Rökræðan sem gleymdist 8. október 2006 06:00 Sú var tíð að fremur letilegt yfirbragð var á Alþingi fyrstu þingdaga á haustin. Þar á hafa orðið góð og eftirtektarverð umskipti. Umræður á löggjafarsamkomunni hefjast nú af talsverðum þrótti og nokkurri snerpu. Þegar vika er liðin af síðasta þingi kjörtímabilsins hafa umræður farið fram um stefnuræðu forsætisráðherra og búið er að ljúka fyrstu umræðu fjárlaga. Stjórnarandstöðuflokkarnir hafa aukinheldur efnt til umræðna utan dagskrár um þau efni sem þeir telja allra brýnast að varpa pólitísku kastljósi á. Eðlilega hafa umræður um efnahags- og fjármál verið tímafrekar þessa daga. Og ekki kemur á óvart að tekist hafi verið á um varnar- og öryggismál. Hitt vekur samt mesta athygli að mikilvægasta pólitíska viðfangsefni samtímans skuli hafa verið veitt að mestu framhjá Alþingi í þessari að öðru leyti ágætu þingbyrjun. Það er ekki aðeins að skólamálin og vísindastarfsemin ráði mestu um efnahagslega framtíð þjóðarinnar. Nútíma skólastarf hefur í ríkum mæli tekið við af heimilunum um mótun lífsgilda og lífshátta. Hvernig í ósköpunum getur það gerst að rökræða um þessi efni skuli ekki vera uppistaðan í umræðuvef þingmanna þegar línur eru lagðar um þau efni sem mestu máli þykja skipta? Að vísu er það svo að forsætisráðherra reifaði þessi mál með heldur ítarlegri hætti en venja stendur til í stefnuræðum. Það var helsta undantekningin frá þögninni. Sannleikurinn er sá að margvíslegar og góðar breytingar hafa orðið síðustu ár á þessu sviði. Mikilvægi menntamálanna er þannig vaxið að forsætisráðherrar eiga í raun réttri að láta þau meir til sín taka en önnur viðfangsefni. Vonandi má líta á stefnuræðuna sem smáan vísi í þá veru. Ríkisstjórnin hefur enga ástæðu til feimni um þá hluti. Fjárframlög til menntamála hafa stóraukist. Háskólanemendum hefur fjölgað ríkulega. En það vantaði skýrari skilaboð um framtíðina. Og stjórnarandstöðuflokkarnir hafa trúlega talið að meir sviði undan gagnrýni á öðrum sviðum en þessu. Um þeirra framtíðarsýn var líka þögn. Staðreynd er að aukin fjárframlög hafa enn ekki skilað meiri og betri námsárangri. Hvernig á að knýja á um að svo verði? Hvaða tímasettu áætlanir og hvers kyns gæðaeftirlit á að gera þar að lútandi? Er ásættanlegt að aðeins einn framhaldsskóli hafi vottað gæðamat? Hvenær á að hrinda tillögum um nýtt framhaldsskólaskipulag í framkvæmd? Á bara að vera unnt að umbuna kennurum í launum eftir starfsaldri en ekki hæfni? Hvaða hug ber pólitíkin til sjálfstæðra skóla? Er það markmið að reka meirihluta af tíu minnstu háskólum í heimi? Eða er vilji til pólitískrar forystu um að lyfta Háskóla Íslands upp í fremstu röð? Efnahagsleg framtíð þjóðarinnar liggur meðal annars í spurningum af þessu tagi. Það þarf að velja og hafna og gera upp á milli hagsmuna á þessu sviði. Þar um þarf pólitíska rökræðu. Hún gleymdist. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Þorsteinn Pálsson Mest lesið Halldór 4. 10. 2025 Halldór Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun
Sú var tíð að fremur letilegt yfirbragð var á Alþingi fyrstu þingdaga á haustin. Þar á hafa orðið góð og eftirtektarverð umskipti. Umræður á löggjafarsamkomunni hefjast nú af talsverðum þrótti og nokkurri snerpu. Þegar vika er liðin af síðasta þingi kjörtímabilsins hafa umræður farið fram um stefnuræðu forsætisráðherra og búið er að ljúka fyrstu umræðu fjárlaga. Stjórnarandstöðuflokkarnir hafa aukinheldur efnt til umræðna utan dagskrár um þau efni sem þeir telja allra brýnast að varpa pólitísku kastljósi á. Eðlilega hafa umræður um efnahags- og fjármál verið tímafrekar þessa daga. Og ekki kemur á óvart að tekist hafi verið á um varnar- og öryggismál. Hitt vekur samt mesta athygli að mikilvægasta pólitíska viðfangsefni samtímans skuli hafa verið veitt að mestu framhjá Alþingi í þessari að öðru leyti ágætu þingbyrjun. Það er ekki aðeins að skólamálin og vísindastarfsemin ráði mestu um efnahagslega framtíð þjóðarinnar. Nútíma skólastarf hefur í ríkum mæli tekið við af heimilunum um mótun lífsgilda og lífshátta. Hvernig í ósköpunum getur það gerst að rökræða um þessi efni skuli ekki vera uppistaðan í umræðuvef þingmanna þegar línur eru lagðar um þau efni sem mestu máli þykja skipta? Að vísu er það svo að forsætisráðherra reifaði þessi mál með heldur ítarlegri hætti en venja stendur til í stefnuræðum. Það var helsta undantekningin frá þögninni. Sannleikurinn er sá að margvíslegar og góðar breytingar hafa orðið síðustu ár á þessu sviði. Mikilvægi menntamálanna er þannig vaxið að forsætisráðherrar eiga í raun réttri að láta þau meir til sín taka en önnur viðfangsefni. Vonandi má líta á stefnuræðuna sem smáan vísi í þá veru. Ríkisstjórnin hefur enga ástæðu til feimni um þá hluti. Fjárframlög til menntamála hafa stóraukist. Háskólanemendum hefur fjölgað ríkulega. En það vantaði skýrari skilaboð um framtíðina. Og stjórnarandstöðuflokkarnir hafa trúlega talið að meir sviði undan gagnrýni á öðrum sviðum en þessu. Um þeirra framtíðarsýn var líka þögn. Staðreynd er að aukin fjárframlög hafa enn ekki skilað meiri og betri námsárangri. Hvernig á að knýja á um að svo verði? Hvaða tímasettu áætlanir og hvers kyns gæðaeftirlit á að gera þar að lútandi? Er ásættanlegt að aðeins einn framhaldsskóli hafi vottað gæðamat? Hvenær á að hrinda tillögum um nýtt framhaldsskólaskipulag í framkvæmd? Á bara að vera unnt að umbuna kennurum í launum eftir starfsaldri en ekki hæfni? Hvaða hug ber pólitíkin til sjálfstæðra skóla? Er það markmið að reka meirihluta af tíu minnstu háskólum í heimi? Eða er vilji til pólitískrar forystu um að lyfta Háskóla Íslands upp í fremstu röð? Efnahagsleg framtíð þjóðarinnar liggur meðal annars í spurningum af þessu tagi. Það þarf að velja og hafna og gera upp á milli hagsmuna á þessu sviði. Þar um þarf pólitíska rökræðu. Hún gleymdist.
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun