Marktæku krúttin 29. ágúst 2007 06:00 Fyrir allra fyrsta skiptið sem ég hitti bankastjóra var auðmýkt mín gagnvart valdhafanum slík að ég undirbjó fundinn af kostgæfni. Andlega fyrst og fremst, því erindið var að sækja náðarsamlegast um dálítið lán. Því ákvað ég nákvæmlega hvað ég ætlaði að segja og rökin fyrir frekjunni. Jafnframt taldi ég rétt að vanda útlitið, fór í huggulegt pils, háa hæla og eyddi umtalsverðri stund í snyrtingu. Ég hefði vel getað sparað mér allt umstangið því þessi ágæti maður reyndist vera gæðasál þótt hann hafi því miður ekki veitt glæsilegu útliti mínu sjáanlega eftirtekt heldur samþykkti lánið umsvifalaust áður en ég hóf ræðuhöldin. Eða hugsanlega var þessu öfugt farið, ef til vill fékk ég lánið án orðalenginga bara vegna þess að ég var svo rosalega sæt. Nú er skiljanlegt að einhverjum finnist þessi formáli of langur og óþarfur með öllu einkum vegna klisjunnar sem í honum felst. Kannski var stefna bankans einfaldlega sú að veita öllum skilvísum þegnum sínum umbeðin lán umsvifalaust. Mergurinn málsins er samt sá að margar konur búa við þá ævinlegu togstreitu að áður en þær krefjast þess að mark sé tekið á orðum þeirra, skoðunum og gjörðum þá þurfa þær að huga vandlega að því að líta vel út. Nú geta verjendur viðtekinna skoðana alveg reynt að halda því fram að þetta eigi við um bæði kynin en í veruleikanum lúta konur miklu strangari kröfum en karlar. Sem kristallast hjá stjórnmálakonum. Eftir kappræður í íslensku sjónvarpi upphefst til dæmis ætíð umræða um hvernig Ingibjörgu Sólrúnu tókst upp með huggulegt útlitið, í hverju hún var eða hversu mikið hún hló. Eða hversu lítið hún brosti og var þar með rosa gribbuleg. Hins vegar hafi Steingrími J. mælst vel eða illa og Geir verið sannfærandi eða ekki. Útleiðin úr þessari klípu er ekki ljós. Ef til vill hafa rauðsokkur aflað okkur frelsis með því að tæta sig úr brjóstahöldunum en síðan eru liðin mörg ár. Enn þá fjallar það fjölmiðlaefni sem hefur einkum konur í markhópnum að miklu leyti um tísku og snyrtivörur. Kannski finnst okkur sjálfum við enn vera bara lítil stelpukrútt á háum hælum á leiðinni til bankastjóra að biðja um dálítið lán. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal Skoðun
Fyrir allra fyrsta skiptið sem ég hitti bankastjóra var auðmýkt mín gagnvart valdhafanum slík að ég undirbjó fundinn af kostgæfni. Andlega fyrst og fremst, því erindið var að sækja náðarsamlegast um dálítið lán. Því ákvað ég nákvæmlega hvað ég ætlaði að segja og rökin fyrir frekjunni. Jafnframt taldi ég rétt að vanda útlitið, fór í huggulegt pils, háa hæla og eyddi umtalsverðri stund í snyrtingu. Ég hefði vel getað sparað mér allt umstangið því þessi ágæti maður reyndist vera gæðasál þótt hann hafi því miður ekki veitt glæsilegu útliti mínu sjáanlega eftirtekt heldur samþykkti lánið umsvifalaust áður en ég hóf ræðuhöldin. Eða hugsanlega var þessu öfugt farið, ef til vill fékk ég lánið án orðalenginga bara vegna þess að ég var svo rosalega sæt. Nú er skiljanlegt að einhverjum finnist þessi formáli of langur og óþarfur með öllu einkum vegna klisjunnar sem í honum felst. Kannski var stefna bankans einfaldlega sú að veita öllum skilvísum þegnum sínum umbeðin lán umsvifalaust. Mergurinn málsins er samt sá að margar konur búa við þá ævinlegu togstreitu að áður en þær krefjast þess að mark sé tekið á orðum þeirra, skoðunum og gjörðum þá þurfa þær að huga vandlega að því að líta vel út. Nú geta verjendur viðtekinna skoðana alveg reynt að halda því fram að þetta eigi við um bæði kynin en í veruleikanum lúta konur miklu strangari kröfum en karlar. Sem kristallast hjá stjórnmálakonum. Eftir kappræður í íslensku sjónvarpi upphefst til dæmis ætíð umræða um hvernig Ingibjörgu Sólrúnu tókst upp með huggulegt útlitið, í hverju hún var eða hversu mikið hún hló. Eða hversu lítið hún brosti og var þar með rosa gribbuleg. Hins vegar hafi Steingrími J. mælst vel eða illa og Geir verið sannfærandi eða ekki. Útleiðin úr þessari klípu er ekki ljós. Ef til vill hafa rauðsokkur aflað okkur frelsis með því að tæta sig úr brjóstahöldunum en síðan eru liðin mörg ár. Enn þá fjallar það fjölmiðlaefni sem hefur einkum konur í markhópnum að miklu leyti um tísku og snyrtivörur. Kannski finnst okkur sjálfum við enn vera bara lítil stelpukrútt á háum hælum á leiðinni til bankastjóra að biðja um dálítið lán.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun