Í gettóinu 3. ágúst 2007 00:01 Þegar ég var þrettán upphófst hryðjuverkafaraldur í skólanum mínum, flugeldar voru sprengdir í klósettum og ruslafötum. Skólastjórinn gekk í bekki með sundurtætta ruslatunnu undir hendinni og einkennisklæddan lögregluþjón undir hinni, sem sagði að allir yrðu að ,,æxla ábyrgð á eigin gjörðum". Þessi reynsla af lífinu í gettóinu kom mér loks til góða á Heathrowflugvelli um daginn. Í millilendingunni þvældist ég um flugvöllinn þveran og endilangan með fullan poka af matarleifum í leit að ruslafötu. Það reyndist ekki vera ein einasta ruslafata á Heathrow. Ég lagði strax saman tvo og tvo: það er jú hægt að setja sprengjur í ruslatunnur. Besta ráðið er auðvitað að fjarlægja ruslatunnurnar. Besta ráðið er að taka enga sénsa með þjóðaröryggið. Sem draup vissulega af hverju strái. Fólki skrikaði fótur í þjóðarörygginu þar sem það gekk lúpulegt á sokkaleistunum í gegnum vopnaleitarhliðið, enda má koma fyrir heilu vopnabúri í góðum ítölskum blankskóm. Ungbarnamæður roðnuðu af þjóðaröryggi þegar þær sleiktu brjóstamjólk af handarbakinu undir vökulum augum tollvarða, smá sýni úr pelanum. Traustvekjandi útverðir þjóðaröryggisins voru glerkassar fullir af tappatogurum, tannkremstúpum, naglaklippum, naglaskærum og naglaþjölum - handsnyrting utan veggja baðherbergisins er að sjálfsögðu ógn við þjóðaröryggið. Kannski er það eins og að stökkva vatni á geit að spyrja á Íslandi hvers vegna ekki sé gripið til svipaðra öryggisráðstafana þegar maður fer um borð í önnur almenningsfarartæki, sem í öðrum löndum eru fullt eins vænleg skotmörk. Neðanjarðarlestum er víst ekki að dreifa og enginn myndi græða á því að sprengja upp íslenskan strætisvagn. (Myndi hryðjuverkamaður einu sinni nenna að bíða eftir næsta strætó, eins og tímataflan er orðin? Eða tíma að borga sig inn?) Það er nú samt ástæða til þess að spyrja. Af því að það eru svo fáir sem virðast sjá nokkuð athugavert við að geta ekki stigið upp í flugvél án þess að taka þátt í þessum sirkus til varnar þjóðarörygginu, sem virðist allur ganga út á minnkandi öryggiskennd almennings samfara auknu raunverulegu öryggi. Við lútum bara höfði, förum úr skónum, látum hirða af okkur djúsið og naglaþjölina og eltum hælana á næsta manni í gegnum hliðið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Halldór 31.05.2025 Halldór Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun Er ekki tími til kominn að tengja? Kristín María Birgisdóttir Skoðun Til hamingju með sjómannadaginn Sigurjón Þórðarson Skoðun Barnasáttmáli fyrir öll börn Guðný Björk Eydal,Paola Carenas Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Ójafnvægið sem heimurinn býr við – og skellur á Bakka Erna Bjarnadóttir Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun
Þegar ég var þrettán upphófst hryðjuverkafaraldur í skólanum mínum, flugeldar voru sprengdir í klósettum og ruslafötum. Skólastjórinn gekk í bekki með sundurtætta ruslatunnu undir hendinni og einkennisklæddan lögregluþjón undir hinni, sem sagði að allir yrðu að ,,æxla ábyrgð á eigin gjörðum". Þessi reynsla af lífinu í gettóinu kom mér loks til góða á Heathrowflugvelli um daginn. Í millilendingunni þvældist ég um flugvöllinn þveran og endilangan með fullan poka af matarleifum í leit að ruslafötu. Það reyndist ekki vera ein einasta ruslafata á Heathrow. Ég lagði strax saman tvo og tvo: það er jú hægt að setja sprengjur í ruslatunnur. Besta ráðið er auðvitað að fjarlægja ruslatunnurnar. Besta ráðið er að taka enga sénsa með þjóðaröryggið. Sem draup vissulega af hverju strái. Fólki skrikaði fótur í þjóðarörygginu þar sem það gekk lúpulegt á sokkaleistunum í gegnum vopnaleitarhliðið, enda má koma fyrir heilu vopnabúri í góðum ítölskum blankskóm. Ungbarnamæður roðnuðu af þjóðaröryggi þegar þær sleiktu brjóstamjólk af handarbakinu undir vökulum augum tollvarða, smá sýni úr pelanum. Traustvekjandi útverðir þjóðaröryggisins voru glerkassar fullir af tappatogurum, tannkremstúpum, naglaklippum, naglaskærum og naglaþjölum - handsnyrting utan veggja baðherbergisins er að sjálfsögðu ógn við þjóðaröryggið. Kannski er það eins og að stökkva vatni á geit að spyrja á Íslandi hvers vegna ekki sé gripið til svipaðra öryggisráðstafana þegar maður fer um borð í önnur almenningsfarartæki, sem í öðrum löndum eru fullt eins vænleg skotmörk. Neðanjarðarlestum er víst ekki að dreifa og enginn myndi græða á því að sprengja upp íslenskan strætisvagn. (Myndi hryðjuverkamaður einu sinni nenna að bíða eftir næsta strætó, eins og tímataflan er orðin? Eða tíma að borga sig inn?) Það er nú samt ástæða til þess að spyrja. Af því að það eru svo fáir sem virðast sjá nokkuð athugavert við að geta ekki stigið upp í flugvél án þess að taka þátt í þessum sirkus til varnar þjóðarörygginu, sem virðist allur ganga út á minnkandi öryggiskennd almennings samfara auknu raunverulegu öryggi. Við lútum bara höfði, förum úr skónum, látum hirða af okkur djúsið og naglaþjölina og eltum hælana á næsta manni í gegnum hliðið.
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun
Nú er tími til aðgerða: Tóbaks- og nikótínfrítt Ísland Vala Smáradóttir,Jóhanna S. Kristjánsdóttir Skoðun