Haltu kjafti og vertu þæg Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 28. desember 2008 18:21 Enn erum við í jólaboðinu og biskupinn og allt hans hyski hefur sagt við okkur látlaust í stillilega rómnum alla jólahelgina: Verum stillt, verum stillt, rétt eins og fastahópar í jólamætingu þjóðkirkjunnar séu venjubundnir óróaseggir á þeim árstíma. Við sem heima sitjum erum til alls vís. Og á annan kölluðu æðstuprestar sjálfsdýrkunar með samviskubiti söfnuð sinn í líkamsræktarstöðvarnar þangað sem fólk sækir stritið, sem finnst ekki heima við, og félagsskapinn við ókunnuga, sem eru þægilegri samvistum en heimilisfólkið með sínar þarfir: Völd clash eða var það Vörld krass? Næst er að bíða lágkúrunnar í áramótaræðum stjórnmálaforingjanna, eins og þeir eru kallaðir, sem svo toppast á nýársdaginn sjálfan í nýjasta ákalli forsetans eftir vindátt: hvert blæs? Eitt er víst: stormurinn hefur ekki enn skekið svo valdastólana að neinn sé úr þeim fallinn. Ráðamenn ætla sér að þumbast við og láta sína menn sitja áfram: seðlabankastjórnina og stjórana; fjármálaeftirlitið, forstjóra og stjórn; ráðherrar fjármála og viðskipta skulu sitja áfram enda raunar ósanngjarnt að þeir sendlar víki: nær væri að henda forsætisráðherra og utanríkisráðherra sem bera á endanum ábyrgðina á frjálshyggjurústunum áður en skipt verður um settið í kosningum sem þau skötuhjú virðast staðráðin í að láta ekki henda þjóðina fyrr en í lengstu lög. Og frúin er tekin að ávarpa sjálfstæðismenn með orðfáum hótunum. Reyndar er óljóst um hennar eigið bakland: hvað ætla Samfylkingarmenn upp til hópa að láta lengi berja sig áfram í þunglyndislegan göngutúr með ráðvilltum sjálfstæðismönnum? Var þetta upphaf hinnar miklu sóknar jafnaðarstefnunnar? Hefur flokkurinn einhverja stefnu í Evrópumálinu annað en gefnar forsendur og almennt orðaða vinnutilhögun? Hver eru efnisatriðin? Og hvað ætlar íhaldið að gera nú: einhverjir kallar eru teknir að þvaðra um gömlu gildin og eiga þá við annað en forna hyglunar- og þöggunarflokkakerfið, heim heildsalanna og Moggans: það eru gildi eins og heiðarleiki í viðskiptum og ábyrgð. Sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir! Hó hó hó segir jólasveinninn. Komdu úr skápnum! Ekki hefur áður í sögu landsins horfið jafn snögglega grunnstoð undan félagshreyfingu eins og þegar frjálshyggjan skrapp út í tómið úr veröldinni kringum Valhöll, ekki einu sinni þegar flokkurinn missti kommúnismann og Kanann með örfárra ára bili. Nú er hátíð hinna forneskjulega trúarbragða sem eiga sér dygga fylgjendur í stjórnmálaflokkum, þá sem trúa á jólasveininn og ljúga til um fæðingu frelsara í Betlehem. Þeir safnast saman í hópa sem ætla að leiða almenning áfram á vegferðinni, að þessu sinni upp úr díki skuldanna sem hrekklaus almenningur lét gabba og ljúga sig útí. Burt frá gjaldþrota hugsjónum, ónýtum fyrirheitum og fagurgala stjórnmálahreyfinganna - en hvert? Hvert er best að láta teyma sig? Hvert er rétt að stefna? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Manneklan er víða Brynhildur Bolladóttir Skoðun Suður-Íslendinga sögurnar Hans Birgisson Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun Hættulegustu tækin í umferðinni Eva Hauksdóttir Skoðun Hækka launin þín þegar fasteignamatið á íbúðinni þinni hækkar? Daði Freyr Ólafsson Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson Skoðun Hvað myndi Sesselja segja? Hallbjörn V. Fríðhólm Skoðun Þegar sannleikurinn verður fórnarlamb Davíð Bergmann Skoðun Hafrannsóknastofnun leggur til 95 prósent samdrátt í sjókvíaeldi á laxi Jón Kaldal Skoðun
