Laugavegurinn og bíóin 28. febrúar 2005 00:01 Það hefur verið hálf hjákátlegt að fylgjast með þeim ramakveinum sem hafa heyrst úr ýmsum hornum þegar loks koma fram hugmyndir sem geta átt þátt í því að blása nýju lífi í verslun og mannlíf við Laugaveginn. Þar á meðal er jafnvel fólk sem hefur ár eftir ár kvartað yfir að borgaryfirvöld standi aðgerðalaus hjá á sama tíma og miðbæ Reykjavíkur fari hnignandi, og þá sérstaklega verslun við Laugaveginn, en sér því nú allt til foráttu að tuttugu og fimm gömul hús, sem eru flest löngu komin á tíma, megi víkja ef eigendur þeirra kjósi að byggja ný í þeirra stað. Ekki hefur verið ákveðið að rífa þessi hús og það leyfi verður ekki gefið nema fyrir liggi teikningar að nýju húsunum sem samræmast hugmyndum okkar daga um hvernig eigi að reisa byggingar inn í gamla götumynd. Allt tal um að sporin hræði, með tilvísun í til að mynda húsið sem var byggt á sínum tíma milli Reykjavíkurapóteks og Hótel Borgar, er bull. Þær hugmyndir sem ríktu í arkitektúr á þeim árum tilheyra liðnum tíma. Miklu nærtækara er að líta til nýjustu húsanna sem hafa verið byggð við Laugaveginn, til dæmis hótelsins sem stendur við Laugaveg 18 og húsin sem voru reist annars vegar og endurbyggð hins vegar á brunarústunum aðeins ofar við Laugaveg, við númer 40 og 42. Þetta eru stásslegar byggingar sem þjóna tvíþættu hlutverki; á götuhæð hýsa þau verslun og þjónustu en þar fyrir ofan eru íbúðir sem fólk vill búa í. Og þar er komið að stórum punkti í allri þessari umræðu. Okkur vantar fleiri íbúa í bæinn, því hvað er miðbær án fólks? Samstaða hefur verið innan borgarstjórnar um fyrirhugaða uppbyggingu við Laugaveginn fyrir utan kröftug mótmæli Ólafs F. Magnússonar, þess ágæta borgarfulltrúa Frjálslynda flokksins. Ólafur setti sig líka upp á móti hugmyndum um niðurrif Austurbæjarbíós, sem virðist því miður eiga að fá að standa áfram. Í því máli sáu borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins sér leik á borði og hopuðu frá stuðningi við niðurrif bíósins þegar ljóst var að ekki ríkti einhugur innan R-listans um framtíð þess. Var sú framganga borgarstjórnarflokki sjálfstæðismanna til lítils sóma, enda réðu skammtíma pólitískir hagsmunir fremur ferðinni en hagur borgarbúa. R-listinn hafði ekki dug í sér til að klára málið upp á sitt eindæmi og nú stendur Austurbæjarbíó eins og þurs sem varð að grjóti við sólarupprás án þess að nokkur vilji í raun eiga það né reka. Það er líka fullkomlega óljóst hvaða starfsemi eigi að fara þar fram enda ekki eins og okkur skorti samkomuhús í Reykjavík. Í raun er ekkert óeðlilegt að Austurbæjabíó fari sömu leið og önnur kvikmyndahús sem eitt sinn voru í miðbænum. Stjörnubíó er farið, Nýjabíó líka og Tjarnarbíó er löngu hætt að vera bíó og er núna í eigu borgarinnar. Ekki má gleyma Gamlabíói sem er orðið óperuhús. Og vel á minnst, það losnar innan ekki mjög margra ára þegar Íslenska óperan fær inni í tónlistarhúsinu sem á að fara að byggja, og þá þarf að finna því nýtt hlutverk líka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Jón Kaldal Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Sund og Halla Hrund Valdimar Tr. Hafstein Skoðun Svargreinin sem Mogginn neitaði að birta Skoðun Hér er elíta, um elítu, frá elítu, til elítu Ragnar Kjartansson Skoðun Svona getum komið í veg fyrir að Katrín vinni Björn B. Björnsson Skoðun Hvers vegna Katrín? Elín Hirst Skoðun Þolinmóðan mannvin á Bessastaði! Aleksandra Wasilewska Skoðun Hvar varstu? Margrét Eymundardóttir Skoðun Mannréttindi fólks með andleg veikindi eða fíknisjúkdóma á Íslandi eru lítil sem engin Steindór Þórarinsson Skoðun Falinn fjársjóður fyrir atvinnulífið Ásgeir Ásgeirsson Skoðun Opið bréf forsetaefna til Útvarpsstjóra Ellefu forsetaefni Skoðun
Það hefur verið hálf hjákátlegt að fylgjast með þeim ramakveinum sem hafa heyrst úr ýmsum hornum þegar loks koma fram hugmyndir sem geta átt þátt í því að blása nýju lífi í verslun og mannlíf við Laugaveginn. Þar á meðal er jafnvel fólk sem hefur ár eftir ár kvartað yfir að borgaryfirvöld standi aðgerðalaus hjá á sama tíma og miðbæ Reykjavíkur fari hnignandi, og þá sérstaklega verslun við Laugaveginn, en sér því nú allt til foráttu að tuttugu og fimm gömul hús, sem eru flest löngu komin á tíma, megi víkja ef eigendur þeirra kjósi að byggja ný í þeirra stað. Ekki hefur verið ákveðið að rífa þessi hús og það leyfi verður ekki gefið nema fyrir liggi teikningar að nýju húsunum sem samræmast hugmyndum okkar daga um hvernig eigi að reisa byggingar inn í gamla götumynd. Allt tal um að sporin hræði, með tilvísun í til að mynda húsið sem var byggt á sínum tíma milli Reykjavíkurapóteks og Hótel Borgar, er bull. Þær hugmyndir sem ríktu í arkitektúr á þeim árum tilheyra liðnum tíma. Miklu nærtækara er að líta til nýjustu húsanna sem hafa verið byggð við Laugaveginn, til dæmis hótelsins sem stendur við Laugaveg 18 og húsin sem voru reist annars vegar og endurbyggð hins vegar á brunarústunum aðeins ofar við Laugaveg, við númer 40 og 42. Þetta eru stásslegar byggingar sem þjóna tvíþættu hlutverki; á götuhæð hýsa þau verslun og þjónustu en þar fyrir ofan eru íbúðir sem fólk vill búa í. Og þar er komið að stórum punkti í allri þessari umræðu. Okkur vantar fleiri íbúa í bæinn, því hvað er miðbær án fólks? Samstaða hefur verið innan borgarstjórnar um fyrirhugaða uppbyggingu við Laugaveginn fyrir utan kröftug mótmæli Ólafs F. Magnússonar, þess ágæta borgarfulltrúa Frjálslynda flokksins. Ólafur setti sig líka upp á móti hugmyndum um niðurrif Austurbæjarbíós, sem virðist því miður eiga að fá að standa áfram. Í því máli sáu borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins sér leik á borði og hopuðu frá stuðningi við niðurrif bíósins þegar ljóst var að ekki ríkti einhugur innan R-listans um framtíð þess. Var sú framganga borgarstjórnarflokki sjálfstæðismanna til lítils sóma, enda réðu skammtíma pólitískir hagsmunir fremur ferðinni en hagur borgarbúa. R-listinn hafði ekki dug í sér til að klára málið upp á sitt eindæmi og nú stendur Austurbæjarbíó eins og þurs sem varð að grjóti við sólarupprás án þess að nokkur vilji í raun eiga það né reka. Það er líka fullkomlega óljóst hvaða starfsemi eigi að fara þar fram enda ekki eins og okkur skorti samkomuhús í Reykjavík. Í raun er ekkert óeðlilegt að Austurbæjabíó fari sömu leið og önnur kvikmyndahús sem eitt sinn voru í miðbænum. Stjörnubíó er farið, Nýjabíó líka og Tjarnarbíó er löngu hætt að vera bíó og er núna í eigu borgarinnar. Ekki má gleyma Gamlabíói sem er orðið óperuhús. Og vel á minnst, það losnar innan ekki mjög margra ára þegar Íslenska óperan fær inni í tónlistarhúsinu sem á að fara að byggja, og þá þarf að finna því nýtt hlutverk líka.
Mannréttindi fólks með andleg veikindi eða fíknisjúkdóma á Íslandi eru lítil sem engin Steindór Þórarinsson Skoðun
Mannréttindi fólks með andleg veikindi eða fíknisjúkdóma á Íslandi eru lítil sem engin Steindór Þórarinsson Skoðun