Davíð bendir á Geir Haarde 16. september 2005 00:01 Á miðjum leiðtogafundi Sameinuðu þjóðanna í New York, þar sem Halldór Ásgrímsson forsætisráðherra er mættur fyrir hönd Íslendinga, tilkynnir Davíð Oddsson utanríkisráðherra þjóðinni í símtali frá Japan, að hann ætli ekki að taka ákvörðun um framboð Íslands til setu í Öryggisráðinu, sem ríkisstjórnin undir hans forsæti samþykkti árið 1998 að stefnt skyldi að. Þetta gerist þegar hann er búinn að sitja eitt ár í stóli utanríkisráðherra og Halldór Ásgrímsson hefur verið jafn lengi forsætisráðherra. Það er greinilegt að leiðtogar stjórnarflokkanna hafa mjög mismunandi afstöðu til þessa máls og í marga mánuði hefur ríkt mikil óvissa um það. Davíð hefur enn aukið á óvissuna varðandi þetta mál með yfirlýsingu sinni um að hann ætli að láta nýjan utanríkisráðherra taka ákvörðun í því. Samstarfsþjóðir okkar á Norðurlöndum og víða annars staðar skilja áreiðanlega ekkert í þeim hringlandahætti sem verið hefur hjá Íslendingum í þessu máli. Menn í innsta hring Davíðs hafa lýst efasemdum um framboð Íslendinga til setu í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna vegna kostnaðar sem fylgir framboðinu og hugsanlegri setu í ráðinu, en það er líka eina röksemdin sem heyrst hefur úr þeirri átt. Davíð hefur kannski hugsað fram á veginn, því það er ekki fyrr en árin 2009-2010 sem við myndum hugsanlega taka sæti þar og þá verður hvorki hann, né hugsanlega hans flokkur, við völd hér heldur kannski þeir flokkar sem nú eru í stjórnarandstöðu. Þá væri hugsanlegt að Íslendingar sætu í öryggisráðinu í skjóli norrænna krata og fylgdu ekki stefnu Bandaríkjastjórnar í átakamálum sem jafnan koma til kasta ráðsins. Vissulega fylgir því mikill kostnaður að sækjast eftir setu í öryggisráðinu og eiga fulltrúa þar, en þeir sem tóku ákvörðun um þetta mál á sínum tíma hljóta að hafa gert sér grein fyrir því. Það hafa verið nefndar háar upphæðir í þessum efnum, en það hefur líka verið nefnt að draga mætti úr kostnaði annars staðar í utanríkisþjónustunni til að vega upp á móti. Það væri kannski hægt að selja eins og einn sendiherrabústað á góðum stað í stórborg til að hafa upp í kostnaðinn. Nú er búið að varpa öryggisráðsboltanum í fang Geirs H. Haarde verðandi utanríkisráðherra og hann og forsætisráðherrann þurfa að leiða málið til lykta. Auðvitað hefði Davíð átt að afgreiða þetta mál áður en hann yfirgefur utanríkisráðneytið, í stað þess að benda á Geir H. Haarde. Ef hann er algerlega á móti því að Íslendingar keppi að setu í öryggisráðinu átti hann að segja það hreint út í stað þess að draga menn og draga, innanlands og utan, á endanlegri ákvörðun. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Kári Jónasson Mest lesið Halldór 24.05.2025 Halldór #blessmeta - önnur grein Guðrún Hrefna Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er lambakjöt? Hafliði Halldórsson Skoðun Hamas og átökin við Ísrael – hvað er ekki sagt upphátt? Einar G Harðarson Skoðun Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun „Litla stúlkan og ruddarnir“ - Hugleiðing um stöðu Íslands á alþj.vettv. Flosi Þorgeirsson Skoðun Þjóðareign, trú og skattar Svanur Guðmundsson Skoðun Daði Már týnir sjálfum sér Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Næstu sólarhringar á Gaza skipta sköpum Hlynur Már Vilhjálmsson Skoðun Lífið er eins og konfektkassi, þú veist aldrei hvernig mola þú færð Elín Íris Fanndal Skoðun
Á miðjum leiðtogafundi Sameinuðu þjóðanna í New York, þar sem Halldór Ásgrímsson forsætisráðherra er mættur fyrir hönd Íslendinga, tilkynnir Davíð Oddsson utanríkisráðherra þjóðinni í símtali frá Japan, að hann ætli ekki að taka ákvörðun um framboð Íslands til setu í Öryggisráðinu, sem ríkisstjórnin undir hans forsæti samþykkti árið 1998 að stefnt skyldi að. Þetta gerist þegar hann er búinn að sitja eitt ár í stóli utanríkisráðherra og Halldór Ásgrímsson hefur verið jafn lengi forsætisráðherra. Það er greinilegt að leiðtogar stjórnarflokkanna hafa mjög mismunandi afstöðu til þessa máls og í marga mánuði hefur ríkt mikil óvissa um það. Davíð hefur enn aukið á óvissuna varðandi þetta mál með yfirlýsingu sinni um að hann ætli að láta nýjan utanríkisráðherra taka ákvörðun í því. Samstarfsþjóðir okkar á Norðurlöndum og víða annars staðar skilja áreiðanlega ekkert í þeim hringlandahætti sem verið hefur hjá Íslendingum í þessu máli. Menn í innsta hring Davíðs hafa lýst efasemdum um framboð Íslendinga til setu í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna vegna kostnaðar sem fylgir framboðinu og hugsanlegri setu í ráðinu, en það er líka eina röksemdin sem heyrst hefur úr þeirri átt. Davíð hefur kannski hugsað fram á veginn, því það er ekki fyrr en árin 2009-2010 sem við myndum hugsanlega taka sæti þar og þá verður hvorki hann, né hugsanlega hans flokkur, við völd hér heldur kannski þeir flokkar sem nú eru í stjórnarandstöðu. Þá væri hugsanlegt að Íslendingar sætu í öryggisráðinu í skjóli norrænna krata og fylgdu ekki stefnu Bandaríkjastjórnar í átakamálum sem jafnan koma til kasta ráðsins. Vissulega fylgir því mikill kostnaður að sækjast eftir setu í öryggisráðinu og eiga fulltrúa þar, en þeir sem tóku ákvörðun um þetta mál á sínum tíma hljóta að hafa gert sér grein fyrir því. Það hafa verið nefndar háar upphæðir í þessum efnum, en það hefur líka verið nefnt að draga mætti úr kostnaði annars staðar í utanríkisþjónustunni til að vega upp á móti. Það væri kannski hægt að selja eins og einn sendiherrabústað á góðum stað í stórborg til að hafa upp í kostnaðinn. Nú er búið að varpa öryggisráðsboltanum í fang Geirs H. Haarde verðandi utanríkisráðherra og hann og forsætisráðherrann þurfa að leiða málið til lykta. Auðvitað hefði Davíð átt að afgreiða þetta mál áður en hann yfirgefur utanríkisráðneytið, í stað þess að benda á Geir H. Haarde. Ef hann er algerlega á móti því að Íslendingar keppi að setu í öryggisráðinu átti hann að segja það hreint út í stað þess að draga menn og draga, innanlands og utan, á endanlegri ákvörðun.
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun
Hvernig gengur nýjum kennurum í grunnskólakennslu? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson,Aðalheiður Anna Erlingsdóttir,Andri Rafn Ottesen,Maríanna Jónsdóttir Maríudóttir,Valgerður S. Bjarnadóttir Skoðun