Skallafordómar Dr. Gunni skrifar 22. febrúar 2007 06:00 Söngkonan Britney Spears hefur verið í sviðsljósinu síðustu mánuðina. Hegðun hennar, meðal annars stíft sukk með forhertustu pjásum hins svokallaða skemmtanalífs, hefur bent til þess að ekki sé allt með felldu. Þegar nýjustu fréttirnar flæddu yfir heimsbyggðina má segja að tappann hafi fyrst tekið úr: Britney var búin að snoða sig. Ég saup hveljur eins og móðursjúk kerling og hugsaði: Æ æ, nú er Britney alveg búin að missa það. Stuttu síðar læddist sú hugsun að mér að ég væri haldinn stórfurðulegum skallafordómum sem kæmu úr hörðustu átt. Hvað er þetta eiginlega með hár og hárleysi? Almennt má segja að hár sé fullkomlega tilgangslaust fyrirbæri. Það loðir við skrokkinn og gerir ekkert nema að minna á forfeður okkar í trjánum sem voru of vitlausir til að prjóna peysur. Nú til dags er ekkert gagn að hári. Það skiptir í raun engu hvort það sé þarna eða ekki. Samt hafa myndast flóknar venjur og siðir í kringum það Afhverju er það talið merki um sturlun þegar lokkafagrar konur snoða sig? Er það ekki bara þeirra mál? Er þessi hugsun ekki bara gott dæmi um andlega hlekki kvenna? Á meðan snoðaður kvenmannshaus telst geðveila finnst velflestum gróskumiklir hárbrúskar undir höndum kvenna dæmi um slóðaskap. Órakaðir leggir fara í sama flokk og hamingjan hjálpi mér ef kona sést með loðna efrivör. Nokkuð er á huldu með samfélagslega ásættanlegan hárvöxt á V-svæði kvenna. Þar setja síbreytilegar tískubylgjur strik í reikninginn en eftir því sem ég kemst næst er retro brúskur að koma sterkur inn aftur. Karlkynið fer ekki varhluta af hárfordómunum. Skyndileg snoðun er líka talin merki um geðveiki hjá körlum. Þegar Ingvar E. Sigurðsson var endanlega búinn að missa það í Englum alheimsins snoðaði hann sig og þegar Bob Geldof átti að vera orðinn einna geðveikastur í The Wall var hann látinn raka af sér augabrúnirnar fyrir framan spegil. Það er merki um jafnvel enn meiri sturlun en að snoða sig. Þótt flest bendi til að Britney greyið sé orðin dálítið ringluð á öllu ruglinu leyfi ég mér samt að vona að skallinn sé róttæk femínísk yfirlýsing. Næst sjáum við hana vonandi með kafloðna krika á rauðsokkufundi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Söngkonan Britney Spears hefur verið í sviðsljósinu síðustu mánuðina. Hegðun hennar, meðal annars stíft sukk með forhertustu pjásum hins svokallaða skemmtanalífs, hefur bent til þess að ekki sé allt með felldu. Þegar nýjustu fréttirnar flæddu yfir heimsbyggðina má segja að tappann hafi fyrst tekið úr: Britney var búin að snoða sig. Ég saup hveljur eins og móðursjúk kerling og hugsaði: Æ æ, nú er Britney alveg búin að missa það. Stuttu síðar læddist sú hugsun að mér að ég væri haldinn stórfurðulegum skallafordómum sem kæmu úr hörðustu átt. Hvað er þetta eiginlega með hár og hárleysi? Almennt má segja að hár sé fullkomlega tilgangslaust fyrirbæri. Það loðir við skrokkinn og gerir ekkert nema að minna á forfeður okkar í trjánum sem voru of vitlausir til að prjóna peysur. Nú til dags er ekkert gagn að hári. Það skiptir í raun engu hvort það sé þarna eða ekki. Samt hafa myndast flóknar venjur og siðir í kringum það Afhverju er það talið merki um sturlun þegar lokkafagrar konur snoða sig? Er það ekki bara þeirra mál? Er þessi hugsun ekki bara gott dæmi um andlega hlekki kvenna? Á meðan snoðaður kvenmannshaus telst geðveila finnst velflestum gróskumiklir hárbrúskar undir höndum kvenna dæmi um slóðaskap. Órakaðir leggir fara í sama flokk og hamingjan hjálpi mér ef kona sést með loðna efrivör. Nokkuð er á huldu með samfélagslega ásættanlegan hárvöxt á V-svæði kvenna. Þar setja síbreytilegar tískubylgjur strik í reikninginn en eftir því sem ég kemst næst er retro brúskur að koma sterkur inn aftur. Karlkynið fer ekki varhluta af hárfordómunum. Skyndileg snoðun er líka talin merki um geðveiki hjá körlum. Þegar Ingvar E. Sigurðsson var endanlega búinn að missa það í Englum alheimsins snoðaði hann sig og þegar Bob Geldof átti að vera orðinn einna geðveikastur í The Wall var hann látinn raka af sér augabrúnirnar fyrir framan spegil. Það er merki um jafnvel enn meiri sturlun en að snoða sig. Þótt flest bendi til að Britney greyið sé orðin dálítið ringluð á öllu ruglinu leyfi ég mér samt að vona að skallinn sé róttæk femínísk yfirlýsing. Næst sjáum við hana vonandi með kafloðna krika á rauðsokkufundi.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun