Mikilvægir viðskiptavinir 14. september 2007 00:01 Sex ára gömul vinkona mín hóf skólagöngu sína á dögunum. Hún var ansi roggin með sig og þóttu þetta stór tímamót. Það þótti líka ýmsum fyrirtækjum úti í bæ, sem sáu sér leik á borði og hófu að senda barninu alls kyns glaðning í tilefni áfangans. Litla skólastelpan fékk dýrindis pennaveski frá ónefndum banka sem að sjálfsögðu var merkt bankanum í bak og fyrir. Frá öðru fyrirtæki barst enn stærri sending. Í þeim pakka var meðal annars nestisbox og húfa fyrir skólann prýdd merki fyrirtækisins. Sumum kann að þykja þetta höfðinglegt og eflaust býr einhver gjafmildi að baki, enda er bannað með lögum að beina markaðssetningu að börnum. Vinkona mín er hins vegar skynsöm stúlka og sér í gegnum góðmennskuna. Nú segir hún hverjum sem heyra vill að fyrirtækin séu bara að nota krakka til þess að auglýsa sig. Hún skildi gjafirnar eftir heima en varð svolítið svekkt þegar hún kom í skólann og sá alla hina krakkana veifandi fínu pennaveskjunum sem bankinn hafði verið svo góður að færa þeim. Þrátt fyrir ungan aldur hefur þessi sex ára gamla vinkona mín talsverða reynslu af því að berjast við markaðsöflin. Sjálfri varð mér um og ó þegar ég fékk sendar heim gjafir frá bönkunum við útskrift mína úr háskóla og ég urraði af gremju þegar byggingavöruverslanirnar komust að því að ég væri búin að kaupa mér íbúð og hófu að senda mér gylliboð um rafmagnsborvélar, eldhúsinnréttingar og klósettrúllustanda. Vinkona mín er vön svoddan brellum. Á fimm ára afmælinu fékk hún fallegt afmæliskort frá bankanum sínum þar sem henni og foreldrum hennar var boðið að koma í næsta útibú og fá blöðrur, servíettur og hatta fyrir afmælisveisluna skreytt nafni bankans. Það er ekki amalegt fyrir fimm ára börn að geta haldið Glitnis-afmælisveislu eða Landsbanka-partí. Ég sakna þess tíma þegar fyrirtækin réðu ekki öllu. Þegar Reykjavíkurmaraþon hét bara Reykjavíkurmaraþon en ekki Reykjavíkurmaraþon Glitnis og þegar blöðrurnar sem maður fékk á 17. júní voru ekki merktar einu einasta fyrirtæki. Menn segja að markaðssetning sem þessi sé árangursrík. Mér þætti forvitnilegt að vita hversu margir sex ára fyrstu bekkingar hafa fært bankaviðskipti sín yfir í bankann sem splæsti í pennaveskin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórgunnur Oddsdóttir Mest lesið Við höfum ekki efni á norsku leiðinni Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Fólkið sem gleymdist í Grindavík Bryndís Gunnlaugsdóttir Skoðun Hver er viðskiptalegur ávinningur af EES-samningnum? Sigurbjörn Svavarsson Skoðun Ríkisstjórn sem skeytir engu Diljá Matthíasardóttir Skoðun Styðjum þá sem bjarga okkur Jens Garðar Helgason Skoðun Elsku ASÍ, bara… Nei Sunna Arnardóttir Skoðun Rússar pyntuðu og myrtu úkraínsku blaðakonuna Viktoriiu Roshchyna Erlingur Erlingsson Skoðun Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun Gigtarmaí 2025 – Stuðlum að forvörnum, fræðslu og vitundarvakningu Hrönn Stefánsdóttir Skoðun
Sex ára gömul vinkona mín hóf skólagöngu sína á dögunum. Hún var ansi roggin með sig og þóttu þetta stór tímamót. Það þótti líka ýmsum fyrirtækjum úti í bæ, sem sáu sér leik á borði og hófu að senda barninu alls kyns glaðning í tilefni áfangans. Litla skólastelpan fékk dýrindis pennaveski frá ónefndum banka sem að sjálfsögðu var merkt bankanum í bak og fyrir. Frá öðru fyrirtæki barst enn stærri sending. Í þeim pakka var meðal annars nestisbox og húfa fyrir skólann prýdd merki fyrirtækisins. Sumum kann að þykja þetta höfðinglegt og eflaust býr einhver gjafmildi að baki, enda er bannað með lögum að beina markaðssetningu að börnum. Vinkona mín er hins vegar skynsöm stúlka og sér í gegnum góðmennskuna. Nú segir hún hverjum sem heyra vill að fyrirtækin séu bara að nota krakka til þess að auglýsa sig. Hún skildi gjafirnar eftir heima en varð svolítið svekkt þegar hún kom í skólann og sá alla hina krakkana veifandi fínu pennaveskjunum sem bankinn hafði verið svo góður að færa þeim. Þrátt fyrir ungan aldur hefur þessi sex ára gamla vinkona mín talsverða reynslu af því að berjast við markaðsöflin. Sjálfri varð mér um og ó þegar ég fékk sendar heim gjafir frá bönkunum við útskrift mína úr háskóla og ég urraði af gremju þegar byggingavöruverslanirnar komust að því að ég væri búin að kaupa mér íbúð og hófu að senda mér gylliboð um rafmagnsborvélar, eldhúsinnréttingar og klósettrúllustanda. Vinkona mín er vön svoddan brellum. Á fimm ára afmælinu fékk hún fallegt afmæliskort frá bankanum sínum þar sem henni og foreldrum hennar var boðið að koma í næsta útibú og fá blöðrur, servíettur og hatta fyrir afmælisveisluna skreytt nafni bankans. Það er ekki amalegt fyrir fimm ára börn að geta haldið Glitnis-afmælisveislu eða Landsbanka-partí. Ég sakna þess tíma þegar fyrirtækin réðu ekki öllu. Þegar Reykjavíkurmaraþon hét bara Reykjavíkurmaraþon en ekki Reykjavíkurmaraþon Glitnis og þegar blöðrurnar sem maður fékk á 17. júní voru ekki merktar einu einasta fyrirtæki. Menn segja að markaðssetning sem þessi sé árangursrík. Mér þætti forvitnilegt að vita hversu margir sex ára fyrstu bekkingar hafa fært bankaviðskipti sín yfir í bankann sem splæsti í pennaveskin.
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun
Opið bréf til hæstvirts innviðaráðherra, Eyjólfs Ármannssonar, um íslensku og ábyrgð Nichole Leigh Mosty Skoðun
Áskorun til ráðherra mennta- og barnamála og ráðherra menningarmála Anna Klara Georgsdóttir Skoðun