Heilsuleysi Dana Gerður Kristný skrifar 29. mars 2008 06:00 Á háskólaárunum hnaut ég um þá speki að fjölmiðlar endurspegluðu samtímann. Á henni hef ég hangið eins og hundur á roði þar til nú um páskahelgina að á mig komu vöflur. Kliðmjúk rödd fréttamanns Ríkisútvarpsins sagði frá því að rúmlega fjórði hver Dani þjáðist af ólæknandi sjúkdómi. Hann nefndi sem dæmi sykursýki, krabbamein, hjartveiki og lungnasjúkdóma af völdum reykinga. Og það var ekki verið að fara fínt í þetta því klykkt var út með að heil milljón Dana væri þegar með ólæknandi sjúkdóma eins og astma, ofnæmi, gigt og alls konar geðkvilla. Í fyrradag birti Morgunblaðið síðan aðra frétt um heilsuleysi Dana. Þar er sagt frá því að talið sé að tvær milljónir þeirra þjáist af höfuðverk og það er ekki aðeins vegna mígrenis heldur líka vegna spennu og streitu. Já, það tók því fyrir Dani að efast um íslensku útrásina á sínum tíma eins og allt flýtur í gigt og geðveiki hjá þeim, hugsaði ég með mér. Sem dyggur lesandi danskra fjölmiðla, eins og húsbúnaðarblaðsins Bolig og tískutímaritanna Eurowoman og Costume, verð ég samt að viðurkenna að þessi hluti dansks samtíma hafði gjörsamlega farið framhjá mér. Ég get svoleiðis svarið að ekkert af því ágæta fólki sem birtist í þessum tímaritum ber það með sér að þjást af einu eða neinu - nema þá helst afskaplega dýrum húsgagna- og fatasmekk. Getur verið að ritstjórarnir séu gagngert að reyna að þyrla ryki í augun á mér og öðrum lesendum sínum? Ég greip nýjasta Costume og blaðaði í gegnum það í leit að hjartveikum hönnuðum eða astmaveikum fyrirsætum. Reyndar er stúlkan á forsíðunni klædd náttbuxum en það er örugglega ekki vegna þess að hún sé eitthvað slöpp, heldur vegna þess að náttbuxur eru í tísku í sumar. Það var ekki fyrr en ég greip Eurowoman sem ég hnaut loks um nokkuð sem rímaði fullkomlega við heimsmynd mína þótt það hafi reyndar lítið með sjúkdóma að gera - og þó. Í nýjasta tölublaðinu er rætt við þrjár ungar stjórnmálakonur sem minnast á það sem þær kalla Rip, Rap og Rup-heilkennið en það er þegar karlar ráða alltaf sína líka í stöður. Og hafið þið séð nýráðinn aðstoðarmann Steingríms J. Sigfússonar? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Mest lesið Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson Skoðun Gegn hernaði hvers konar Gunnar Björgvinsson Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Á háskólaárunum hnaut ég um þá speki að fjölmiðlar endurspegluðu samtímann. Á henni hef ég hangið eins og hundur á roði þar til nú um páskahelgina að á mig komu vöflur. Kliðmjúk rödd fréttamanns Ríkisútvarpsins sagði frá því að rúmlega fjórði hver Dani þjáðist af ólæknandi sjúkdómi. Hann nefndi sem dæmi sykursýki, krabbamein, hjartveiki og lungnasjúkdóma af völdum reykinga. Og það var ekki verið að fara fínt í þetta því klykkt var út með að heil milljón Dana væri þegar með ólæknandi sjúkdóma eins og astma, ofnæmi, gigt og alls konar geðkvilla. Í fyrradag birti Morgunblaðið síðan aðra frétt um heilsuleysi Dana. Þar er sagt frá því að talið sé að tvær milljónir þeirra þjáist af höfuðverk og það er ekki aðeins vegna mígrenis heldur líka vegna spennu og streitu. Já, það tók því fyrir Dani að efast um íslensku útrásina á sínum tíma eins og allt flýtur í gigt og geðveiki hjá þeim, hugsaði ég með mér. Sem dyggur lesandi danskra fjölmiðla, eins og húsbúnaðarblaðsins Bolig og tískutímaritanna Eurowoman og Costume, verð ég samt að viðurkenna að þessi hluti dansks samtíma hafði gjörsamlega farið framhjá mér. Ég get svoleiðis svarið að ekkert af því ágæta fólki sem birtist í þessum tímaritum ber það með sér að þjást af einu eða neinu - nema þá helst afskaplega dýrum húsgagna- og fatasmekk. Getur verið að ritstjórarnir séu gagngert að reyna að þyrla ryki í augun á mér og öðrum lesendum sínum? Ég greip nýjasta Costume og blaðaði í gegnum það í leit að hjartveikum hönnuðum eða astmaveikum fyrirsætum. Reyndar er stúlkan á forsíðunni klædd náttbuxum en það er örugglega ekki vegna þess að hún sé eitthvað slöpp, heldur vegna þess að náttbuxur eru í tísku í sumar. Það var ekki fyrr en ég greip Eurowoman sem ég hnaut loks um nokkuð sem rímaði fullkomlega við heimsmynd mína þótt það hafi reyndar lítið með sjúkdóma að gera - og þó. Í nýjasta tölublaðinu er rætt við þrjár ungar stjórnmálakonur sem minnast á það sem þær kalla Rip, Rap og Rup-heilkennið en það er þegar karlar ráða alltaf sína líka í stöður. Og hafið þið séð nýráðinn aðstoðarmann Steingríms J. Sigfússonar?
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Umbætur á skólakerfinu. Hættum að ljúga. Hættum því alveg og hættum því strax Atli Harðarson Skoðun