Enn erum við í jólaboðinu og biskupinn og allt hans hyski hefur sagt við okkur látlaust í stillilega rómnum alla jólahelgina: Verum stillt, verum stillt, rétt eins og fastahópar í jólamætingu þjóðkirkjunnar séu venjubundnir óróaseggir á þeim árstíma. Við sem heima sitjum erum til alls vís. Og á annan kölluðu æðstuprestar sjálfsdýrkunar með samviskubiti söfnuð sinn í líkamsræktarstöðvarnar þangað sem fólk sækir stritið, sem finnst ekki heima við, og félagsskapinn við ókunnuga, sem eru þægilegri samvistum en heimilisfólkið með sínar þarfir: Völd clash eða var það Vörld krass? Næst er að bíða lágkúrunnar í áramótaræðum stjórnmálaforingjanna, eins og þeir eru kallaðir, sem svo toppast á nýársdaginn sjálfan í nýjasta ákalli forsetans eftir vindátt: hvert blæs? Eitt er víst: stormurinn hefur ekki enn skekið svo valdastólana að neinn sé úr þeim fallinn. Ráðamenn ætla sér að þumbast við og láta sína menn sitja áfram: seðlabankastjórnina og stjórana; fjármálaeftirlitið, forstjóra og stjórn; ráðherrar fjármála og viðskipta skulu sitja áfram enda raunar ósanngjarnt að þeir sendlar víki: nær væri að henda forsætisráðherra og utanríkisráðherra sem bera á endanum ábyrgðina á frjálshyggjurústunum áður en skipt verður um settið í kosningum sem þau skötuhjú virðast staðráðin í að láta ekki henda þjóðina fyrr en í lengstu lög. Og frúin er tekin að ávarpa sjálfstæðismenn með orðfáum hótunum. Reyndar er óljóst um hennar eigið bakland: hvað ætla Samfylkingarmenn upp til hópa að láta lengi berja sig áfram í þunglyndislegan göngutúr með ráðvilltum sjálfstæðismönnum? Var þetta upphaf hinnar miklu sóknar jafnaðarstefnunnar? Hefur flokkurinn einhverja stefnu í Evrópumálinu annað en gefnar forsendur og almennt orðaða vinnutilhögun? Hver eru efnisatriðin? Og hvað ætlar íhaldið að gera nú: einhverjir kallar eru teknir að þvaðra um gömlu gildin og eiga þá við annað en forna hyglunar- og þöggunarflokkakerfið, heim heildsalanna og Moggans: það eru gildi eins og heiðarleiki í viðskiptum og ábyrgð. Sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir! Hó hó hó segir jólasveinninn. Komdu úr skápnum! Ekki hefur áður í sögu landsins horfið jafn snögglega grunnstoð undan félagshreyfingu eins og þegar frjálshyggjan skrapp út í tómið úr veröldinni kringum Valhöll, ekki einu sinni þegar flokkurinn missti kommúnismann og Kanann með örfárra ára bili. Nú er hátíð hinna forneskjulega trúarbragða sem eiga sér dygga fylgjendur í stjórnmálaflokkum, þá sem trúa á jólasveininn og ljúga til um fæðingu frelsara í Betlehem. Þeir safnast saman í hópa sem ætla að leiða almenning áfram á vegferðinni, að þessu sinni upp úr díki skuldanna sem hrekklaus almenningur lét gabba og ljúga sig útí. Burt frá gjaldþrota hugsjónum, ónýtum fyrirheitum og fagurgala stjórnmálahreyfinganna - en hvert? Hvert er best að láta teyma sig? Hvert er rétt að stefna?
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Framtíðarskipulag Keldnalands er ekki útópía – og þaðan af síður dystópía Birkir Ingibjartsson Skoðun