Tröllin hlæja ho, ho, ho Gerður Kristný skrifar 16. febrúar 2008 07:00 Eitt sinn vann ég á vikublaði þar sem ég annaðist meðal annars opnu þar sem birtar voru aðsendar ljósmyndir. Fljótlega komst ég að raun um að það var aðallega tvennt sem fólki fannst skemmtilegt að deila með öðrum lesendum, í fyrsta lagi myndum af hundum með sólgleraugu og í öðru lagi myndum af ungbörnum sem komið hafði verið fyrir innan í þvottavélum. Ég gat alveg liðið þessa bjánalegu hunda en hinar sendi ég óbirtar til baka dauðhrædd um að einhver óvitinn tæki upp á því að leika þvottavélaatriðið eftir. Svona getur þetta verið. Það sem einum finnst ægilega skondið og skemmtilegt fyllir aðra hryllingi. Fyrir stuttu mátti þjóðin rýna í eigin barm og velta því fyrir sér hvort það væri í lagi að henda gaman að geðsjúkdómum. Hvort þunglyndi væri skemmtilegra en lungnakrabbi. Hvort frekar mætti flissa að geðdeyfð en gláku. Varla fyrirfinnst sú fjölskylda hér á landi sem ekki hefur fengið að kenna á geðsjúkdómi og því vita flestir hvað þeir geta verið ömurlegir bæði fyrir sjúklingana og aðstandendurna. Kannski er það líka þess vegna sem fólk hefur jafnríka þörf fyrir að gera grín að geðsjúkdómum. Það getur verið nauðsynlegt til að létta aðeins á spennunni eða eins og Ómar Ragnarsson kvað hér um árið: Hlæja verður margur þótt gamanið sé grátt. Aldrei hafa sögur af geðrænum sjúkdómum loðað jafnsterkt við neinn hóp hér á landi og þau sem boðið hafa sig fram í gegnum tíðina á móti sitjandi forseta. Svo virðist sem þjóðinni þyki andlegt óstabílitet það eina sem geti útskýrt slíka fyrirhöfn og fjáraustur. Ég efast um að þetta veikindaorð rjátlist nokkru sinni af þessum fámenna hópi nema svo ólíklega vilji til að einhver þeirra nái kosningu og hreiðri glaðbeittur um sig á Bessastöðum. „Já, það var nú alltaf kraftur í henni/honum. Hún/hann vissi alltaf hvað hún/hann vildi," á þjóðin þá eftir að segja og bæta síðan við: „Það þarf nú örugglega vissa klikkun að láta sér detta þetta í hug." Þetta er nefnilega einn þeirra frasa sem við notum um þá sem sýna frumkvæði og þora að láta villtustu drauma sína rætast. Í hugum okkar er oft furðustutt á milli brilljans og brjálæðis. Við hin getum síðan talið okkur trú um að við lifum lífinu lifandi með því að skella einhvern tímann sólgleraugum á nefið á smábarninu og troða síðan hundinum inn í þvottavélina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gerður Kristný Tengdar fréttir M/s Ísland Mótorskipið Ísland siglir óræðan kúrs suðvestur af landinu. Radarinn er í ólagi og framundan er þrútið loft og þykkur sjór. Veislunni í matsalnum er lokið og farþegar teknir að ókyrrast. 16. febrúar 2008 08:00 Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun
Eitt sinn vann ég á vikublaði þar sem ég annaðist meðal annars opnu þar sem birtar voru aðsendar ljósmyndir. Fljótlega komst ég að raun um að það var aðallega tvennt sem fólki fannst skemmtilegt að deila með öðrum lesendum, í fyrsta lagi myndum af hundum með sólgleraugu og í öðru lagi myndum af ungbörnum sem komið hafði verið fyrir innan í þvottavélum. Ég gat alveg liðið þessa bjánalegu hunda en hinar sendi ég óbirtar til baka dauðhrædd um að einhver óvitinn tæki upp á því að leika þvottavélaatriðið eftir. Svona getur þetta verið. Það sem einum finnst ægilega skondið og skemmtilegt fyllir aðra hryllingi. Fyrir stuttu mátti þjóðin rýna í eigin barm og velta því fyrir sér hvort það væri í lagi að henda gaman að geðsjúkdómum. Hvort þunglyndi væri skemmtilegra en lungnakrabbi. Hvort frekar mætti flissa að geðdeyfð en gláku. Varla fyrirfinnst sú fjölskylda hér á landi sem ekki hefur fengið að kenna á geðsjúkdómi og því vita flestir hvað þeir geta verið ömurlegir bæði fyrir sjúklingana og aðstandendurna. Kannski er það líka þess vegna sem fólk hefur jafnríka þörf fyrir að gera grín að geðsjúkdómum. Það getur verið nauðsynlegt til að létta aðeins á spennunni eða eins og Ómar Ragnarsson kvað hér um árið: Hlæja verður margur þótt gamanið sé grátt. Aldrei hafa sögur af geðrænum sjúkdómum loðað jafnsterkt við neinn hóp hér á landi og þau sem boðið hafa sig fram í gegnum tíðina á móti sitjandi forseta. Svo virðist sem þjóðinni þyki andlegt óstabílitet það eina sem geti útskýrt slíka fyrirhöfn og fjáraustur. Ég efast um að þetta veikindaorð rjátlist nokkru sinni af þessum fámenna hópi nema svo ólíklega vilji til að einhver þeirra nái kosningu og hreiðri glaðbeittur um sig á Bessastöðum. „Já, það var nú alltaf kraftur í henni/honum. Hún/hann vissi alltaf hvað hún/hann vildi," á þjóðin þá eftir að segja og bæta síðan við: „Það þarf nú örugglega vissa klikkun að láta sér detta þetta í hug." Þetta er nefnilega einn þeirra frasa sem við notum um þá sem sýna frumkvæði og þora að láta villtustu drauma sína rætast. Í hugum okkar er oft furðustutt á milli brilljans og brjálæðis. Við hin getum síðan talið okkur trú um að við lifum lífinu lifandi með því að skella einhvern tímann sólgleraugum á nefið á smábarninu og troða síðan hundinum inn í þvottavélina.
M/s Ísland Mótorskipið Ísland siglir óræðan kúrs suðvestur af landinu. Radarinn er í ólagi og framundan er þrútið loft og þykkur sjór. Veislunni í matsalnum er lokið og farþegar teknir að ókyrrast. 16. febrúar 2008 08:00
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun