Íslensk siðfágun Þráinn Bertelsson skrifar 21. júlí 2008 06:00 Í upphafi sólarlandaferða fór miklum sögum af heimóttarhætti Íslendinga. Þá hófust öll ferðalög í keflvískum bárujárnsskúr þar sem ferðafólk tók til við að sturta í sig brenndum drykkjum klukkan sex á morgnana þótt penar dömur og bindindismenn létu sér nægja að kneifa sterkan bjór. Á þessum tíma stóð Íslendingum mikill stuggur af lifnaðarháttum annarra þjóða, einkum mataræði þeirra og höfðu það fyrir satt að útlendingar nærðust mestan part á froskum. Mótleikurinn var sá að taka með sér nestisskrínu og halda kyrru fyrir á hótelherbergi sínu og stýfa súra hrútspunga úr hnefa og skola niður með rommi í kók í stað þess að láta eitra fyrir sig á veitingahúsum. Útlendingar fengu snemma það orð á sig að þeir væru ekki með öllu frómir. Íslendingum sem hleyptu heimdraganum í fyrsta sinn var jafnan ráðlagt að gæta sín á þjófum, einkum vasaþjófum. Ástæðan fyrir því að Íslendingar lögðu það yfirleitt á sig að ferðast var sú uppgötvun að verðlag á áfengi virtist tengjast breiddargráðum, þannig að í sólarlöndum var hægt að drekka sig í ómegin fyrir sanngjarnt verð. Með tímanum hefur æ fleiri Íslendingum tekist að yfirvinna þann eðlislæga ótta sem íbúum smáeyja stafar af útlendingum. Ferðalög eru orðin almenn og mataræði þjóðarinnar hefur verið uppfært til samræmis við reynslu og kunnáttu annarra þjóða síðan frystikistan leysti saltketstunnuna af hólmi. Heimóttarhátturinn lifir þó enn í fordómafullri afstöðu til Evrópusambandsins, sem sumir telja i einlægni að hafi það eina markmið að tortíma sjálfstæði Íslendinga. Í sólarlöndum hér áður fyrr þóttu heimsóknir fordrukkinna Íslendinga næstum jafnfyrirkvíðanlegar og herferðir Þjóðverja. Allt hefur þetta þó breyst og mörlandinn er talinn meðal reffilegri þjóða á baðströndum heimsins. Jafnvel íslenskir karlmenn vekja athygli fyrir fágaða framkomu að ekki sé minnst á íslenskt kvenfólk sem löngum hefur talist alheimsprýði - enda eru íslenskar konur komnar af írskum prinsessum meðan við karlmennirnir rekjum ættir okkar til norskra víkingadurga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið Ferðamenn: Vanmetnir skattgreiðendur í íslensku hagkerfi Þórir Garðarsson Skoðun Góð vísa... Ole Anton Bieltvedt Skoðun Við höfum ekki efni á tvískinnungi SFS Vala Árnadóttir Skoðun Halldór 03.05.2025 Halldór Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Hvað getum við lært af Víetnamstríðinu? Einar Magnússon Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Í upphafi sólarlandaferða fór miklum sögum af heimóttarhætti Íslendinga. Þá hófust öll ferðalög í keflvískum bárujárnsskúr þar sem ferðafólk tók til við að sturta í sig brenndum drykkjum klukkan sex á morgnana þótt penar dömur og bindindismenn létu sér nægja að kneifa sterkan bjór. Á þessum tíma stóð Íslendingum mikill stuggur af lifnaðarháttum annarra þjóða, einkum mataræði þeirra og höfðu það fyrir satt að útlendingar nærðust mestan part á froskum. Mótleikurinn var sá að taka með sér nestisskrínu og halda kyrru fyrir á hótelherbergi sínu og stýfa súra hrútspunga úr hnefa og skola niður með rommi í kók í stað þess að láta eitra fyrir sig á veitingahúsum. Útlendingar fengu snemma það orð á sig að þeir væru ekki með öllu frómir. Íslendingum sem hleyptu heimdraganum í fyrsta sinn var jafnan ráðlagt að gæta sín á þjófum, einkum vasaþjófum. Ástæðan fyrir því að Íslendingar lögðu það yfirleitt á sig að ferðast var sú uppgötvun að verðlag á áfengi virtist tengjast breiddargráðum, þannig að í sólarlöndum var hægt að drekka sig í ómegin fyrir sanngjarnt verð. Með tímanum hefur æ fleiri Íslendingum tekist að yfirvinna þann eðlislæga ótta sem íbúum smáeyja stafar af útlendingum. Ferðalög eru orðin almenn og mataræði þjóðarinnar hefur verið uppfært til samræmis við reynslu og kunnáttu annarra þjóða síðan frystikistan leysti saltketstunnuna af hólmi. Heimóttarhátturinn lifir þó enn í fordómafullri afstöðu til Evrópusambandsins, sem sumir telja i einlægni að hafi það eina markmið að tortíma sjálfstæði Íslendinga. Í sólarlöndum hér áður fyrr þóttu heimsóknir fordrukkinna Íslendinga næstum jafnfyrirkvíðanlegar og herferðir Þjóðverja. Allt hefur þetta þó breyst og mörlandinn er talinn meðal reffilegri þjóða á baðströndum heimsins. Jafnvel íslenskir karlmenn vekja athygli fyrir fágaða framkomu að ekki sé minnst á íslenskt kvenfólk sem löngum hefur talist alheimsprýði - enda eru íslenskar konur komnar af írskum prinsessum meðan við karlmennirnir rekjum ættir okkar til norskra víkingadurga.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun