Maður er fermdur 23. mars 2007 00:01 Það hefur víst ekki farið framhjá neinum að fermingarvertíðin nálgast. Þó ekki væri nema vegna uppþotsins út af stúlkunni sem var vænd um að stilla sér upp eins og klámstjarna á forsíðu fermingarbæklings Smáralindar - bæklings sem reyndar var frekar hallærislegur í auglýsingum sínum á brúnkuspreyi fyrir fermingarbörnin, en enginn tók eftir því af því að allir voru svo uppteknir við að sverja það af sér að hafa séð nokkuð kynferðislegt við forsíðumyndina. Mér leiðast fermingarveislur, enda eru þær oftast á sunnudögum og ég þjáð af hinni lögbundnu þynnku. Ég reyni ævinlega að finna mér friðsælt horn, til dæmis inni í svefnherbergi þar sem yfirhafnirnar eru geymdar, og fel mig þar með brauðtertu og rjómakökur og einhverja bók úr stofuhillunum þar til ég er dregin öfug út að veislu lokinni. ,,Þú hefðir nú getað heilsað henni frænku þinni." Ég fermdist borgaralega á sínum tíma. Það þýddi að ég þurfti ekki að vera í kyrtli. Ég klæddist kjól sem ég áttaði mig ekki á fyrr en tveimur árum seinna að hefði verið allt of stuttur fyrir tiltölulega siðprúða fermingarstúlku. Ég fattaði það ekki einu sinni þegar ég var klipin þéttingsfast í rassinn af áttræðum frænda vinkonu minnar í kransakökuröðinni. Ótrúlegur handstyrkur hjá ekki heilsuhraustari manni, þegar út í það er farið. Þegar fólk frétti að ég ætlaði að fermast borgaralega fékk ég yfirleitt ekki hamingjuóskir heldur spurninguna: ,,Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Auðvitað var ég að þessu út af pökkunum, það voru allir að þessu út af pökkunum. En við sem vorum fermd borgaralega vorum spurð að því meðan þeir sem fermdust í kirkju (og sáu fyrir sér hlaðið gjafaborðið meðan þeir jöpluðu á oblátunni) fengu eintómar hamingjuóskir með að vera komin í kristinna manna tölu. Aldrei fengu þau spurninguna: "Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Það hefði þótt dónalegt og ókristilegt. Að níðast á samvisku okkar ókristnu fjórtán ára siðleysingjanna var hins vegar í fínu lagi. En ég fékk fullt af pökkum. Og góðan mat. Og viðurkenningarskjal. Og ég vildi alls ekki missa af þeirri dásamlegu reynslu sem allir þekkja, að hefja hvert partí á að hlaupa inn í stofu og snúa fermingarmyndinni við áður en gestirnir koma. Kristín Svava Tómasdóttir Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson Skoðun Hæðarveiki og lyf Ari Trausti Guðmundsson Skoðun Landsvirkjun hafin yfir lög Björg Eva Erlendsdóttir Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun Stjórnmálin verða að virka Bjarni Benediktsson Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir Skoðun Ferðamannaiðnaður? Nei, ferðaþjónusta! Guðmundur Björnsson Skoðun 80.000 manna klóakrennsli í Dýrafjörð í boði Arctic Fish Jón Kaldal Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun
Það hefur víst ekki farið framhjá neinum að fermingarvertíðin nálgast. Þó ekki væri nema vegna uppþotsins út af stúlkunni sem var vænd um að stilla sér upp eins og klámstjarna á forsíðu fermingarbæklings Smáralindar - bæklings sem reyndar var frekar hallærislegur í auglýsingum sínum á brúnkuspreyi fyrir fermingarbörnin, en enginn tók eftir því af því að allir voru svo uppteknir við að sverja það af sér að hafa séð nokkuð kynferðislegt við forsíðumyndina. Mér leiðast fermingarveislur, enda eru þær oftast á sunnudögum og ég þjáð af hinni lögbundnu þynnku. Ég reyni ævinlega að finna mér friðsælt horn, til dæmis inni í svefnherbergi þar sem yfirhafnirnar eru geymdar, og fel mig þar með brauðtertu og rjómakökur og einhverja bók úr stofuhillunum þar til ég er dregin öfug út að veislu lokinni. ,,Þú hefðir nú getað heilsað henni frænku þinni." Ég fermdist borgaralega á sínum tíma. Það þýddi að ég þurfti ekki að vera í kyrtli. Ég klæddist kjól sem ég áttaði mig ekki á fyrr en tveimur árum seinna að hefði verið allt of stuttur fyrir tiltölulega siðprúða fermingarstúlku. Ég fattaði það ekki einu sinni þegar ég var klipin þéttingsfast í rassinn af áttræðum frænda vinkonu minnar í kransakökuröðinni. Ótrúlegur handstyrkur hjá ekki heilsuhraustari manni, þegar út í það er farið. Þegar fólk frétti að ég ætlaði að fermast borgaralega fékk ég yfirleitt ekki hamingjuóskir heldur spurninguna: ,,Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Auðvitað var ég að þessu út af pökkunum, það voru allir að þessu út af pökkunum. En við sem vorum fermd borgaralega vorum spurð að því meðan þeir sem fermdust í kirkju (og sáu fyrir sér hlaðið gjafaborðið meðan þeir jöpluðu á oblátunni) fengu eintómar hamingjuóskir með að vera komin í kristinna manna tölu. Aldrei fengu þau spurninguna: "Ertu ekki bara að þessu út af pökkunum?" Það hefði þótt dónalegt og ókristilegt. Að níðast á samvisku okkar ókristnu fjórtán ára siðleysingjanna var hins vegar í fínu lagi. En ég fékk fullt af pökkum. Og góðan mat. Og viðurkenningarskjal. Og ég vildi alls ekki missa af þeirri dásamlegu reynslu sem allir þekkja, að hefja hvert partí á að hlaupa inn í stofu og snúa fermingarmyndinni við áður en gestirnir koma. Kristín Svava Tómasdóttir
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun