viðskiptasamkomulag á breiðu sviði, sem átti að rétta af slagsíðu í alþjóðaviðskiptum á kostnað þróunarríkja. Sjö árum síðar og á fjórðu samningalotu liggja fyrir drög að samningi, sem þykir líklegt að verði samþykktur. Ef viðræðurnar fara út um þúfur er hins vegar ljóst að ekki mun í nánustu framtíð nást viðlíka samkomulag um viðskipti milli landa með vörur og þjónustu. Meðal háværustu gagnrýni á fyrirliggjandi samning er að hann muni ekki hafa tilætluð jákvæð áhrif á efnahag þróunarríkjanna. Gömlu stóru viðskiptaveldin, með Evrópusambandið og Bandaríkin í fararbroddi, þykja vilja fá mikið fyrir sinn snúð. Enginn vafi leikur hins vegar á því að samkomulagið myndi hafa veruleg jákvæð áhrif á efnahag íslenskra heimila. Óþarfi er að fjölyrða um hátt verðlag hér á landi. Það liggur fyrir að óvíða í heiminum þarf fólk að borga jafn mikið fyrir nauðsynjar og hér. Um það bil tveir þriðju af matarinnkaupum heimilanna í landinu eru íslenskar vörur og þar vega landbúnaðarvörur þyngst. Landbúnaðarssamningar stjórnvalda hafa þó aldrei verið gerðir með heimilisbókhald landsmanna í huga. Íslendingar eru heimsmeistarar í landbúnaðarstyrkjum. Hér nemur stuðningur úr vösum skattgreiðenda við landbúnaðinn um 62 prósentum af afurðaverðmætinu, sem er um það bil tvöfalt hærra hlutfall en að meðaltali í OECD-ríkjunum. Úti í búð þarf svo að punga út fyrir hinum hlutanum af aðstoðinni í formi hás vöruverðs. Auðvitað ættu íslensk stjórnvöld að vera búin að breyta þessu kerfi að eigin frumkvæði fyrir löngu. Ef samningar nást í Genf heyrir það hins vegar örugglega sögunni til. Og þá reynir á dug og sjálfstraust íslenskra bænda. Skoðanakönnun sem Bændasamtökin lét framkvæma fyrr á þessu ári sýnir að þjóðin kann mjög vel að meta innlendar landbúnaðarvörur: 94 prósent svarenda telja skipta miklu máli að landbúnaður verði stundaður hér til framtíðar, 75 prósent telja gæði innlendrar framleiðslu meiri en innfluttrar og 62 prósent eru tilbúin að greiða hærra verð fyrir innfluttu vöruna. Forsvarsmenn Bændasamtakanna voru að vonum stoltir þegar þeir kynntu þessar niðurstöður. Þær benda líka til þess að þeir mæti sterkir til leiks í mögulegri samkeppni við innflutning. Gæðavara verður alltaf eftirsótt.
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Ef þú kýst Höllu Tómasdóttur eða Jón Gnarr gætirðu verið að kjósa Katrínu! Ole Anton Bieltvedt Skoðun